Αυξανόμενη ένταση στην κοινή γνώμη αρκετών Ευρωπαικών χωρών.

Μπορεί τα φώτα της δημοσιότητας να έχουν πέσει στην Ελλάδα, ωστόσο η κοινωνική δυσαρέσκεια επεκτείνεται παντού και όχι πάντοτε με ορθόδοξο... τρόπο.

Στην Ιρλανδία, την οποία κάποιοι επαίνεσαν για τη στωικότητα με την οποία ο κόσμος έχει...δεχτεί τη λιτότητα, προ ημερών δεκάδες διαδηλωτές προσπάθησαν να μπουν στο Κοινοβούλιο της χώρας. «Σώζουν τράπεζες και την ελίτ, που προκάλεσε την κρίση, και ζητούν από τους απλούς ανθρώπους, τους ηλικιωμένους, τους νέους να πληρώσουν το τίμημα με βίαιες περικοπές» δηλώνει σε βρετανική εφημερίδα ένας από τους διαδηλωτές.

Στη Ρουμανία έγιναν προχθές πολλές διαδηλώσεις εργαζομένων και συνταξιούχων, με δεκάδες διαδηλωτές να επιχειρούν επίσης να εισέλθουν σε κυβερνητικό κτίριο στο Βουκουρέστι, καθώς καλούνται να πληρώσουν με τεράστιες περικοπές την καπιταλιστική αυτή τη φορά εκδοχή λιτότητας.

Στην Ισπανία τα συνδικάτα βάζουν ξανά μπροστά τις απεργιακές μηχανές, αφού τα αλλεπάλληλα πακέτα λιτότητας του Θαπατέρο δεν ικανοποιούν τις αγορές. Ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός δήλωνε μάλιστα χωρίς ντροπή το 2005 στους εργαζόμενους ότι κοιμάται με τη συνδικαλιστική του ταυτότητα κάτω από το μαξιλάρι, για να αποδειχτεί ένας ακόμη πολιτικός που νοιάζεται περισσότερο για την Goldman Sachs και τα υπόλοιπα κοράκια παρά για την ίδια την κοινωνία, την εμπιστοσύνη της οποίας ζητά.

Αλλά και στη χώρα μας όσοι πίστευαν ότι ο κόσμος θα το 'βαζε γρήγορα κάτω διαψεύδονται, καθώς την ερχόμενη Πέμπτη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ πραγματοποιούν νέα γενική απεργία. Και μην ξεχνάμε τις δεκάδες άλλες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, τις αντιδράσεις στις γειτονιές και τις νέες μορφές οργάνωσης που αρχίζουν να εμφανίζονται θυμίζοντας Αργεντινή.

Στην Ελλάδα δεν δοκιμάζεται μόνο η συνοχή του ευρώ, την οποία δεν απειλούν οι διαδηλώσεις και οι απεργίες, αλλά η κερδοσκοπία τραπεζών, hedge funds και άλλων ευαγών ιδρυμάτων που οι πολιτικές των τελευταίων ετών εξέθρεψαν. Δοκιμάζεται πρωτίστως η κοινωνική συνοχή, για την οποία, παρά τις ατέλειές της, η Ευρώπη μπορούσε άλλοτε να υπερηφανεύεται. Σήμερα οι κυρίαρχες πολιτικές σπέρνουν λιτότητα και θερίζουν κοινωνική θύελλα.