Η ακυβερνησία στο Βέλγιο καλά κρατεί 291 ημέρες ύστερα από τις τελευταίες κοινοβουλευτικές εκλογές!! Και το χειρότερο είναι ότι δεν διαφαίνονται προοπτικές στον ορίζοντα για άρση του αδιεξόδου.Το αποτέλεσμα είναι να έχει πάρει την κατιούσα ο βαθμός εμπιστοσύνης της κοινής γνώμης προς τους πολιτικούς...
(μόνο το 13% δηλώνει ότι τους εμπιστεύεται, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη δημοσκόπηση) και να επανέρχονται σενάρια περί διάσπασης του Βελγίου. Σε αυτό φαίνεται να συνηγορούν διάφοροι παράγοντες καθοριστικής σημασίας.
Με κυριότερο παράγοντα την ύπαρξη τριών διαφορετικών οικονομικών ταχυτήτων. Το ΑΕΠ στην ολλανδόφωνη Φλάνδρα είναι κατά 40% υψηλότερο από το αντίστοιχο της γαλλόφωνης Βαλλονίας, όπου η ανεργία είναι τρεις φορές υψηλότερη (στις Βρυξέλλες τέσσερις). Ακόμη, η παραγωγικότητα στη Φλάνδρα είναι κατά 15 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερη από τη Βαλλονία, ενώ η συμμετοχή της Φλάνδρας στις βελγικές εξαγωγές ανέρχεται στο 78%, τη στιγμή που το μερίδιο της Βαλλονίας στις εξαγωγές δεν ξεπερνά το 20% (για τις Βρυξέλλες το σχετικό ποσοστό είναι 2%).
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο, που πολλοί αναλυτές θεωρούν την ύπαρξη τόσο μεγάλων αποκλίσεων ως την κυριότερη πηγή κακοδαιμονίας της βελγικής ομοσπονδίας, που ενδυναμώνει τις φυγόκεντρες τάσεις στο Βορρά της χώρας. Στο πλαίσιο αυτό, διάχυτη είναι η αίσθηση στη φλαμανδική κοινή γνώμη ότι η Φλάνδρα αποτελεί τον κυριότερο αιμοδότη της βελγικής ομοσπονδίας, η οποία -όπως διατείνονται οι Φλαμανδοί- παραμένει εν ζωή λόγω της μεταφοράς πόρων από τον πλούσιο βορρά προς τον φτωχό νότο. Ενδεικτικό της διαφορετικής αντίληψης της πραγματικότητας από τις δύο κοινότητες, είναι το γεγονός ότι αυτό που αποκαλούν οι Φλαμανδοί «μεταφορά πόρων», γίνεται αντιληπτό ως ανάγκη επίδειξης «αλληλεγγύης» από τη Φλάνδρα προς τη Βαλλονία.
Από την πλευρά τους, πάντως, οι γαλλόφωνοι αμφισβητούν την ευρύτατα διαδεδομένη στη Φλάνδρα άποψη ότι συντηρούνται από τη Φλάνδρα, υποστηρίζοντας ότι η Βαλλονία έχει αρχίσει να καλύπτει το χαμένο έδαφος που την χωρίζει από το βορρά. Αν και πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι σε κάποια πεδία η οικονομία της Βαλλονίας πράγματι ανακάμπτει με γοργούς ρυθμούς (π.χ. προσελκύει περισσότερες ξένες επενδύσεις), είναι ευρέως παραδεκτό ότι και με τα πλέον αισιόδοξα σενάρια, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στη Βαλλονία δεν πρόκειται να υπερβεί το 85% του αντίστοιχου φλαμανδικού το 2030.
Άλλος παράγοντας είναι η απουσία πολιτικών κομμάτων πανεθνικής εμβέλειας. Η ανυπαρξία αμιγώς βελγικών πολιτικών κομμάτων που θα μπορούσαν να ψηφιστούν και στις δύο περιφέρειες της χώρας και να προωθήσουν μια έννοια συλλογικότητας, σφυρηλατώντας μια ενιαία (βελγική) εθνική συνείδηση, θεωρείται ένας από τους βασικούς λόγους ενίσχυσης των φυγόκεντρων τάσεων.
Τρίτος παράγοντας που ενισχύει τα σενάρια περί διάσπασης είναι οι περιορισμοί που επιβάλλει το υφιστάμενο εκλογικό σύστημα. Πέραν από τις διαφορετικές πολιτισμικές καταβολές, το διχασμό της κοινής γνώμης και τη διάσπαση των πολιτικών κομμάτων στη βάση της γλωσσικής προέλευσης, το εκλογικό σύστημα θεωρείται ότι δίνει τη χαριστική βολή στην όποια προσπάθεια να διαμορφωθεί μια ενιαία βελγική εθνική συνείδηση.
Και αυτό γιατί όσοι κατοικούν στην περιφέρεια της Φλάνδρας μπορούν να ψηφίσουν αποκλειστικά και μόνον Φλαμανδούς πολιτικούς, ενώ όσοι μένουν στη Βαλλονία δεν έχουν άλλη επιλογή από το να στηρίξουν αποκλειστικά γαλλόφωνους πολιτικούς.
Με αυτά τα δεδομένα, τα μηνύματα κάθε άλλο παρά αισιόδοξα είναι για άμεσο τερματισμό της κυβερνητικής κρίσης στο Βέλγιο.
Άρθρο:Βαγγέλης Δεμίρης
Αναδημοσίευση από εφημερίδα "Ημερησία"
