Αγγίζει τα όρια του γελοίου, όλο αυτό που γίνεται τους τελευταίους μήνες στους περισσότερους δήμους της χώρας, καθώς οι περισσότεροι δήμαρχοι προχωρούν πυρετωδώς στην υλοποίηση των εκκρεμοτήτων που έχουν "ξεχάσει" στη διάρκεια της θητείας τους.Έτσι, γινόμαστε μάρτυρες πλακόστρωσης..πλατειών, δρόμων, ανέγερσης πεζογεφυρών κ.λπ. Παράλληλα οι δρόμοι στους περισσότερους δήμους λάμπουν, καθώς οι αρμόδιες υπηρεσίες απλά θυμήθηκαν να κάνουν την δουλειά τους και κάποιοι οργανώνουν σωστά τις υπηρεσίες όπου προΐστανται.
Η εικόνα είναι εξαιρετικά λυπηρή και απαξιωτική για τους περισσότερους πολίτες οι οποίοι αισθάνονται ότι όλοι οι πολιτικοί, συμπεριλαμβανομένων και των τοπικών αρχόντων, τους κοροϊδεύουν. Δεν μπορεί για τρία χρόνια όλα να δουλεύουν στο ρελαντί και τον τελευταίο χρόνο – εξάμηνο – πριν τις εκλογές όλα να δουλεύουν ρολόι.
Η αγανάκτηση του κόσμου είναι δεδομένη. Κανείς ωστόσο δεν ξέρει και δεν μπορεί να πει, αν αυτή θα αποτυπωθεί στα αποτελέσματα των εκλογών. Βεβαίως, σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να συνεκτιμηθεί και το ποσοστό της αποχής, το οποίο στις περυσινές – εθνικές – εκλογές ξεπέρασε το 30%, ποσοστό που δεν είναι καθόλου μικρό για τα δεδομένα της Ελλάδος. Παρά το γεγονός ότι κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν είναι μεγάλο, ούτε το 30%, ούτε το 50%.
Λίγες ώρες πριν τις εκλογές, σε μια εκλογική μάχη εξαιρετικά πολιτικοποιημένη, καλούμαστε να ψηφίσουμε έχοντας να αντιμετωπίσουμε μια συνειδησιακή διελκυστίνδα. Από τη μια πλευρά βρίσκεται η καθημερινότητα του πολίτη και από την άλλη το μνημόνιο – αντί-μνημόνιο, το οποίο θέτουν ως δίλημμα οι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις ξεχνώντας μάλλον ότι μιλάμε για περιφερειακές και όχι για εθνικές εκλογές.
Γ.Διονάτος
