Ατελείωτος λαϊκισμός..

Ο λαϊκισμός είναι πάντα εύκολος και πιασάρικος.
Και βεβαίως επικίνδυνος!

Το πρόβλημα αίφνης της Δημοκρατίας είναι αν θα έχει στο Κοινοβούλιό της 300 ή 200 βουλευτές; Αν θα γλυτώσει το «κόστος» 100 βουλευτών δηλαδή, θα αποκατασταθεί η ζημιά που προκάλεσαν στον λαό οι επιτήδειοι με το Χρηματιστήριο;
Ή μήπως πρέπει να «τιμωρηθεί» το Κοινοβούλιο και η κατά...το δυνατόν ευρύτερη αντιπροσώπευση, για τα άθλια έργα των δύο κομμάτων εξουσίας; Κι αν αυτή η προκρούστεια λογική τού «πονάει χέρι, κόβει κεφάλι» εκφυλίζεται σε ένα ακόμα χειρότερο επίπεδο «συλλογικής ευθύνης» (λες κι όλοι οι βουλευτές είναι ίδιοι), τι καλύτερο θα αποκομίσει ακρωτηριάζοντας το σώμα των αντιπροσώπων η Δημοκρατία, από ακόμα περισσότερο αρχηγικά κόμματα;
Σε ένα κλίμα υφέρποντος και φανερού αντικοινοβουλευτισμού, απαξίωσης συλλήβδην των κομμάτων (πράγμα στο οποίον τα δύο κυβερνητικά έχουν συνεισφέρει τα μέγιστα), είναι άκρως επικίνδυνο να επικρατήσουν λογικές που αποδυναμώνουν τον πλουραλισμό.
Οπου καθαιρείται ένας βουλευτής, εύκολα φυτρώνει ένας μελανοχίτων.
Κι είναι άλλο πράγμα (χαρά και δικαίωμά μας) να μαυρίζουμε όσους βουλευτές δεν γουστάρουμε (δικαίως ή αδίκως) κι άλλο να μαυρίζουμε το μάτι της Δημοκρατίας, αφαιρώντας σήμερα 100 αντιπροσώπους απ' το οπλοστάσιό της κι αύριο τις οίδε τι...