Τόσο ο Γ. Παπανδρέου όσο και ο Γ. Παπακωνσταντίνου επιχειρούν να προβάλουν την ιδέα του ευρωομολόγου ως «σανίδα σωτηρίας» όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για ολόκληρη την ευρωζώνη.Ομως, έτσι όπως λειτουργεί σήμερα η...ευρωζώνη, είναι φανερό ότι αυτή η λύση, ή ακόμη η αμερικανική εκδοχή της, η οποία συνίσταται στην εκτύπωση νέου χρήματος, είναι αμφίβολο αν έχουν την ελάχιστη αποτελεσματικότητα στην περίπτωση του ευρώ.
Το πιθανότερο είναι ότι η αύξηση των πακέτων διάσωσης, ακόμη και η άμεση έκδοση των ευρωομολόγων, κυρίως τους κερδοσκόπους θα εξυπηρετήσουν και όχι τη διάσωση των χωρών που κινδυνεύουν.
Το ευρώ μόνο η Γερμανία έχει τη δυνατότητα να το προστατεύσει. Επομένως, στο μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι να αποδειχθεί σωστή η στάση που τηρεί η νέα Σιδηρά Κυρία της Ευρώπης. Παρά ταύτα, η κ. Μέρκελ βέβαια δεν απολαμβάνει υψηλής δημοτικότητας στη χώρα μας.
Οι θιασώτες του ευρωομολόγου προεξοφλούν ότι η αδηφάγος όρεξη των αγορών θα μπορούσε να κορεστεί με περισσότερο χρήμα. Ομως, όλοι αυτοί, αρκετοί εκ των οποίων αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί, αγνοούν το προφανές. Οτι δηλαδή, όπως σε ένα ελαττωματικό βαρέλι που χάσκει από παντού, δεν πρόκειται να το γεμίσεις όσο νερό και αν ρίξεις μέσα σε αυτό, άλλο τόσο πρόκειται να χορτάσουν και οι αγορές με τα ευρωομόλογα.
Ας μην τρέφουμε αυταπάτες, στην Ελλάδα φέτος από τα 29 δισ. ευρώ που έχουμε πάρει από την τρόικα, τα 20 δισ. ευρώ τα έχουμε «επιστρέψει» στις αγορές για την εξόφληση παλαιών ομολόγων. Παρά ταύτα, αυτές παραμένουν δύσπιστες και συνεχίζουν να απαιτούν από τη χώρα τοκογλυφικά επιτόκια.
Στη Βραζιλία, επίσης, την οποία ο Στρος-Καν επικαλέστηκε στη Βουλή ως παράδειγμα προς μίμηση, τα πρώτα 20 δισ. ευρώ από το δάνειο που είχε λάβει η χώρα από το ΔΝΤ το 1998, χρησίμευσαν στον «απεγκλωβισμό» των Αμερικανών κερδοσκόπων, οι οποίοι έσπευσαν να «επαναπατρίσουν» τα κεφάλαιά τους.
