Πριν από πέντε χρόνια, οι Γαλλογερμανοί μετέτρεψαν σε «κουρελόχαρτο» το Σύμφωνο Σταθερότητας (και Aπασχόλησης) επειδή έτσι τους συνέφερε. Τώρα, πάλι από κοινού, κατόπιν δικών τους προτάσεων το διαβόητο Σύμφωνο μεταρρυθμίζεται (!) για να «αναστηθεί» και μετατρέπεται σε σκληρό και επικίνδυνο για τις υποχρεώσεις της Ελλάδας και των λοιπών ευάλωτων οικονομιών.
Τότε, η δημοσιονομική απειθαρχία της Γαλλίας και της Γερμανίας προκάλεσε τη χαλάρωση του Συμφώνου με την αναστολή του μηχανισμού κυρώσεων στις παραβάτιδες χώρες.
Τότε, η δημοσιονομική απειθαρχία της Γαλλίας και της Γερμανίας προκάλεσε τη χαλάρωση του Συμφώνου με την αναστολή του μηχανισμού κυρώσεων στις παραβάτιδες χώρες.
Σύμφωνα με..τη συνθήκη του Mάαστριχτ, το Σύμφωνο επιβάλλει την τιμωρία της χώρας που θα αποτύχει να κρατήσει υπό έλεγχο τις δαπάνες και, ως εκ τούτου, το έλλειμμα του προϋπολογισμού της ξεπεράσει το επιτρεπτό όριο του 3% επί του AEΠ. Ομως, ουδείς τόλμησε τότε να τιμωρήσει τη Γαλλία και τη Γερμανία για τα δημοσιονομικά τους ελλείμματα, που είχαν παραβιάσει ασύστολα επί σειρά ετών το Σύμφωνο.
Τώρα, ο γερμανο-γαλλικός άξονας είναι ισχυρός. Και είναι αποφασισμένος πλέον να συγκρουσθεί μέχρι τελικής πτώσεως με τις αδύναμες χώρες, ώστε το Σύμφωνο να διασφαλίσει την εγγύηση στυγερής δημοσιονομικής των χωρών–μελών της ONE και του ευρώ.
Το Βερολίνο και το Παρίσι κατέθεσαν κοινή πρόταση για πιο αυστηρές κυρώσεις κατά των κρατών–μελών της Ε. Ε. που έχουν «υπερβολικό δημοσιονομικό έλλειμμα», ενώ ζητούν να αναθεωρηθεί η Συνθήκη της Λισσαβώνας μέχρι το 2013. Ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, είχε συνομιλίες με τη Γερμανίδα καγκελάριο, Αγκελα Μέρκελ, στη Γαλλία. Οπως δήλωσε ο Σαρκοζί, στόχος της γαλλογερμανικής πρότασης είναι να εδραιωθεί η χρηματοπιστωτική σταθερότητα και να αντιμετωπίσουν «βαρύτερες κυρώσεις» όσα κράτη παραβιάζουν το Σύμφωνο Σταθερότητας. Η καγκελάριος της Γερμανίας τόνισε από την πλευρά της ότι η Συνθήκη χρήζει αναθεώρησης, σε χρόνο πολύ σύντομο αφότου θα έχει λήξει ο τρέχων «μηχανισμός στήριξης προς κράτος–μέλος της Ε. Ε. (δηλαδή η Ελλάδα), που αντιμετώπισε μεγάλα δημοσιονομικά προβλήματα».
Στη συνεδρίαση του Eurogroup, χθες, στο Λουξεμβούργο, οι υπουργοί Οικονομικών των 16 χωρών–μελών της Ευρωζώνης συμφώνησαν ότι θα δίνεται 6μηνη προθεσμία για διόρθωση του ελλείμματος, σε αντίθετη, δε, περίπτωση το κράτος–μέλος θα αντιμετωπίζει κυρώσεις από την Επιτροπή των Βρυξελλών. Η «πολιτική συμφωνία» θα κλειδώσει στη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (αρχηγοί κρατών, πρωθυπουργοί Ε. Ε.), που θα γίνει το διήμερο 28 - 29 Οκτωβρίου στις Βρυξέλλες», ανέφερε ο υπουργός Οικονομικών της Ιταλίας Τζούλιο Τρεμόντι.
