Μια ακόμη καταγραφή της Ελλάδας της κρίσης..Το περιοδικό Spiegel παρουσιάζει την κοινωνική πτυχή της κρίσης και το αδιέξοδο μισθωτών και λιανεμπόρων. «Πρώτα κατάθλιψη και μετά έκρηξη», είναι ο τίτλος άρθρου που δημοσιεύεται σήμερα στην ηλεκτρονική σελίδα του περιοδικού Spiegel.
Το δημοσίευμα περιγράφει με τα πιο μελανά χρώματα την κατάσταση στην Ελλάδα αλλά και τις προοπτικές: «Οι προσπάθειες της κυβέρνησης μπορεί να...απέδωσαν καρπούς και να έφεραν τους επιθυμητούς αριθμούς, όσον αφορά για παράδειγμα τη μείωση του ελλείμματος, ωστόσο το πρόγραμμα περικοπών επηρεάζει το σύνολο της οικονομικής ζωής του τόπου: Η αγοραστική δύναμη μειώνεται, η κατανάλωση υποχωρεί, ο αριθμός των πτωχεύσεων και της ανεργίας αυξάνεται. Στην ελληνική κοινωνία δημιουργείται ένα κλίμα φόβου, μηδαμινών προοπτικών και οργής.
Χαμηλή ανταγωνιστικότητα, κλειστά μαγαζιά, αύξηση ανεργίας
Στη συνέχεια περιγράφει την κατάσταση στα ναυπηγεία του Περάματος στο παράδειγμα ενός εργάτη, ο οποίος όπως λέει προς το γερμανικό περιοδικό, άλλες χρονιές έκανε μέχρι και 300 μεροκάματα ενώ φέτος δεν ξεπερνά τα 25, με αποτέλεσμα να μην μπορεί καν να ασφαλιστεί ο ίδιος και η οικογένειά του.
«Το Πέραμα, όπου η ανεργία φτάνει και το 70 %, είναι μεν ακραία περίπτωση, αλλά συνιστά ένα εξαιρετικό παράδειγμα για την χαμηλή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Οι περισσότεροι πλοιοκτήτες στέλνουν τα καράβια τους για επισκευή στην Τουρκία, στην Κορέα ή την Κίνα. Στην Ελλάδα το κόστος είναι υψηλό, υπάρχει μεγάλη γραφειοκρατία και πολλές απεργίες που καθυστερούν τις παραδόσεις των έργων».
«Το πρόγραμμα περικοπών έχει φέρει τα πάνω - κάτω στην οικονομική ζωή της Ελλάδας. Μισθοί και συντάξεις μειώθηκαν, οι φόροι αυξήθηκαν, οι άνθρωποι έχουν έτσι λιγότερα στη διάθεσή τους και σε μια χώρα όπου το 70 % της οικονομικής δραστηριότητας εξαρτάται από την ιδιωτική κατανάλωση, αυτό είναι καταστροφή.
Οι διαστάσεις της 'πτώσης' αυτής γίνονται εμφανείς όταν επισκέπτεται κανείς τους εμπορικούς δρόμους της Αθήνας, παντού γράφει ‘ενοικιάζεται’. Και στην επαρχία τα πράγματα δεν είναι καλύτερα.
Η χώρα βρίσκεται σε ύφεση. Η κατάσταση φαίνεται παντού να χειροτερεύει, ένας φαύλος κύκλος, και μάλιστα χωρίς διέξοδο. Το χειρότερο είναι ότι σχεδόν κανείς δεν φαίνεται να έχει ελπίδες ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν μια μέρα».
Το άρθρο αναφέρεται στις δυσοίωνες προβλέψεις για την ανεργία, η οποία εκτιμάται ότι μπορεί να φτάσει τα επίπεδα του 1960, όπως υποστηρίζουν τα συνδικάτα, όταν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν.
Το άρθρο καταλήγει με τη δήλωση ενός εργάτη από το Πέραμα που λέει: «Οι πολιτικοί θα πρέπει να γνωρίζουν πως αν πάρουν από τις οικογένειές μας το ψωμί που τρώμε, θα τους αποτελειώσουμε. Και μην μας πείτε μετά αναρχικούς. Είμαστε οικογενειάρχες σε απόγνωση. Είμαστε ένα καζάνι που βράζει. Και κάποτε το καζάνι θα εκραγεί.»
