Το παιχνίδι του ΔΝΤ.

Το ΔΝΤ με τη χθεσινή του έκθεση θεωρεί διαχειρίσιμο μεν το χρέος μας, υπό την προϋπόθεση όμως ότι θα καταφέρουμε να έχουμε ανάπτυξη.. Αν όμως υπάρξει ύφεση, μπορεί το χρέος μας να φτάσει ακόμη και στο 166% του ΑΕΠ το 2020!
Πως είναι όμως δυνατόν με τα μέτρα που επιβλήθηκαν να υπάρξει ανάπτυξη, τουλάχιστον στο ορατό μέλλον;

Δεν λέω, εμείς και μόνον εμείς φταίμε που η οικονομία μας έχει σήμερα το μαύρο της το χάλι. Και πάλι, εμείς και μόνον εμείς ευθυνόμαστε που μας κάθησαν στο σβέρκο Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό ταμείο, έστω και αν έβαλε το χεράκι της και η Φράου Μέρκελ, με τις καθυστερήσεις και τις παλινωδίες της.
Όχι όμως και να μας τρελάνουν τελείως, με τις αντιφάσεις τους.
Γιατί έτσι όπως το πάνε, μας βλέπω στο τέλος...να κυκλοφορούμε άπαντες με τρικαντό στο κεφάλι και ρέγκα να κρέμεται από το αυτί…

Έβγαλε λέει έκθεση το ΔΝΤ και σε αυτήν θεωρεί διαχειρίσιμο μεν το χρέος μας, υπό την προϋπόθεση όμως ότι θα καταφέρουμε να έχουμε ανάπτυξη. Αν μάλιστα δεν το καταφέρουμε και αντιθέτως βαθύνει η ύφεση, μπορεί το χρέος μας να φτάσει ακόμη και στο 166% του ΑΕΠ το 2020! Και δημοσιεύεται αυτή η έκθεση δύο εβδομάδες μόλις μετά τη συμφωνία στήριξης της ελληνικής οικονομίας, όπου η «τρόϊκα», στην οποία περιλαμβάνεται και το ΔΝΤ έχει επιβάλλει μέτρα με βασικό χαρακτηριστικό την περιστολή δαπανών με περικοπές επιδομάτων και συντάξεων, την αύξηση των εσόδων με έμμεσους φόρους και αύξηση του ΦΠΑ, και γενικά τη δημιουργία ύφεσης.

Δηλαδή, πως είναι δυνατόν με τα μέτρα που επιβλήθηκαν να υπάρξει ανάπτυξη, τουλάχιστον στο ορατό μέλλον; Αν αυτό δεν είναι αντίφαση μεταξύ απαιτήσεων και αναλύσεων του ΔΝΤ, τότε τι είναι; Πως είναι δυνατόν να έχουμε ταυτόχρονα και ύφεση αντικειμενικά και ανάπτυξη σαν στόχο; Είναι να μην τρελαίνεται κανείς;

Και πάνω στον καημό μας, βγαίνει και η Moody’s και μας απειλεί με νέα υποβάθμιση ώστε τα ελληνικά ομόλογα να φτάσουν στο επίπεδο των σκουπιδόχαρτων, στέλνοντας παράλληλα τα καλόπαιδά της στην Αθήνα για να μας επιθεωρήσουν. Είναι προφανές ότι θεσμικά δεν έχουν κανένα δικαίωμα οι οίκοι αξιολόγησης να επιθεωρούν κράτη, ούτε και τα κράτη έχουν υποχρέωση να επιτρέπουν στους απεσταλμένους των συγκεκριμένων οίκων να περιφέρονται στα υπουργεία και να απαιτούν στοιχεία.

Προφανώς το κάνουν με τις πλάτες των περιβόητων αγορών, αλλά από τη στιγμή που σύσσωμη η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση αμφισβητεί την καλοπιστία και την αντικειμενικότητά τους, σκεπτόμενη ταυτόχρονα να δημιουργήσει δική της υπηρεσία αξιολόγηση των οικονομιών των κρατών-μελών, δεν θα έπρεπε οι Βρυξέλλες ή η ΕΚΤ να εκδώσει οδηγία που να αποθαρρύνει την παροχή στοιχείων στους συγκεκριμένους οίκους;
Φυσικά, αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα, θα παροτρύναμε την ελληνική κυβέρνηση να ανακινήσει το θέμα, αλλά στο χάλι που είμαστε, που κουράγιο για τέτοια καουμποηλίκια…
Αγγ.Στάγκος.


















reporter