Ας πούμε τα πράγματα με τ΄όνομά τους..

To 2011 θα είναι από τις πιο κρίσιμες χρονιές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Θα είναι ένα έτος σκληρό, απάνθρωπο.Θα αφήσει το αποτύπωμα του για πάντα.Πάνω μας και πάνω στην χώρα.Είναι το έτος του κατακερματισμού, καθώς θα μπεί μπροστά η διάλυση αυτού που γνωρίζαμε ως τώρα..

Το ξήλωμα έχει αρχίσει το 2010 και θα συνεχιστεί αγριοτέρα το 2011 και ποιος ξέρει πότε θα ολοκληρωθεί.
Το ξήλωμα δεν είναι μόνο...οικονομικό. Είναι κοινωνικό. Καθημερινά η μία ομάδα στρέφεται εναντίον μιας άλλης και όλες μαζί εναντίον όλων. Είναι ομάδες των οποίων τα συμφέροντα θίχθηκαν θίγονται και θα αναγκαστούν να προσαρμοστούν βιαία για να επιβιώσουν και διασωθούν. Συμφέροντα και «κεκτημένα» που στην συντριπτική πλειοψηφία τους δεν ήταν αγγελικά καμωμένα. Το αντίθετο μάλιστα, χτίστικαν πάνω σε πάσης φύσεως φανερή η υπόγεια συναλλαγή. Πάνω σε πάσης φύσεως φανερή η υπόγεια δύναμη.

Είναι όμως και ξήλωμα πολιτικό που έχει επιφέρει πλήρη σύγχυση στα κομματικά επιτελεία, ντιντήδες ή παλαίμαχους όπως θάλεγε και ο Φαϊλος . Επιτελεία που αποτελούνται είτε από ενεργούς πολιτικούς είτε από ντεμέκ αρθρογράφους που δήθεν παράγουν πολιτική όπως λένε οι πολιτικοί τους αντίπαλοι. Αυτός ο κοινωνικός κατακερματισμός που ντετερμινιστικά πλέον εξαπλώνεται σαν τα κεφάλια της Λερναίας Υδρας, -για να χρησιμοποιήσουμε και έναν προσφιλή στην αριστερά όρο- καθώς η χώρα περνάει από θεραπεία σοκ, όπως αυτή που πέρασαν τα μετακομμουνιστικά κράτη και κοινωνίες που με τη σειρά της επιφέρει σοβαρούς τριγμούς και αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, αφού αλλοιώνει την φυσιογνωμία, τις αξίες , προσδοκίες και την συμπεριφορά του εκλογικού σώματος που αποτελεί τον βασικό τροφοδότη και ενισχυτή των ηγεμονικών συμπεριφορών των πολιτικών κομμάτων, όπως τις ξέραμε μέχρι σήμερα.

Τα κόμματα πλέον βαδίζουν σε μία αχαρτογράφητη περιοχή προσπαθώντας να ανιχνεύσουν τις τάσεις που διαμορφώνονται. Μάταιος κόπος γιατί ο κοινωνικός κατακερματισμός μόλις έχει ξεκινήσει και δεν κανείς δεν γνωρίζει τον χρονικό ορίζοντα του. Ενδεχομένως πολύ αργότερα και από την επιστροφή σε αναπτυξιακή τροχιά. Όπως και στον εμφύλιο, που τέλειωσε μεν εδώ και εξηνταένα χρόνια, ωστόσο όσο ζούν γεννιές που πέρασαν δια πυρός και σιδήρου παραμένει ανοικτή πληγή. Σήμερα για παράδειγμα, οι σαραντάρηδες κατηγορούν τους εξηντάρηδες ( Η γεννιά του Πολυτεχνείου που ξεπουλήθηκε είναι η προσφιλής κατηγορία), και οι εικοσάρηδες κατηγορούν όλους τους υπόλοιπους.. Και εν τω μεταξύ νέες γεννιές θα προστίθενται.

Σε αυτήν την κινούμενη άμμο λοιπόν τα κόμματα προσπαθούν ματαίως να παράξουν πολιτική. Τόσο όμως το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ αλλά και οι παραφυάδες τους ( Δημοκρατική Συμμαχία, Δημοκρατική Αριστερά) άλλου πατάνε πλέον και αλλού βρίσκονται. Με παλαιά ιδεολογικοπολιτικά εργαλεία προσπαθούν να αναλύσουν τις σαρωτικές αλλαγές που δεν έχουν κανένα προηγούμενο οπότε καθιστούν και τα πάσης φύσεως εργαλεία ανεπαρκή. Επιμένουν για παράδειγμα σε αυτό που αποκαλούν μεσαίο χώρο, όταν τόσο η κρίση όσο και οι συνέπειες της έχουν δια παντός διαρρήξει και ανεξίτηλα επηρεάσει κάθε κοινωνική τάξη και ομάδα κάθετα και οριζόντια.

Στο ΛΑΟΣ, ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και ΚΚΕ δεν θα αναφερθώ γιατί κατά την άποψη μου μπορεί να παράγουν σκέψεις, άλλοτε προς δημιουργική συζήτηση και άλλοτε προς άτακτη αποφυγή, αλλά δεν παύουν να είναι περιμετρικές συνιστώσες με περισσότερο παρεμβατικές παρά ηγεμονικές τάσεις.

ΠΑΣΟΚ λοιπόν και ΝΔ, εκτεθειμένοι και ευάλωτοι πλέον πολιτικοί σχηματισμοί, δεν μπορούν να αντιληφθούν, την ανάγκη ρήξης με το παρελθόν τους, γιαυτό και κάθε τρεις και λίγο βλέπουμε αγωνιώδεις επιθανάτιους σπασμούς είτε παλαιοσοσιαλιστικών είτε λαϊκοδεξιών δοξασιών, εκφρασμένες από πάσης φύσεως και φυσιογνωμίας πολιτικά στελέχη που γυρίζουν σαν τους ανεμοδείκτες μέχρι να κοπάσει η θύελλα που έχει ξεσπάσει. Αμ δε...

Σιγά σιγά και στη χώρα μας, όπως άλλωστε γινόταν πάντα, θα έρθει με μεγάλη καθυστέρηση και η συζήτηση της εκ βάρθρων επαναδιατύπωσης των ιδεολογιών. Είναι αναπόφευκτο γιατί δεν μπορείς να χαράξεις πολιτική χωρίς σαφή προσανατολισμό. Προσανατολισμό όμως που θα αφορά τις γεννιές που έρχονται και όπως είναι δαιμορφώνονται συνειδησιακά και συμπεριφορικά υπό τις τρέχουσες συνθήκες και όχι τις γεννιές που φεύγουν και παραμένουν αγκιλωμένες σε Days of a Future Passed (Mέρες Περασμένου Μέλλοντος) όπως λένε και οι Moody Blues.

Ας ετοιμαστούμε λοιπόν να δούμε και τον κατακερματισμό των πολιτικών κομμάτων, για έναν απλό λόγο. Γιατί δεν ξέρουν πια από που θα αντλήσουν την δύναμη που ως τώρα αντλούσαν. Οι πάλαι ποτέ συμπαγείς και κραταιές δεξαμενές τους μεταβάλλονται σε δεκάδες αλουμινένια τενεκεδάκια. Όλα ξεκίνησαν να αλλάζουν ραγδαία και το ποτάμι ξεχύνεται ορμητικά προς το 2011 και τα ακόμματα δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να ξεφύγουν..
Τ.Λάινας