Από το τελευταίο πυρηνικό δυστύχημα, στο Τσερνομπίλ της Ουκρανίας, μέχρι το ατύχημα στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας, έχουν περάσει 25 χρόνια.
Για όσους θυμούνται και μπορούν να κάνουν κάποιες συγκρίσεις, οι διαφορές είναι ευδιάκριτες.
Τότε, το δυστύχημα έγινε γνωστό έπειτα από...ημέρες, στη διάρκεια των οποίων ο κόσμος βρισκόταν στο σκοτάδι. Αναμενόμενο, για το καθεστώς της «σιδηράς πειθαρχίας» και του απόλυτου ελέγχου της πληροφόρησης, που επικρατούσε στην πρώην Σοβιετική Ενωση και σε ολόκληρο το ανατολικό μπλοκ. Και η επιχείρηση απόκρυψης των επιπτώσεων, μέσω της επίσημης προπαγάνδας, κράτησε πολύ.
Σήμερα, η απόκρυψη είναι αδιανόητη. Οι τηλεοπτικές κάμερες βρίσκονται απέναντι από τα εργοστάσια και καταγράφουν τις εκρήξεις που γίνονται. Ομως, οι εκτιμήσεις που γίνονταν τις πρώτες ημέρες μετά το δυστύχημα, αποδείχτηκε ότι μάλλον ήταν περισσότερο καθησυχαστικές απ' ό,τι έπρεπε. Τώρα, οι βεβαιότητες ότι ο κίνδυνος είναι αμελητέος έχουν υποχωρήσει.
Οσον αφορά την περιοχή μας, σε ένα δεν έχει καμία σχέση το Τσερνομπίλ με τη Φουκουσίμα. Τότε, ένα μέρος από το ραδιενεργό νέφος έφτασε εδώ. Σήμερα, ένα τέτοιο ενδεχόμενο φαίνεται απίθανο, λόγω της τεράστιας απόστασης.
Οσα μεσολάβησαν από το Τσερνομπίλ μάς κάνουν να βλέπουμε τα σημερινά χωρίς τα παραμορφωτικά γυαλιά της άγνοιας και των ποικίλων σκοπιμοτήτων εκείνης της εποχής.
