Ρετιρέ και μονοκατοικίες στα αζήτητα, "καύσιμο" στην αγορά τα ισόγεια

Το εντυπωσιακό είναι, πάντως, ότι αν και υπάρχουν χιλιάδες ρετιρέ στα αζήτητα, εν τούτοις οι τιμές δεν πέφτουν διότι οι ιδιοκτήτες τους πιστεύουν ότι μόλις περάσει η κρίση θα πουλήσουν ακριβά και θα κερδίσουν πολλά...

Ποιος θα περίμενε ότι το...όνειρο κάθε Ελληνα για να αγοράσει μονοκατοικία ή ρετιρέ σε πολυκατοικία έχει πάψει πια να είναι όνειρο κι έχει μετατραπεί σε εφιάλτη; Και ποιος το περίμενε ότι στη συντριπτική πλειονότητά τους τα σπίτια που δεν μπορούν να πωληθούν ανήκουν στις δύο παραπάνω κατηγορίες.
Ρετιρέ και μονοκατοικίες στα αζήτητα, λοιπόν, με τις αγοραπωλησίες να περιορίζονται στα παλιά διαμερίσματα, τα ισόγεια και τους πρώτους ορόφους.
Σ’ αυτό βοηθάει και η νέα πρακτική που ακολουθούν οι εργολάβοι οικοδομών. Εκατοντάδες κατασκευαστές που έχουν πολλά απούλητα σπίτια και δυσκολεύονται οικονομικά, σπεύδουν να πουλήσουν σε τιμές - ευκαιρία τα «προβληματικά» τους ακίνητα ώστε να αποκτήσουν κάποιο ρευστό και να δώσουν προσωρινή λύση στα οικονομικά τους προβλήματα. «Οσοι εργολάβοι πιέζονται από δάνεια, δίνουν όσο όσο τους πρώτους ορόφους για να ρεφάρουν και μετά απλώς συντηρούνται έχοντας λιγότερη πίεση από τις τράπεζες. Γι’ αυτό και τα περισσότερα απούλητα ακίνητα είναι προνομιούχες μονοκατοικίες ή τα ρετιρέ», τονίζει σύμβουλος ακινήτων.
Το εντυπωσιακό είναι, πάντως, ότι αν και υπάρχουν χιλιάδες ρετιρέ στα αζήτητα, εν τούτοις οι τιμές δεν πέφτουν διότι οι ιδιοκτήτες τους πιστεύουν ότι μόλις περάσει η κρίση θα πουλήσουν ακριβά και θα κερδίσουν πολλά.
Τα διαμερίσματα στους υψηλούς ορόφους κοστίζουν ακόμη και 50% ακριβότερα από τις «προβληματικές» κατοικίες. Για παράδειγμα, σε πολυκατοικία στο Παγκράτι ο πρώτος όροφος κοστίζει 1.800 ευρώ/τ.μ. ενώ το ρετιρέ με θέα στην Ακρόπολη 2.700 ευρώ/τ.μ. Χάος επικρατεί και με τις μονοκατοικίες, ειδικά όσες έχουν κόστος πάνω από 500 χιλ. ευρώ.Οι κατασκευαστές ανάλογα με την οικονομική τους κατάσταση, είτε τις βγάζουν σε προσφορά είτε βάζουν... λουκέτο και περιμένουν πότε θα περάσει η κρίση.

Ερευνα
Την ίδια ώρα, εντυπωσιακά στοιχεία για την έκρηξη των τιμών δόθηκαν πριν από μερικές ημέρες σε συνέδριο για την κτηματαγορά. Σύμφωνα με αυτά, το 1994, για να αγοράσει κανείς ένα τετραγωνικό μέτρο χρειαζόταν 2,4 βασικούς μισθούς. Αν υπολογιστεί ότι ένας μισθός ήταν γύρω στα 360 ευρώ θα έπρεπε να πληρώσει 864 ευρώ το τ.μ.

Το 2006, κι ενώ μεσολάβησε η «έκρηξη» του Χρηματιστηρίου και η μεγάλη αύξηση των τιμών των ακινήτων, έπρεπε να πληρώσει 4,8 μισθούς ή πάνω από 3.100 ευρώ/τ.μ. (ο βασικός ήταν 660 ευρώ) Το 2008, όταν η κτηματαγορά άρχισε να «ζορίζεται» η αγορά ενός τετραγωνικού απαιτούσε 4 βασικούς, κατά μέσο όρο δηλαδή γύρω στα 2.900 ευρώ.
Μέσα σε 12 χρόνια, το κόστος των ακινήτων στην Ελλάδα σχεδόν διπλασιάστηκε και έκτοτε έχει διορθώσει πολύ λίγο, την τελευταία τριετία.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2006 το μέσο εμβαδόν διαμερισμάτων που πωλούνταν ήταν 100,7 τετραγωνικά μέτρα για να πέσει το 2009 στα στα 89,3 τ.μ. Δηλαδή σε δύο χρόνια χάθηκαν 11,4 τ.μ. σπιτιού, όσα δηλαδή ένα μικρό δωμάτιο.

Φέτος, οι περισσότεροι επιλέγουν σπίτια δύο κατηγοριών 50-70 τ.μ. και μεγαλύτερα το πολύ μέχρι 90 τ.μ., ενώ 9 στους 10 στρέφεται στο μεταχειρισμένο. Ενδεικτικό της κατάστασης, είναι ότι οι κτηματομεσίτες δείχνουν έως και 15 φορές ένα ακίνητο προκειμένου να βρεθεί αγοραστής, ενώ πριν από μερικά χρόνια δεν ξεπερνούσε τις 5 φορές.
•2,4 μισθοι χρειάζονταν για την αγορά ενός τ.μ. το 1994, ενώ σήμερα απαιτούνται 4 μισθοί
•15 φορες δείχνουν οι μεσίτες ένα σπίτι έως ότου πωληθεί, από 5 φορές πριν λίγα χρόνια
•89,3 τ.μ. αγοραζουν κατά μέσο όρο οι Ελληνες από 100,7 τ.μ. που αγόραζαν το 2006
Του Β.Σ. ΚΑΝΕΛΛΗ