Ο γερμανικός εκλογικός κύκλος και το ακριβό επιτόκιο

Πολλοί είναι αυτοί που εξανίστανται. «Δεν μας χαρίζουν λεφτά οι Γερμανοί» λένε, «ούτε οι υπόλοιποι εταίροι. Μας τα δανείζουν». Ασφαλώς.
Υπάρχει σήμερα νοήμων άνθρωπος ή λαός, που να χαρίζει λεφτά;

Αν τον γνωρίζετε, στο τέλος του κειμένου υπάρχει ηλεκτρονική διεύθυνση. Μπείτε στον κόπο να γράψετε δύο στοιχεία του.
Μέχρι τότε και έως ότου να αποδειχθεί το αυτονόητο -γιατί στην Ελλάδα απαιτείται ακόμα κι αυτό- μπορείτε επίσης να μπείτε στον κόπο να διαβάσετε ένα απόσπασμα από το...κείμενο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου στο the books’ journal που κυκλοφορεί, όπου διερωτάται, με δυο λόγια: Ποιος πιστωτής δεν θα φροντίσει να εξασφαλίσει ένα μαξιλάρι ασφαλείας στο επιτόκιο με το οποίο σε δανείζει, όταν βρίσκεσαι στην κατάσταση που βρίσκεσαι; Οπότε, λογικό είναι να σου δίνει το χρήμα με κόστος 5%, όταν ο ίδιος δανείζεται με 3%. Αλλιώς, γιατί να το κάνει;

Για να επιδείξει την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη του, που χάθηκε μαζί με τα τέσσερα - πέντε κοινοτικά πακέτα που όλοι «μαζί φάγαμε»; Αν πάλι δεν σου αρέσει αυτή η στάση και θεωρείς ότι έχεις εναλλακτική δυνατότητα, τότε λες «ευχαριστώ δεν θα πάρω» και συνεχίζεις την περήφανη, αλλά αδιέξοδη, πορεία σου προς την καταστροφή (σ.σ. έτσι όπως τα κατάφερες). Αλλιώς, κάνεις αυτό που κάνει τώρα το υπουργείο Οικονομικών. Συνασπίζεσαι με τον άλλο πένητα της «οικογένειας», τους Ιρλανδούς και παρακαλάς για φθηνότερο επιτόκιο. Και εύχεσαι τα παρακάλια σου (σ.σ. άλλο πώς τα παρουσιάζεις προς τα έξω) να πιάσουν τόπο.
Παρακαλάς, επίσης, να τελειώσει κάποια στιγμή η ατέρμονη εκλογική διαδικασία στη Γερμανία, που δυστυχώς για όλους μας ολοκληρώνεται τον... Μάρτιο, έτσι ώστε να μπορέσει η καγκελαρία να ανάψει το πράσινο φως, για την επιμήκυνση του δανείου των 110 δισ.
Μέχρι τότε, δεν υπάρχει περίπτωση να βγει η Μέρκελ και να πει οπουδήποτε βορειότερα της Βαυαρίας «ας βοηθήσουμε τους καημένους τους Ελληνες, τόσες προσπάθειες έκαναν». Θα κανιβαλισθεί πολιτικά στην κάλπη και βεβαίως δεν το θέλει, ούτε αυτή ούτε ο κυβερνητικός εταίρος της Βεστερβέλε, που βλέπει τα ποσοστά των Φιλελευθέρων να οδεύουν προς εξαφάνιση.
Γι’ αυτό και ο Σόιμπλε σημειώνει με νόημα: «Σε αυτή τη φάση πολλά μπορούμε να πούμε, αλλά λίγα μπορούμε να κάνουμε». Ο Αμαντέο Αλταφάζ, λοιπόν, εκπρόσωπος του Ολι Ρεν, μπορεί επίσης να λέει το αυτονόητο, ότι δηλαδή για λόγους ισονομίας θα πρέπει στην περίπτωση της Ελλάδας να ισχύσει ό,τι και με την Ιρλανδία. Μόνο που ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κωλύεται. Κωλύεται επίσης να συναινέσει σε αύξηση του αποθεματικού των 450 δισ. ευρώ, να εκδοθεί ευρωομόλογο, να λειτουργήσει Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Διαχείρισης Χρέους, να... να ... να...
Άρθρο Γ.Μαντέλας,
πηγή Καθημερινή.