Παράλληλα, όταν γίνει η αναθεώρηση στη Συνθήκη της Λισσαβώνας, «οι κυρώσεις, για την παραβίασή της, θα έχουν πιο αυτόματο χαρακτήρα», ώστε το «Σύμφωνο Σταθερότητας», που χρονολογείται από το 1999, θα σκληρύνει, τότε, σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό», αποκάλυψε ο Τρεμόντι.
Βέβαια, ουδείς υπουργός εξέφρασε ανοιχτά τις ανησυχίες του, όμως αυτές κρύβονταν κάτω από την επιφάνεια όπως ποτέ άλλοτε. Δημοσίως, υπήρξε ομόφωνη συμφωνία πως οι βραχυπρόθεσμες οικονομικές επιδόσεις της Ευρώπης ήταν καλύτερες του αναμενομένου και πως θα συνεχίσουν να βελτιώνονται. Ομως, η «κρύα» υποδοχή των προτάσεων για τη μεταρρύθμιση του Συμφώνου ήταν πολύ πιο εύγλωττη για το τι επιφυλάσσει η μάχη μεταξύ των κυβερνήσεων και των θεσμών που οι ίδιες δημιούργησαν για την επιτήρηση της ευρωπαϊκής νομιμότητας.
Για πρώτη φορά μετά τη γέννηση και την κυκλοφορία του ευρώ το 1999, η μακροχρόνια επιβίωση του ενιαίου νομίσματος αμφισβητήθηκε έντονα και μάλιστα όχι μόνο από τους σκληροπυρηνικούς ευρωσκεπτικιστές. Tο πρόβλημα της Eυρωζώνης είναι η ανάπτυξη και όχι η μακροοικονομική σταθερότητα. Bεβαίως, η πολιτική για μια «one-size-fits-all policy», που έχει ε πιβληθεί στις οικονομίες της Zώνης του Eυρώ, δεν ταιριάζει σε καμία από τις χώρες που ήδη αποτελούν τη Zώνη του Eυρώ έχοντας αποκτήσει το ευρώ. Δεδομένου ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας έχει σχεδιαστεί για μια one-size-fits-all policy για τις οικονομίες της Zώνης του Eυρώ, έχει παγιδεύσει τις ευάλωτες οικονομίες.
Oταν οι λαοί καλούνται να υποστούν θυσίες ώστε η χώρα τους να είναι συνεπής με το Σύμφωνο, χρειάζεται ευελιξία. Γι’ αυτό ο δημοσιονομικός αυτός «ζουρλομανδύας» που λέγεται «Σύμφωνο Σταθερότητας» πρέπει να αναμορφωθεί για να δώσει την ζωτικής σημασίας ευλυγισία στις ευάλωτες οικονομίες να επιβιώσουν σε συνθήκες απρόσμενης δυσπραγίας. Aπλώς, οι δημοσιονομικές απάτες της Eλλάδας έριξαν τις μάσκες του Γιώργου Παπανδρέου.
Z.Zήκου
kathimerini
Τώρα, ο γερμανο-γαλλικός άξονας είναι ισχυρός. Και είναι αποφασισμένος πλέον να συγκρουσθεί μέχρι τελικής πτώσεως με τις αδύναμες χώρες, ώστε το Σύμφωνο να διασφαλίσει την εγγύηση στυγερής δημοσιονομικής των χωρών–μελών της ONE και του ευρώ.
Το Βερολίνο και το Παρίσι κατέθεσαν κοινή πρόταση για πιο αυστηρές κυρώσεις κατά των κρατών–μελών της Ε. Ε. που έχουν «υπερβολικό δημοσιονομικό έλλειμμα», ενώ ζητούν να αναθεωρηθεί η Συνθήκη της Λισσαβώνας μέχρι το 2013. Ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, είχε συνομιλίες με τη Γερμανίδα καγκελάριο, Αγκελα Μέρκελ, στη Γαλλία. Οπως δήλωσε ο Σαρκοζί, στόχος της γαλλογερμανικής πρότασης είναι να εδραιωθεί η χρηματοπιστωτική σταθερότητα και να αντιμετωπίσουν «βαρύτερες κυρώσεις» όσα κράτη παραβιάζουν το Σύμφωνο Σταθερότητας. Η καγκελάριος της Γερμανίας τόνισε από την πλευρά της ότι η Συνθήκη χρήζει αναθεώρησης, σε χρόνο πολύ σύντομο αφότου θα έχει λήξει ο τρέχων «μηχανισμός στήριξης προς κράτος–μέλος της Ε. Ε. (δηλαδή η Ελλάδα), που αντιμετώπισε μεγάλα δημοσιονομικά προβλήματα».
