Στα υψηλότερα επίπεδα της τελευταίας δωδεκαετίας έφτασε η ανεργία στην Ευρωζώνη, με ποσοστό... 10,1%, κατά μέσο όρο, τον Οκτώβριο. Πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό από τον Ιούλιο 1998. Πάντως στην ευρύτερη ΕΕ, εκτός Ευρωζώνης, το ποσοστό ανεργίας παρέμεινε στα ίδια επίπεδα, δηλαδή στο 9,6%. Οι διαφορές μεταξύ των χωρών είναι μεγάλες. Η Ολλανδία έχει ποσοστό ανεργίας 4,4%, ενώ το ποσοστό στην Ισπανία ξεπερνά το 20%. Το αξιοσημείωτο είναι ότι η Γερμανία είναι η μόνη χώρα που βλέπει το ποσοστό της ανεργίας της να μειώνεται, στο 7,5%, συγκεκριμένα.
Στο μεταξύ, σε χαμηλό 11 εβδομάδων, στο 1,29, διαμορφώθηκε το ευρώ έναντι του δολαρίου των ΗΠΑ εν μέσω ανησυχιών ότι η ευρωπαϊκή κρίση χρέους θα επεκταθεί και σε άλλες χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ισπανία.
Την ίδια ώρα, στη Γερμανία έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους ερωτήματα, όπως «είναι εφικτή η έξοδος από το ευρώ;», «είναι η σμίκρυνση της Ευρωζώνης νομικά εφικτή;», «ποια είναι τα συν και τα πλην της επιστροφής στα εθνικά νομίσματα;», «συμφέρει ή όχι τη Γερμανία να επιστρέψει στο μάρκο;». Επίσης, δεν λείπουν και οι αναφορές για επιστροφή και της Ελλάδας στη δραχμή.
Εκτενείς και πολύ σοβαρές σχετικές αναφορές έκαναν οι γερμανικοί Financial Times και το περιοδικό Spiegel. Οι γερμανικοί FT υποστηρίζουν ότι η ένταξη στο μηχανισμό στήριξης και της Ιρλανδίας και -πιθανότατα- και της Πορτογαλίας, δημιουργεί αμφιβολίες για το νόημα της Ευρωζώνης. Η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, λέει η εφημερίδα, θα μπορούσε να γίνει σταδιακά. Αφού το κράτος που βγει, διακόψει την αποπληρωμή των δανειακών του υποχρεώσεων, θα μπορούσε στο εσωτερικό να πληρώνει στην ουσία τους εργαζόμενούς του -δημόσιους υπαλλήλους και επιχειρήσεις- με «φρέσκο» τυπωμένο χρήμα ή τα νέα ομόλογα, σε μορφή χρήματος. Αυτός ο τρόπος πληρωμών θα μπορούσε να επεκταθεί και στον ιδιωτικό τομέα. Ο συντάκτης του άρθρου αναφέρεται συγκεκριμένα στην Ελλάδα, παραθέτοντας τα πλεονεκτήματα της επιστροφής στη δραχμή (αύξηση ανταγωνιστικότητας μέσω υποτίμησης νομίσματος, που θα οδηγήσει σε πτώση των τιμών και αύξηση των εξαγωγών, χωρίς τις κοινωνικές εντάσεις, οι οποίες θα προκαλούνταν από τις περικοπές μισθών και συντάξεων).
Το περιοδικό Spiegel υποστηρίζει ότι ένταξη και της Ισπανίας στο μηχανισμό στήριξης θα σήμαινε το τέλος το ευρώ στη σημερινή του μορφή και παραθέτει δύο σενάρια:
Είτε τη δημιουργία του ευρώ του Βορρά και του ευρώ του Νότου, είτε την επιστροφή της Γερμανίας στο μάρκο και των άλλων χωρών στα εθνικά τους νομίσματα. Αναφέρει, μάλιστα, ότι σχεδόν οι μισοί Γερμανοί επιθυμούν το παλιό τους νόμισμα και ότι φυλάνε περί τα 6,6 δις ευρώ σε μάρκα (13 δις μάρκα) κάτω από το στρώμα και σε σεντούκια!
Το περιοδικό, πάντως, χαρακτηρίζει, «καταστροφική» για τη Γερμανία την επιστροφή στο μάρκο, καθώς κοστίζει πολλά χρήματα η όλη διαδικασία, ενώ απαιτεί και χρόνο. Αναφέρει, επίσης, ότι οι γερμανικές εξαγωγές θα πλήττονταν σημαντικά, και αυτό θα είχε αρνητικές συνέπειες και στην αγορά εργασίας. Εκτός αυτού, οι γερμανικές εταιρίες θα είχαν και άλλες δαπάνες δισεκατομμυρίων, γιατί «χωρίς το ευρώ θα έπρεπε να εξασφαλιστούν απέναντι στις συναλλαγματικές αυξομειώσεις. Επιπλέον, μια κατάρρευση του ευρώ ή επαναφορά στο μάρκο θα επέφερε χάος στις αγορές, γιατί όλες οι μεγάλες γερμανικές τράπεζες έχουν ομόλογα άλλων χωρών σε ευρώ. Χωρίς το κοινό νόμισμα, οι χώρες αυτές θα πλήρωναν τα χρέη τους σε δραχμές ή λίρα. Αυτό όμως θα ήταν σοβαρό πρόβλημα για τις τράπεζες, γιατί λόγω της ανατίμησης του μάρκου, θα είχαν μικρότερη αξία και η λίρα και η δραχμή. Έτσι, οι γερμανικές τράπεζες θα έπρεπε να διαγράψουν ένα μέρος των χρεών». Και ο συντάκτης του άρθρου υποστηρίζει ότι η Ευρώπη θα έχανε σε επιρροή τόσο απέναντι στις ΗΠΑ, όσο και στην Κίνα και ότι το δολάριο θα γινόταν το αδιαφιλονίκητο νόμισμα για την παγκόσμια οικονομία.
