Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτό συμβαίνει στον αθλητισμό και ούτε είναι ελληνική ιδιαιτερότητα.Ομως, αυτό που συνέβη με τα δύο πρώτα παιχνίδια της εθνικής ομάδας στο Μουντιάλ φανερώνει το «μεγαλείο» της ελληνικής υπερβολής..Μια ήττα και ήρθε η καταστροφή. Κριτική στα όρια της απαξίωσης. Και εξίσου υπερβολική αντίδραση των ποδοσφαιριστών που δεν... θέλουν, φαίνεται, ούτε ν' ακούνε για κριτική. Ηρθε η πρώτη νίκη και τα πάντα ήρθαν τούμπα. «Ιστορική» η νίκη, λες και έχουμε φτάσει στον τελικό.
«Μίλησε η ελληνική ψυχή» και όχι οι καλύτερες επιλογές των παικτών, για να αφήσουμε στην άκρη ότι η αντίπαλη ομάδα έπαιζε με παίκτη λιγότερο.
Κι αν μεθαύριο ηττηθούμε από την Αργεντινή, η «ελληνική ψυχή» θα είναι αναπαυμένη από την «ιστορική» χθεσινή νίκη;
Κι αφού λέγονται και γράφονται τέτοιες υπερβολές, γιατί να μη δικαιολογείται και ο ανεκδιήγητος εκφωνητής της κρατικής τηλεόρασης, που αρλουμπολογούσε (συμβουλεύοντας από... μικροφώνου προπονητή και παίκτες!) και κραύγαζε λες και πήραμε το Κύπελλο.
Να συγκρατηθούμε, παιδιά, για να μη μας πιάσει κατάθλιψη στο επόμενο, αν δεν πάει καλά.
Ενα ματς ήταν, το χαρήκαμε, φτάνει.
«Μίλησε η ελληνική ψυχή» και όχι οι καλύτερες επιλογές των παικτών, για να αφήσουμε στην άκρη ότι η αντίπαλη ομάδα έπαιζε με παίκτη λιγότερο.
Κι αν μεθαύριο ηττηθούμε από την Αργεντινή, η «ελληνική ψυχή» θα είναι αναπαυμένη από την «ιστορική» χθεσινή νίκη;
Κι αφού λέγονται και γράφονται τέτοιες υπερβολές, γιατί να μη δικαιολογείται και ο ανεκδιήγητος εκφωνητής της κρατικής τηλεόρασης, που αρλουμπολογούσε (συμβουλεύοντας από... μικροφώνου προπονητή και παίκτες!) και κραύγαζε λες και πήραμε το Κύπελλο.
Να συγκρατηθούμε, παιδιά, για να μη μας πιάσει κατάθλιψη στο επόμενο, αν δεν πάει καλά.
Ενα ματς ήταν, το χαρήκαμε, φτάνει.
