φέρει και λιμό, αφού η ραδιενέργεια αναμένεται να μολύνει στεριά και θάλασσα σε έκταση που κανείς δεν μπορεί ακόμη να προβλέψει..Είναι όντως μακριά η Ιαπωνία και αισθανόμαστε κάποια σιγουριά ότι οι συνέπειες της τρομακτικής καταστροφής δεν θα φτάσουν μέχρι τα μέρη μας.
Το πιθανότερο είναι ότι δεν κινδυνεύουμε από την έκλυση της ραδιενέργειας, αλλά δεν αποκλείεται οι...οικονομικές επιπτώσεις να μας επηρεάσουν αρνητικά (τουρισμός, αύξηση τροφίμων κ.λ.π.), όπως φυσικά και τον υπόλοιπο κόσμο, λες και μας έλειπαν τα προβλήματα. Εκείνο όμως που αυτή τη στιγμή έχει σημασία είναι το κακό που βρήκε τον ιαπωνικό λαό. Που μέσα σε ελάχιστα λεπτά από προηγμένη και εύρωστη κοινωνία κινδυνεύουν να μετατραπούν σε ζώνη του λυκόφωτος. Και μετά μιλάμε και εμείς για τα βάσανα λόγω της οικονομικής κρίσης…
Στην Ιαπωνία, ο σεισμός προκάλεσε τον καταποντισμό που με τη σειρά του απειλεί να φέρει και λιμό, αφού η ραδιενέργεια αναμένεται να μολύνει στεριά και θάλασσα σε έκταση που κανείς δεν μπορεί ακόμη να προβλέψει. Ακόμη χειρότερα, στις δεκάδες χιλιάδες των θυμάτων που προκάλεσαν ο σεισμός και το τσουνάμι και τα οποία τείνει να ξεχάσει η ανθρωπότητα παρακολουθώντας με αγωνία την μάχη που δίδουν 50 ηρωϊκοί μελοθάνατοι στους αντιδραστήρες της, θα προστεθούν και εκείνοι που θα χάσουν την ζωή τους στη διάρκεια του χρόνου, λόγω της έκθεσής τους στη ραδιενέργεια. Και αν το χειρότερο σενάριο επαληθευτεί, όπως προβλέπουν πλέον διάφοροι ειδικοί σε όλο τον κόσμο, η περιβαλλοντική ζημιά θα είναι ανυπολόγιστη.
Πολλοί κατακρίνουν εκ των υστέρων τους ιάπωνες γιατί επέλεξαν να καλύψουν τις ενεργειακές τους ανάγκες με την κατασκευή πυρηνικών εργοστασίων ενέργειας. Η κριτική έχει βάση, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στο παρελθόν η Ιαπωνία κατέφυγε στον πόλεμο για να βρει τις πρώτες ύλες που χρειαζόταν. Μετά την ήττα της προσπάθησε να αναπτυχθεί χρησιμοποιώντας σε μεγάλο βαθμό και την πυρηνική ενέργεια. Τώρα είναι η μόνη χώρα που έχει γνωρίσει τον όλεθρο και από την στρατιωτική και από την ειρηνική χρήση της ατομικής ενέργειας! Γεγονός που έχει προκαλέσει τον φόβο σε ολόκληρο τον κόσμο και είναι πολλές οι χώρες που ξανασκέπτονται σοβαρά την χρήση πυρηνικών αντιδραστήρων για την παραγωγή ενέργειας, παρά τα οικονομικά οφέλη που έχουν. Παράδειγμα η Γερμανία, όπου η Άνγκελα Μέρκελ κλείνει, προσωρινά τουλάχιστον 7 σταθμούς από τους 17 που πριν από κάποιο καιρό είχε δηλώσει ότι θα συνεχίσουν να λειτουργούν παρά τις αντιδράσεις.
Ο μόνος που συνεχίζει απτόητος τα σχέδιά του για εγκατάσταση πυρηνικού αντιδραστήρα στην Τουρκία είναι ο Ταγίπ Ερντογάν. ΄Εκλεισε ήδη συμφωνία με τους ρώσους που έχουν την τεχνογνωσία, αδιαφορώντας για το ατύχημα στην Ιαπωνία και αδιαφορώντας για το γεγονός ότι η χώρα τους βρίσκεται σε σεισμογενή περιοχή. Αν θυμηθούμε και το γέρικο πυρηνικό εργοστάσιο στο Κοζλοντούι της Βουλγαρίας, 225 μόλις χιλιόμετρα από τα ελληνικά σύνορα όσα περίπου απέχει το Τόκιο από την Φουκουσίμα), σε μερικά χρόνια θα έχουμε θέμα και μάλιστα χωρίς δική μας ευθύνη αυτή τη φορά. Όχι ότι θα γίνει καταστροφή, σώνει και καλά, αλλά με όσα έγιναν στην Ιαπωνία, στο Τσερνομπίλ και στις ΗΠΑ, πώς να είναι ήσυχος κανείς;
Άγ. Στάγκος