Στο μεταξύ, σε χαμηλό 11 εβδομάδων, στο 1,29, διαμορφώθηκε το ευρώ έναντι του δολαρίου των ΗΠΑ εν μέσω ανησυχιών ότι η ευρωπαϊκή κρίση χρέους θα επεκταθεί και σε άλλες χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ισπανία.
Την ίδια ώρα, στη Γερμανία έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους ερωτήματα, όπως «είναι εφικτή η έξοδος από το ευρώ;», «είναι η σμίκρυνση της Ευρωζώνης νομικά εφικτή;», «ποια είναι τα συν και τα πλην της επιστροφής στα εθνικά νομίσματα;», «συμφέρει ή όχι τη Γερμανία να επιστρέψει στο μάρκο;». Επίσης, δεν λείπουν και οι αναφορές για επιστροφή και της Ελλάδας στη δραχμή.
Εκτενείς και πολύ σοβαρές σχετικές αναφορές έκαναν οι γερμανικοί Financial Times και το περιοδικό Spiegel. Οι γερμανικοί FT υποστηρίζουν ότι η ένταξη στο μηχανισμό στήριξης και της Ιρλανδίας και -πιθανότατα- και της Πορτογαλίας, δημιουργεί αμφιβολίες για το νόημα της Ευρωζώνης. Η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, λέει η εφημερίδα, θα μπορούσε να γίνει σταδιακά. Αφού το κράτος που βγει, διακόψει την αποπληρωμή των δανειακών του υποχρεώσεων, θα μπορούσε στο εσωτερικό να πληρώνει στην ουσία τους εργαζόμενούς του -δημόσιους υπαλλήλους και επιχειρήσεις- με «φρέσκο» τυπωμένο χρήμα ή τα νέα ομόλογα, σε μορφή χρήματος. Αυτός ο τρόπος πληρωμών θα μπορούσε να επεκταθεί και στον ιδιωτικό τομέα. Ο συντάκτης του άρθρου αναφέρεται συγκεκριμένα στην Ελλάδα, παραθέτοντας τα πλεονεκτήματα της επιστροφής στη δραχμή (αύξηση ανταγωνιστικότητας μέσω υποτίμησης νομίσματος, που θα οδηγήσει σε πτώση των τιμών και αύξηση των εξαγωγών, χωρίς τις κοινωνικές εντάσεις, οι οποίες θα προκαλούνταν από τις περικοπές μισθών και συντάξεων).
Το περιοδικό Spiegel υποστηρίζει ότι ένταξη και της Ισπανίας στο μηχανισμό στήριξης θα σήμαινε το τέλος το ευρώ στη σημερινή του μορφή και παραθέτει δύο σενάρια:
Είτε τη δημιουργία του ευρώ του Βορρά και του ευρώ του Νότου, είτε την επιστροφή της Γερμανίας στο μάρκο και των άλλων χωρών στα εθνικά τους νομίσματα. Αναφέρει, μάλιστα, ότι σχεδόν οι μισοί Γερμανοί επιθυμούν το παλιό τους νόμισμα και ότι φυλάνε περί τα 6,6 δις ευρώ σε μάρκα (13 δις μάρκα) κάτω από το στρώμα και σε σεντούκια!
Το περιοδικό, πάντως, χαρακτηρίζει, «καταστροφική» για τη Γερμανία την επιστροφή στο μάρκο, καθώς κοστίζει πολλά χρήματα η όλη διαδικασία, ενώ απαιτεί και χρόνο. Αναφέρει, επίσης, ότι οι γερμανικές εξαγωγές θα πλήττονταν σημαντικά, και αυτό θα είχε αρνητικές συνέπειες και στην αγορά εργασίας. Εκτός αυτού, οι γερμανικές εταιρίες θα είχαν και άλλες δαπάνες δισεκατομμυρίων, γιατί «χωρίς το ευρώ θα έπρεπε να εξασφαλιστούν απέναντι στις συναλλαγματικές αυξομειώσεις. Επιπλέον, μια κατάρρευση του ευρώ ή επαναφορά στο μάρκο θα επέφερε χάος στις αγορές, γιατί όλες οι μεγάλες γερμανικές τράπεζες έχουν ομόλογα άλλων χωρών σε ευρώ. Χωρίς το κοινό νόμισμα, οι χώρες αυτές θα πλήρωναν τα χρέη τους σε δραχμές ή λίρα. Αυτό όμως θα ήταν σοβαρό πρόβλημα για τις τράπεζες, γιατί λόγω της ανατίμησης του μάρκου, θα είχαν μικρότερη αξία και η λίρα και η δραχμή. Έτσι, οι γερμανικές τράπεζες θα έπρεπε να διαγράψουν ένα μέρος των χρεών». Και ο συντάκτης του άρθρου υποστηρίζει ότι η Ευρώπη θα έχανε σε επιρροή τόσο απέναντι στις ΗΠΑ, όσο και στην Κίνα και ότι το δολάριο θα γινόταν το αδιαφιλονίκητο νόμισμα για την παγκόσμια οικονομία.
