Η επιχείρηση «φίμωσης» της τρόικας από την κυβέρνηση δεν θα περάσει..
Οχι για λόγους δημοκρατικής παράδοσης και ισηγορίας, αλλά γιατί απλούστατα έσπευσε η ίδια η τρόικα και επέβαλε στα...στελέχη της σιωπητήριο πριν προλάβει και το απαιτήσει ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου.
Για παράδειγμα, ο επικεφαλής της μόνιμης αντιπροσωπείας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Αθήνα, Μπομπ Τράα, φρόντισε εγκαίρως να εξαφανίσει την επίμαχη ομιλία που πραγματοποίησε την προηγούμενη Παρασκευή στην Τράπεζα της Ελλάδος, λίγες ώρες πριν από τη συνέντευξη της τρόικας. Μάλιστα ο ίδιος αρνήθηκε ευγενικά στα επίμονα αιτήματα των δημοσιογράφων να τους χορηγήσει ένα αντίγραφο, επικαλούμενος «μια άτυπη σιγή ασυρμάτου» που επέβαλε το ΔΝΤ εξαιτίας του τεταμένου κλίματος.
Σε αυτή την ομιλία (που τελικά εξασφαλίσαμε) το στέλεχος του ΔΝΤ ανέφερε το μαγικό αριθμό «50». Ομως για να φτάσει ένα μεσαίο στέλεχος του ΔΝΤ να το συμπεριλάβει σε μια ακαδημαϊκή εκδήλωση το νούμερο αυτό, σημαίνει πολύ απλά ότι η τρόικα είχε ράψει προ πολλού το «κοστούμι των αποκρατικοποιήσεων».
Αλλωστε, δεν θα μπορούσε να πράξει διαφορετικά, αφού οι συντάκτες του Μνημονίου γνώριζαν από πρώτο χέρι ότι το πρόγραμμα σκληρής λιτότητας δεν επαρκούσε για να αντιμετωπιστεί το κολοσσιαίο δημόσιο χρέος που είχε σωρεύσει η Ελλάδα. Το γιατί η κυβέρνηση της χώρας δεν διαπραγματεύτηκε ένα... διαφορετικό Μνημόνιο που θα μπορούσε να δώσει ρεαλιστική απάντηση και στο πρόβλημα του χρέους αφορά μια άλλη «πονεμένη ιστορία».
Ομως σε κάθε περίπτωση, χρήσιμο είναι η κοινή γνώμη στην Ελλάδα να πληροφορείται «από πρώτο χέρι» για το πώς σκέφτονται οι εκπρόσωποι της τρόικας. Ακόμη και αν αυτοί παρεκτρέπονται και απευθύνονται με έπαρση και κομπασμό. Κατά συνέπεια, το εμπάργκο που θέλει να τους επιβάλει η κυβέρνηση μάλλον την ίδια εξυπηρετεί.
Σε μία από τις πρώτες συνεντεύξεις, για παράδειγμα, τα στελέχη της ΔΝΤ είχαν απομυθοποιήσει την προσπάθεια της κυβέρνησης να περισώσει το 13ο και το 14ο μισθό στον ιδιωτικό τομέα. Η κυβέρνηση επέμενε ότι η σωτηρία των δύο μισθών επετεύχθη μετά από σθεναρή αντίσταση που προέβαλε η ίδια. Ομως τα στελέχη της τρόικας δημόσια ανέφεραν ότι ουδέποτε είχαν ζητήσει την περικοπή τους.
Οχι για λόγους δημοκρατικής παράδοσης και ισηγορίας, αλλά γιατί απλούστατα έσπευσε η ίδια η τρόικα και επέβαλε στα...στελέχη της σιωπητήριο πριν προλάβει και το απαιτήσει ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου.
Για παράδειγμα, ο επικεφαλής της μόνιμης αντιπροσωπείας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Αθήνα, Μπομπ Τράα, φρόντισε εγκαίρως να εξαφανίσει την επίμαχη ομιλία που πραγματοποίησε την προηγούμενη Παρασκευή στην Τράπεζα της Ελλάδος, λίγες ώρες πριν από τη συνέντευξη της τρόικας. Μάλιστα ο ίδιος αρνήθηκε ευγενικά στα επίμονα αιτήματα των δημοσιογράφων να τους χορηγήσει ένα αντίγραφο, επικαλούμενος «μια άτυπη σιγή ασυρμάτου» που επέβαλε το ΔΝΤ εξαιτίας του τεταμένου κλίματος.
Σε αυτή την ομιλία (που τελικά εξασφαλίσαμε) το στέλεχος του ΔΝΤ ανέφερε το μαγικό αριθμό «50». Ομως για να φτάσει ένα μεσαίο στέλεχος του ΔΝΤ να το συμπεριλάβει σε μια ακαδημαϊκή εκδήλωση το νούμερο αυτό, σημαίνει πολύ απλά ότι η τρόικα είχε ράψει προ πολλού το «κοστούμι των αποκρατικοποιήσεων».
Αλλωστε, δεν θα μπορούσε να πράξει διαφορετικά, αφού οι συντάκτες του Μνημονίου γνώριζαν από πρώτο χέρι ότι το πρόγραμμα σκληρής λιτότητας δεν επαρκούσε για να αντιμετωπιστεί το κολοσσιαίο δημόσιο χρέος που είχε σωρεύσει η Ελλάδα. Το γιατί η κυβέρνηση της χώρας δεν διαπραγματεύτηκε ένα... διαφορετικό Μνημόνιο που θα μπορούσε να δώσει ρεαλιστική απάντηση και στο πρόβλημα του χρέους αφορά μια άλλη «πονεμένη ιστορία».
Ομως σε κάθε περίπτωση, χρήσιμο είναι η κοινή γνώμη στην Ελλάδα να πληροφορείται «από πρώτο χέρι» για το πώς σκέφτονται οι εκπρόσωποι της τρόικας. Ακόμη και αν αυτοί παρεκτρέπονται και απευθύνονται με έπαρση και κομπασμό. Κατά συνέπεια, το εμπάργκο που θέλει να τους επιβάλει η κυβέρνηση μάλλον την ίδια εξυπηρετεί.
Σε μία από τις πρώτες συνεντεύξεις, για παράδειγμα, τα στελέχη της ΔΝΤ είχαν απομυθοποιήσει την προσπάθεια της κυβέρνησης να περισώσει το 13ο και το 14ο μισθό στον ιδιωτικό τομέα. Η κυβέρνηση επέμενε ότι η σωτηρία των δύο μισθών επετεύχθη μετά από σθεναρή αντίσταση που προέβαλε η ίδια. Ομως τα στελέχη της τρόικας δημόσια ανέφεραν ότι ουδέποτε είχαν ζητήσει την περικοπή τους.
