Άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων ..αλά ελληνικά

Σήμερα,πέντε μήνες μετά το υποτιθέμενο άνοιγμα της αγοράς των μεταφορών τα πάντα λειτουργούν περίπου όπως και πριν από την «απελευθέρωσή» της αφού έχουν εκδοθεί κάποιες ειδικές αποφάσεις που απαιτούνται αλλά δεν έχει πραγματοποιηθεί η μετάβαση στο νέο καθεστώς..

Τη συζήτηση περί των λεγόμενων «κλειστών επαγγελμάτων» την ακούμε εδώ και πολλά χρόνια.
Να όπως που τώρα, το Δεκέμβρη των μεγάλων ανατροπών, το θέμα οδηγείται με ταχύτατους ρυθμούς στην οριστική του κατάληξη υπό την πίεση της...κάλυψης μιας ακόμη υποχρέωσης στο μακρύ και συνεχώς ανανεούμενο κατάλογο των «μνημονιακών επιταγών».

Το έργο «αποφασιστική κυβέρνηση κατά ολέθριων συντεχνιών» το έχουμε δει και το καλοκαίρι που πέρασε κατά τη διαδικασία αλλαγών στην αγορά οδικών μεταφορών. Τον κλυδωνισμό που προκάλεσαν οι κινητοποιήσεις στην τουριστική αγορά τον γνωρίσαμε σε όλη του την ένταση και πολύ περισσότερο τον ένιωσαν οι τουριστικές επιχειρήσεις που είδαν τα έσοδά τους να συμπιέζονται σε μια πολύ δύσκολη περίοδο.

Οι εξελίξεις αυτές τροφοδοτήθηκαν γιατί και τότε η ανατροπή δεδομένων σε μια αγορά που λειτουργούσε πολλές δεκαετίες κάτω από συγκεκριμένο καθεστώς υλοποιήθηκε με τη μορφή της κατεπείγουσας διαδικασίας.

Σήμερα, πέντε μήνες μετά, η αγορά των μεταφορών λειτουργεί περίπου όπως και πριν από την «απελευθέρωσή» της αφού έχουν εκδοθεί κάποιες ειδικές αποφάσεις που απαιτούνται αλλά δεν έχει πραγματοποιηθεί η μετάβαση στο νέο καθεστώς. Το οποίο σημαίνει ότι η αίσθηση της επείγουσας ανάγκης για τη συγκεκριμένη «μεταρρύθμιση» μάλλον περίσσευε αφού τελικά κανείς δεν έχει αισθανθεί ακόμη τα οφέλη της απελευθερωμένης αγοράς των μεταφορών.

Δεν θα μπούμε στην ουσία του θέματος, δηλαδή ποια επαγγέλματα μπορούν να χαρακτηριστούν «κλειστά» και κάτω από ποιες προϋποθέσεις, γιατί ο χαρακτηρισμός «κλειστό» σηκώνει μεγάλη συζήτηση ιδιαίτερα σε ένα οικονομικό περιβάλλον όπου τα πάντα, από την απασχόληση στο δημόσιο και τη λειτουργία μιας μικρής προσωπικής επιχείρησης έως το σύστημα παραγωγής δημοσίων έργων, μπορούν να θεωρηθούν «κλειστές διαδικασίες».

Ομως δεν θα δεχθούμε την εύκολη προσέγγιση που τοποθετεί τους επαγγελματίες διαφόρων κατηγοριών στη θέση των δαιμόνων. Τους κανόνες για τη λειτουργία κάθε επαγγελματικού κλάδου τους έχει θέσει εδώ και πολλές δεκαετίες η ίδια πολιτεία. Διότι κάλυπτε ενδεχομένως και την εξυπηρέτηση πολιτικής πελατείας.

Ακόμη και πρόσφατα η διάδοχος εξουσία μάλλον κωλυσιεργούσε, ελπίζοντας ότι δεν θα χρειαστούν τελικά παρεμβάσεις. Ποιος μας διαβεβαιώνει ότι οι αποφάσεις που θα υιοθετηθούν μέσα σε μια νύχτα θα είναι οι καλύτερες; Κανείς. Το βέβαιο είναι ότι η δημόσια κακοδιοίκηση διαιωνίζεται.
N.Φραντζής















naftemporiki