Φωνή λαού, οργή Θεού ..αλλά χωρίς το φόβο της χρεοκοπίας

Μάλλον με νοσταλγία αναπολούν στην κυβέρνηση τις δημοσκοπήσεις του περυσινού Μαΐου, λίγο μετά την εξαγγελία των μέτρων του περίφημου μνημονίου.

Τότε το 56% των πολιτών δήλωνε πως αποδεχόταν και θα στηρίξει τα μέτρα, όσο σκληρά και αν είναι, προκειμένου η...χώρα να αποφύγει τη χρεοκοπία (ΚΑΠΑ Research, ALCO, Μάιος 2010).
Επίσης το 76% συμφωνούσε πως πρέπει να περιοριστούν στο ελάχιστο οι απεργίες! Βέβαια το δίλημμα, όπως τέθηκε τότε, ήταν οριακό. Ή λιτότητα ή πτώχευση ή περικοπές ή στάση πληρωμών. Με άλλα λόγια η επιλογή ήταν περίπου μονόδρομος, εμπρός στον κίνδυνο να καταρρεύσει το κράτος.
Ασφαλώς η κοινωνία δεν έδινε με τη στάση της λευκή επιταγή στην κυβέρνηση. Απαιτούσε αφενός τα μέτρα να είναι κοινωνικά δίκαια και, αφετέρου, να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι ένοχοι. Ζητούσε ακόμη να προστατευτούν οι ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες και να προχωρήσουν μια σειρά από θεσμικές αλλαγές που θα καταργήσουν την ατιμωρησία των πολιτικών προσώπων, ειδικά όσων διασπάθισαν δημόσιο χρήμα.
Από τότε πέρασαν δέκα μήνες, τα μέτρα έχουν πλήξει το σύνολο της κοινωνίας, περισσότερο απ’ όλους όμως τις ασθενέστερες τάξεις, ενώ κανείς από τους ενόχους δεν έχει τιμωρηθεί. Αντιθέτως είναι διάχυτη η εντύπωση για συγκάλυψη στα μεγάλα σκάνδαλα, όπως η Siemens και το Βατοπέδι.
Οι δημοσκοπήσεις πλέον κινούνται σε διαφορετική κατεύθυνση. Οι πολίτες σε συντριπτικά ποσοστά δηλώνουν οργή, απογοήτευση, απόγνωση, ανασφάλεια αλλά και αδικία. Η δυσαρέσκεια για τα κόμματα εξουσίας ξεπερνά το 80%, ενώ οι περισσότεροι πιστεύουν πως κουμάντο στη χώρα μας κάνει η τρόικα. Ένας στους δύο έχει γυρίσει την πλάτη στην πολιτική ενώ οκτώ στους δέκα δηλώνουν σε χειρότερη οικονομική κατάσταση και απαισιόδοξοι για το μέλλον.
Δέκα μήνες μετά τα δεδομένα έχουν αλλάξει για έναν ακόμη λόγο. Ο κίνδυνος χρεοκοπίας της χώρας θα εκλείψει οριστικά, καθώς στις 25 Μαρτίου οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα συναποφασίσουν τη δημιουργία μηχανισμού διάσωσης για τις χώρες που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικές δυσκολίες, όπως η Ελλάδα. Όχι χωρίς όρους όμως, καθώς ως γνωστόν κανείς δεν δίνει χρήματα χωρίς ανταλλάγματα. Το γερμανικής έμπνευσης σχέδιο θα φέρει νέα αυστηρότερα μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Ωστόσο είναι απορίας άξιο αν αυτή τη φορά η κοινωνία έχει τις αντοχές και τη διάθεση να δείξει την ίδια στωικότητα που επέδειξε μέχρι σήμερα. Αν μετά τις περικοπές στα εισοδήματα, την αύξηση των φόρων, τις αλλαγές στο συνταξιοδοτικό, τη διόγκωση της ανεργίας, αντέχει νέες θυσίες.
Καθώς όμως ο φόβος της χρεοκοπίας δείχνει να απομακρύνεται(;), η κοινωνία θα βρεθεί με νέους όρους απέναντι σε ένα κουρασμένο, στα όρια της νομιμοποίησής του, πολιτικό σύστημα εξουσίας. Το ένα και μοναδικό όπλο που έχει πλέον η κυβέρνηση στα χέρια της, είναι οι εκλογές. Οπότε η συνέχεια αναμένεται με ενδιαφέρον!
T.Σπηλιόπουλος