Εδώ και ένα δεκαπενθήμερο σε αρκετά σχολεία έχουν ξεκινήσει καταλήψεις. Εθιμικό το φαινόμενο και ουδείς δύναται να εναντιωθεί δημόσια (κατ’ ιδίαν αρκετοί το κάνουν) από την Αριστερά μέχρι το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, καθώς θα θεωρηθεί αντιπροοδευτικός και οπισθοδρομικός.Κάποιοι ψελλίζουν, χωρίς να έχει σημασία, ότι είναι οι μαθητές του...ΠΑΜΕ που πρωτοστατούν στις καταλήψεις. Οι καταληψίες εμφανίζονται σποραδικά στα πρωινάδικα και με εφηβική αφέλεια ενίοτε στα όρια της γοητείας, εξηγούν τις απόψεις τους, που δυστυχώς χαρακτηρίζονται από πλήρη θολούρα, όπως άλλωστε γενικότερα η ελληνική πραγματικότητα.
Σε κάποιους από τους παρουσιαστές που συνομιλούν με τους νεαρούς είναι ορατά τα σημάδια παλιμπαιδισμού, που παραπέμπουν σε επαναστάτη της Εκάλης χωρίς αιτία. Συνήθως χαϊδεύουν τ’ αυτιά των μαθητών για να καταλήξουν με υποκριτικά πατρικό στιλ σε μια αφόρητη κενολογία και σε ηθικολογίες κενές περιεχομένου.
Τα τραγικό στην κατάσταση αυτή είναι ότι κάποιοι βγάζουν το ψωμί τους (ο Θεός να το κάνει τέτοιο), ψηλαφώντας με δήθεν κοινωνικό ενδιαφέρον ένα μείζον πρόβλημα, το οποίο τελικά συσκοτίζουν ακόμη περισσότερο.
Τα παραπάνω διασταλτικά αποτελούν μια ακτινογραφία της ελληνικής κοινωνίας του 2010 μετά Χριστόν. Μπορεί την ίδια εικόνα να τη δούμε με άλλους πρωταγωνιστές, αλλά πάντα θα υπάρχει η κοινή παράμετρος: αδιαφορία και υποκρισία, που τα συνδέει μεταξύ τους.
Δεν πάνε ούτε έξι μήνες που η χώρα διαπραγματεύτηκε με τους δανειστές της ένα μνημόνιο, το οποίο φάνηκε τότε ως μοναδική διέξοδος στο τραγικό αδιέξοδο στο οποίο είχαμε περιέλθει λόγω του χρέους των 350 δισ. ευρώ. Φτάσαμε σ’ αυτό μέσα από σειρά ψευδών που για πολλά χρόνια κάλυπταν τη γύμνια μας. Οι εξαγγελίες περί ισχυρής οικονομίας έδιναν και έπαιρναν παντού σε μια χώρα που δεν παρήγαγε τίποτα και είχε μάθει να ζει με δανεικά.
Οι πολιτικοί παρήγαγαν ψέματα, οι επιχειρηματίες ζούσαν με επιδοτήσεις και μια υπερκομματική γενιά από διορισμένα golden boys των ΔΕΚΟ και των τραπεζών αύξανε τις καταθέσεις της στην Ελβετία. Η δική τους «μέθεξη» οδήγησε σε καταγεγραμμένη ανεργία τον Ιούλιο του 2010 της τάξης των 607.035 ατόμων από 476.707 ένα χρόνο πριν.
Επρόκειτο για ένα σύστημα απόλυτα διεφθαρμένο, που βρήκε την ιδεολογική του δικαίωση στη φράση του Κώστα Σημίτη τις ημέρες της παντοδυναμίας του: «Όποιος έχει στοιχεία, να τα πάει στον εισαγγελέα…». Αυτό που πρότεινε ο πρώην πρωθυπουργός ήταν περίπου κάτι αντίστοιχο με το να περιμένει ο συγγραφέας του «Αρχιπελάγους Γκουλάγκ» Αλεξάντερ Σολζενίτσιν δικαίωση από τον Ιωσήφ Στάλιν, για τις διώξεις και την εξορία που υπέστη τον καιρό της παντοδυναμίας του κομμουνιστή ηγέτη.
Σήμερα που το μνημόνιο φαίνεται ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί στα τρία χρόνια που προβλέπεται, που η χώρα αδυνατεί να δανειστεί και αναγκάζεται να κόβει ακόμα και γλίσχρες συντάξεις των 500 ευρώ, είναι καιρός να εγκαταλείψουμε την υποκρισία και να δούμε το πραγματικό μας μέγεθος...