Στη συνεδρίαση του Eurogroup, χθες, στο Λουξεμβούργο, οι υπουργοί Οικονομικών των 16 χωρών–μελών της Ευρωζώνης συμφώνησαν ότι θα δίνεται 6μηνη προθεσμία για διόρθωση του ελλείμματος, σε αντίθετη, δε, περίπτωση το κράτος–μέλος θα αντιμετωπίζει κυρώσεις από την Επιτροπή των Βρυξελλών. Η «πολιτική συμφωνία» θα κλειδώσει στη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (αρχηγοί κρατών, πρωθυπουργοί Ε. Ε.), που θα γίνει το διήμερο 28 - 29 Οκτωβρίου στις Βρυξέλλες», ανέφερε ο υπουργός Οικονομικών της Ιταλίας Τζούλιο Τρεμόντι.
Παράλληλα, όταν γίνει η αναθεώρηση στη Συνθήκη της Λισσαβώνας, «οι κυρώσεις, για την παραβίασή της, θα έχουν πιο αυτόματο χαρακτήρα», ώστε το «Σύμφωνο Σταθερότητας», που χρονολογείται από το 1999, θα σκληρύνει, τότε, σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό», αποκάλυψε ο Τρεμόντι.
Βέβαια, ουδείς υπουργός εξέφρασε ανοιχτά τις ανησυχίες του, όμως αυτές κρύβονταν κάτω από την επιφάνεια όπως ποτέ άλλοτε. Δημοσίως, υπήρξε ομόφωνη συμφωνία πως οι βραχυπρόθεσμες οικονομικές επιδόσεις της Ευρώπης ήταν καλύτερες του αναμενομένου και πως θα συνεχίσουν να βελτιώνονται. Ομως, η «κρύα» υποδοχή των προτάσεων για τη μεταρρύθμιση του Συμφώνου ήταν πολύ πιο εύγλωττη για το τι επιφυλάσσει η μάχη μεταξύ των κυβερνήσεων και των θεσμών που οι ίδιες δημιούργησαν για την επιτήρηση της ευρωπαϊκής νομιμότητας.
Για πρώτη φορά μετά τη γέννηση και την κυκλοφορία του ευρώ το 1999, η μακροχρόνια επιβίωση του ενιαίου νομίσματος αμφισβητήθηκε έντονα και μάλιστα όχι μόνο από τους σκληροπυρηνικούς ευρωσκεπτικιστές. Tο πρόβλημα της Eυρωζώνης είναι η ανάπτυξη και όχι η μακροοικονομική σταθερότητα. Bεβαίως, η πολιτική για μια «one-size-fits-all policy», που έχει ε πιβληθεί στις οικονομίες της Zώνης του Eυρώ, δεν ταιριάζει σε καμία από τις χώρες που ήδη αποτελούν τη Zώνη του Eυρώ έχοντας αποκτήσει το ευρώ. Δεδομένου ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας έχει σχεδιαστεί για μια one-size-fits-all policy για τις οικονομίες της Zώνης του Eυρώ, έχει παγιδεύσει τις ευάλωτες οικονομίες.
Oταν οι λαοί καλούνται να υποστούν θυσίες ώστε η χώρα τους να είναι συνεπής με το Σύμφωνο, χρειάζεται ευελιξία. Γι’ αυτό ο δημοσιονομικός αυτός «ζουρλομανδύας» που λέγεται «Σύμφωνο Σταθερότητας» πρέπει να αναμορφωθεί για να δώσει την ζωτικής σημασίας ευλυγισία στις ευάλωτες οικονομίες να επιβιώσουν σε συνθήκες απρόσμενης δυσπραγίας. Aπλώς, οι δημοσιονομικές απάτες της Eλλάδας έριξαν τις μάσκες του Γιώργου Παπανδρέου.
Z.Zήκου
kathimerini
