Οι τραπεζοϋπάλληλοι «επί ποδός πολέμου»

...για ετήσιες μισθολογικές περικοπές 100 εκ.

Οριζόντιες περικοπές του μισθολογικού κόστους του πιστωτικού συστήματος κατά τουλάχιστον κατά 100 εκατ. ευρώ ετησίως προωθούν οι τράπεζες, με την...ΟΤΟΕ να ετοιμάζεται για τη «δυναμικότερη αντίδραση των τελευταίων ετών».

Ο σχεδιασμός των τραπεζών, που έχει την αποδοχή τόσο της κυβέρνησης όσο και της Τραπέζης της Ελλάδος, εστιάζεται στην κατάργηση του θεσμοθετημένου με συλλογική σύμβαση «επιδόματος ισολογισμού». Το επίδομα αυτό ισούται με μισό μηνιαίο μισθό και καταβάλλεται, παραδοσιακά τον Μάρτιο, σε όλους τους τραπεζικούς υπαλλήλους ανεξαρτήτως βαθμού και θέσεως όλων των τραπεζών που λειτουργούν στην Ελλάδα.

Η κατάργηση, λόγω των αναμενόμενων αντιδράσεων της ΟΤΟΕ, δεν αποκλείεται να γίνει με νομοθετική παρέμβαση, ενώ άμεσης προτεραιότητας παραμένει για τις τράπεζες το ζήτημα για κατάργηση του επιδόματος των «τριετιών».
Σημειώνεται ότι οι παρεμβάσεις αυτές αφορούν το σκέλος επικαιροποιημένου μνημονίου για την υποχρέωση των τραπεζών να υποβάλλουν σχέδια με δράσεις «για τη μείωση του λειτουργικού και μισθολογικού κόστους».

Εμμέσως αλλά ουσιαστικά το θέμα αυτό συνδέεται με τη δέσμευση για παροχή από το Δημόσιο επιπρόσθετων 30 δισ. ευρώ υπό μορφή εγγυήσεων προς τις τράπεζες, προκειμένου οι τελευταίες να εκδώσουν δικά τους ομόλογα για να αντλήσουν ρευστότητα από την ΕΚΤ και να συμβάλουν στη χρηματοδότηση της οικονομίας σε μια μάλιστα περίοδο όπου το πιστωτικό σύστημα σημειώνει πτώση στην πιστωτική επέκταση.
Σημειώνεται ότι με το νέο αυτό πακέτο εγγυήσεων, το σύνολό τους που έχει διατεθεί στο πιστωτικό σύστημα από το Eλληνικό Δημόσιο ανέρχεται στα 98 δισ. ευρώ (28 + 15 + 25 + 30) ενώ τα δάνεια που έχουν χορηγήσει οι τράπεζες για το ίδιο διάστημα σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά δεν υπερβαίνουν τα 100 δισ. ευρώ.

Αναφορικά με τον σχεδιασμό για την περικοπή του λειτουργικού κόστους στην πλειονότητά τους οι τράπεζες, κυρίως οι πέντε μεγάλες, δρομολογούν συρρίκνωση του δικτύου, τόσο με τη συγχώνευση όσο και με την κατάργηση καταστημάτων, καθώς και τη μέσω προγραμμάτων «άτυπης εθελουσίας εξόδου» μείωση του προσωπικού, με δεδομένο άλλωστε τη μείωση των εργασιών.