και ένα μάθημα από τη Βραζιλία για τον Γ. Παπανδρέου.."Μαθήματα από τον πρόεδρο της Βραζιλίας, Luiz Inacio Lula da Silva μπορεί να πάρει ο Γιώργος Παπανδρέου, στο «πως μια κεντροαριστερή κυβέρνηση μπορεί να μετατρέψει τη δημοσιονομική αυστηρότητα σε πολιτικό όφελος», ισχυρίζεται ο αρθρογράφος των Financial Times, Alan Beattie.
Οι Financial Times αναφέρουν ότι...η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου κληρονόμησε ένα χάος από «τον ανίκανο και ψεύτη προκάτοχό της», αλλά έχει καταφέρει να προχωρήσει τις διαρθρωτικές αλλαγές και τα μέτρα λιτότητας χωρίς κάποια σημαντική πολιτική αντίδραση. «Απεργίες και διαμαρτυρίες, ναι. Χάος και κατάρρευση της δημόσιας τάξης, όχι, ή τουλάχιστον όχι ακόμα», γράφει το δημοσίευμα.
«Το να βάζει κανείς σε τάξη ένα κληρονομημένο χάλι μπορεί να δημιουργήσει ένα ισχυρό πολιτικό αφήγημα ανάκαμψης και λύτρωσης, όσο δυσάρεστες και εάν είναι οι πολιτικές που πρέπει να ακολουθηθούν», λέει ο Beattie.
Και στο σημείο αυτό, φέρνει το παράδειγμα του da Silva. «Ένας πρόεδρος που ανέβηκε στην εξουσία εν μέσω φόβων και πανικού για μία επερχόμενη κρατική χρεοκοπία πρόκειται να την αφήσει με την πολυτέλεια μιας άλλοτε αδιανόητης δημοτικότητας».
Όταν ο da Silva εκλέχθηκε, το 2002, η Βραζιλία είχε ήδη λάβει δάνειο 30 δισ. δολαρίων από το ΔΝΤ. Αγνοώντας τις σειρήνες που τον καλούσαν να κηρύξει στάση πληρωμών, ο Βραζιλιάνος πρόεδρος υιοθέτησε ένα πολύ αυστηρό πρόγραμμα που θα οδηγούσε σε πλεόνασμα ακόμα υψηλότερο από εκείνο που του ζητούσε το ΔΝΤ. Η εμπιστοσύνη επέστρεψε και η όποια ρεαλιστική προοπτική χρεοκοπίας είχε εξαφανιστεί μέσα σε ένα χρόνο, διαπιστώνουν οι FT.
Τα επόμενα χρόνια έφεραν μία σπάνια επιτυχία για μια σοσιαλιστική δημοκρατία στη Λατινική Αμερική, σημειώνουν, μέσω της δημοσιονομικής ορθοδοξίας, της σταθερής ανάπτυξης και των προγραμμάτων για την αντιμετώπιση της φτώχειας.
Όμως, ο συντάκτης εκτιμά ότι η Ελλάδα δύσκολα θα μπορούσε να ακολουθήσει τη Βραζιλία, καθώς το χρέος οδεύει προς το 150% και η ανάπτυξη είναι πιο αδύναμη από ό,τι αναμενόταν. Η Ελλάδα προσπαθεί να ανακάμψει μέσα σε ένα περιβάλλον απρόθυμων καταναλωτών και φοβισμένων επενδυτών, ενώ η Βραζιλία είχε το πλεονέκτημα ότι ζούσε μία περίοδο παγκόσμιας οικονομικής ανάκαμψης και αυξανόμενων τιμών των εμπορευμάτων.
Θα πρέπει λοιπόν η Ελλάδα απλά να εγκαταλείψει την προσπάθεια και να κηρύξει χρεοκοπία αμέσως; Αναρωτιέται ο Beattie. Η απάντησή του είναι αρνητική, πρώτον γιατί αυτό δεν θα απομακρύνει την ανάγκη για τη λήψη επώδυνων μέτρων και δεύτερον γιατί κάτι τέτοιο θα προκαλούσε νέα τραπεζική κρίση στην Ευρώπη.
«Η αναδιάρθρωση χρέους κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν πιο λογική σε ένα χρόνο περίπου, με την προϋπόθεση ότι ο προϋπολογισμός οδεύει με βεβαιότητα προς το πλεόνασμα. Οι γκουρού της αγοράς λένε ότι αυτό περιμένουν οι περισσότεροι επενδυτές, έτσι και αλλιώς. Πολιτικά, η Ελλάδα μπορεί να παρουσιάσει το ότι ξαλαφρώνει από το χρέος της σαν την έξοδο από ένα δυσλειτουργικό παρελθόν», γράφει ο συντάκτης.
Εν τωμεταξύ, η υπόλοιπη Ευρώπη μπορεί να αρχίσει να οχυρώνεται, ενισχύοντας τις τράπεζές της και ακολουθώντας προγράμματα λιτότητας.
«Θα πρέπει η Ελλάδα να κάνει αναδιάρθρωση; Πολύ πιθανό, αλλά όχι ακόμα. Όσο επώδυνο και εάν είναι αυτό, το να πασχίζει κάτω από το βάρος του χρέους και του προγράμματος του ΔΝΤ έχει κάποια πλεονεκτήματα και η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου πρέπει να τα εκμεταλλευτεί», καταλήγει το άρθρο.
