Φανταστείτε πως ο γιατρός σας ενημέρωνε ότι ο στενός συγγενής σας έχει μολυνθεί από ένα πολύ επιθετικό μικρόβιο, το οποίο επεκτείνεται συνεχώς, απειλώντας την ίδια του τη ζωή.
Η μόνη ενδεδειγμένη λύση που διαφαίνεται προκειμένου να διασωθεί είναι ο ακρωτηριασμός του δεξιού του ποδιού και, όπως είναι φυσικό, θα χρειαστεί ψυχολογική υποστήριξη, ώστε να συμφιλιωθεί με την εφιαλτική αυτή προοπτική.
...Παρά τις αμφιβολίες σας, επαφίεστε στην αυθεντία του γιατρού.
Τα πράγματα όμως γίνονται ακόμη χειρότερα, όταν ο ψυχολόγος του νοσοκομείου σας ενημερώνει πως.. συμφώνησε με το γιατρό ότι είναι προτιμότερο για την ψυχική υγεία του ασθενούς να μην του ακρωτηριάσουν κατευθείαν ολόκληρο το πόδι, αλλά να του κόβουν κάθε τόσο και από λίγο, προκειμένου να μη σοκαριστεί.
Μάλιστα, αποφασίζουν να μην του πουν που θα σταματήσει τελικά το νυστέρι, με σκοπό υποτίθεται να του δημιουργήσουν ελπίδες ότι τα πράγματα τελικά δεν είναι και τόσο άσχημα. Το αποτέλεσμα σε μία τέτοια περίπτωση είναι φυσικά ο ασθενής να καταριέται στο τέλος τη θεραπευτική του ομάδα, εσείς να χάσετε κάθε εμπιστοσύνη σε αυτούς και η ασθένεια να συνεχίζει να εξαπλώνεται.
Ανάλογες αντιλήψεις φαίνεται να έχει και το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης.
Πιστεύει ότι το μαρτύριο της σταγόνας είναι θετικό για την ψυχολογία της κοινής γνώμης. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι αρέσκονται κάθε φορά να ανακοινώνουν τα μέτρα σε δόσεις, μικρές ή μεγαλύτερες, όπως συνέβη και την Παρασκευή. Οι δικαιολογίες που ακούστηκαν αυτή τη φορά κυμαίνονταν από φαιδρές (“αφήστε να κάνει πρώτα Πάσχα ο κόσμος”), έως προσχηματικές (“αν τα πούμε όλα, θα ξεσηκωθεί ο κόσμος, ή/και η Κ.Ο του ΠΑΣΟΚ”).
Η αλήθεια είναι ότι οι πολίτες αποδέχονται με πολύ μεγαλύτερη ωριμότητα τις αλλοπρόσαλλες προσπάθειες της κυβέρνησης να θέσει υπό έλεγχο το δημοσιονομικό, απ' ότι η ίδια η κυβέρνηση και ο πολιτικός κόσμος γενικότερα.
Το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει γι' αυτούς το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου ήταν να μην τους βασανίζει, παρατείνοντας διαρκώς το κλίμα αβεβαιότητας. Ένα κλίμα αβεβαιότητας που πλήττει την οικονομία πολύ περισσότερο και από τα ίδια τα περιοριστικά μέτρα.
Για παράδειγμα, σήμερα, αν μπορεί και θέλει κάποιος να πάρει αυτοκίνητο, η κυβέρνηση τον αποτρέπει, καθώς ο υποψήφιος αγοραστής δεν γνωρίζει τι τέλη κυκλοφορίας θα πληρώσει τελικά τον Δεκέμβρη. Αν μπορεί και θέλει να αγοράσει ένα οικόπεδο και να χτίσει, επίσης δεν το κάνει, επειδή ο διαβόητος νόμος για τη δόμηση σε περιοχές Natura είναι τόσο ασαφής, όσο και οι προθέσεις των εμπνευστών του και άπαντες αναμένουν τις σχετικές εγκυκλίους και τα διατάγματα.
Αν είναι κανείς επιχειρηματίας και θέλει να επενδύσει στην επέκταση των δραστηριοτήτων του, επίσης δεν το κάνει, επειδή βομβαρδιζόμαστε με αλλεπάλληλα φορολογικά νομοσχέδια που αλλάζουν συνεχώς τα δεδομένα (ρωτήστε για παράδειγμα τους χονδρεμπόρους καπνού). Με λίγα λόγια, δεν γνωρίζουμε τι μας ξημερώνει και καμία οικονομία δεν μπορεί να λειτουργήσει έτσι.
Ταυτόχρονα βέβαια, με το να ανακοινώνει μέτρα σε δόσεις, η κυβέρνηση τρέχει πάντα πίσω από τις αγορές, οι οποίες όχι μόνο δεν πείθονται, αλλά έχουν χάσει τελείως την εμπιστοσύνη τους στην ικανότητα της χώρας να τα καταφέρει.
Έτσι, η κυβέρνηση επωμίζεται το πολιτικό κόστος της μετρολογίας, με ελάχιστον ουσιαστικό όφελος.
Αντιθέτως, αν τα μέτρα που ανακοινώθηκαν την Παρασκευή, μαζί με αυτά που αναμένουμε για μετά το Πάσχα, είχαν ανακοινωθεί από πέρυσι μαζί με τον μνημόνιο, μια ψυχή που ήταν να βγει, θα 'χε βγει και τουλάχιστον δεν θα σερνόμασταν διαρκώς από καταθλιπτικό επεισόδιο σε καταθλιπτικό επεισόδιο. Παρεμπιπτόντως, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ούτε και τότε θα είχαν ρίξει την κυβέρνηση.
Πιο πιθανό είναι να τη ρίξουν τώρα, που η μετρολογία και η αβεβαιότητα έχει οδηγήσει το κυβερνών κόμμα σε πλήρη διάλυση.
Το πρόβλημα ίσως τελικά να μην είναι ο ψυχολόγος, αλλά ο ίδιος ο γιατρός.Ο οποίος όπως φαίνεται, δεν πιστεύει στην θεραπεία, η οποία, λέει, προέρχεται από κάτι ξένα εγχειρίδια, ενώ αυτός άλλα είχε μάθει στη σχολή του. Πιστεύει ότι αν κόβει λίγο-λίγο από το μέλος του ασθενούς, τελικά η ασθένεια θα υποχωρήσει από μόνη της, πριν προλάβει να του κάνει ζημιά.
Είναι να του έχεις εμπιστοσύνη;
N.Mαλεβίτης