Το δημοσίευμα περιγράφει με τα πιο μελανά χρώματα την κατάσταση στην Ελλάδα αλλά και τις προοπτικές: «Οι προσπάθειες της κυβέρνησης μπορεί να...απέδωσαν καρπούς και να έφεραν τους επιθυμητούς αριθμούς, όσον αφορά για παράδειγμα τη μείωση του ελλείμματος, ωστόσο το πρόγραμμα περικοπών επηρεάζει το σύνολο της οικονομικής ζωής του τόπου: Η αγοραστική δύναμη μειώνεται, η κατανάλωση υποχωρεί, ο αριθμός των πτωχεύσεων και της ανεργίας αυξάνεται. Στην ελληνική κοινωνία δημιουργείται ένα κλίμα φόβου, μηδαμινών προοπτικών και οργής.
Χαμηλή ανταγωνιστικότητα, κλειστά μαγαζιά, αύξηση ανεργίας
Στη συνέχεια περιγράφει την κατάσταση στα ναυπηγεία του Περάματος στο παράδειγμα ενός εργάτη, ο οποίος όπως λέει προς το γερμανικό περιοδικό, άλλες χρονιές έκανε μέχρι και 300 μεροκάματα ενώ φέτος δεν ξεπερνά τα 25, με αποτέλεσμα να μην μπορεί καν να ασφαλιστεί ο ίδιος και η οικογένειά του.
«Το Πέραμα, όπου η ανεργία φτάνει και το 70 %, είναι μεν ακραία περίπτωση, αλλά συνιστά ένα εξαιρετικό παράδειγμα για την χαμηλή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Οι περισσότεροι πλοιοκτήτες στέλνουν τα καράβια τους για επισκευή στην Τουρκία, στην Κορέα ή την Κίνα. Στην Ελλάδα το κόστος είναι υψηλό, υπάρχει μεγάλη γραφειοκρατία και πολλές απεργίες που καθυστερούν τις παραδόσεις των έργων».
«Το πρόγραμμα περικοπών έχει φέρει τα πάνω - κάτω στην οικονομική ζωή της Ελλάδας. Μισθοί και συντάξεις μειώθηκαν, οι φόροι αυξήθηκαν, οι άνθρωποι έχουν έτσι λιγότερα στη διάθεσή τους και σε μια χώρα όπου το 70 % της οικονομικής δραστηριότητας εξαρτάται από την ιδιωτική κατανάλωση, αυτό είναι καταστροφή.
Οι διαστάσεις της 'πτώσης' αυτής γίνονται εμφανείς όταν επισκέπτεται κανείς τους εμπορικούς δρόμους της Αθήνας, παντού γράφει ‘ενοικιάζεται’. Και στην επαρχία τα πράγματα δεν είναι καλύτερα.
Η χώρα βρίσκεται σε ύφεση. Η κατάσταση φαίνεται παντού να χειροτερεύει, ένας φαύλος κύκλος, και μάλιστα χωρίς διέξοδο. Το χειρότερο είναι ότι σχεδόν κανείς δεν φαίνεται να έχει ελπίδες ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν μια μέρα».
Το άρθρο αναφέρεται στις δυσοίωνες προβλέψεις για την ανεργία, η οποία εκτιμάται ότι μπορεί να φτάσει τα επίπεδα του 1960, όπως υποστηρίζουν τα συνδικάτα, όταν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν.
Το άρθρο καταλήγει με τη δήλωση ενός εργάτη από το Πέραμα που λέει: «Οι πολιτικοί θα πρέπει να γνωρίζουν πως αν πάρουν από τις οικογένειές μας το ψωμί που τρώμε, θα τους αποτελειώσουμε. Και μην μας πείτε μετά αναρχικούς. Είμαστε οικογενειάρχες σε απόγνωση. Είμαστε ένα καζάνι που βράζει. Και κάποτε το καζάνι θα εκραγεί.»
