Δεν αποκλείεται κάποιοι να σπεύσουν και να βρουν δικαιολογίες για τα φαινόμενα βίας των τελευταίων ημερών και να τα ρίξουν στο κράτος, στην κυβέρνηση, στο Μνημόνιο, στην έλλειψη χρημάτων, στους γερμανούς, τους αμερικανούς, τους εβραίους, ή τους τούρκους, αλλά η εικόνα δεν αλλάζει...
Αν βγάλουμε από τη χθεσινή ειδησεογραφία τα πολιτικά και τα οικονομικά θέματα εκείνα που «χτυπούν» στο μάτι είναι τα νέα επεισόδια στην Κερατέα όπου οι κάτοικοι δεν αρκούνται πλέον να κλείνουν τον δρόμο με θεόρατα μπάζα, αλλά σκάβουν και τάφρους, που αργότερα.. φαντάζομαι θα γεμίσουν με νερό, η επίθεση αναρχικού εναντίον του διάσημου νομπελίστα γενετιστή Τζέημς Watson, 90 ετών, στο πανεπιστήμιο της Πάτρας, η άλλη επίθεση εναντίον του Α. Λοβέρδου στους Αγίους Αναργύρους και ο τραυματισμός συνοδού του, οι συστηματικές κλοπές ηλεκτρονικών υπολογιστών από τα γυμνάσια και τα λύκεια της χώρας, η απίστευτη ανακοίνωση της διοικητού του Αλεξάνδρα ότι το νοσοκομείο δεν θα μπορούσε να συνεχίσει την εφημερία του γιατί είχε μείνει από υλικά και κρεβάτια, αλλά όταν έγινε έλεγχος αποδείχθηκε ότι υπήρχαν άφθονα και υλικά και κρεβάτια!
Ίσως να υπήρχαν και κάποια ακόμη εξιομνημόνευτα συμβάντα που ξέφυγαν της προσοχής, αλλά όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω αρκούν για να περιγράψουν την πανάθλια εικόνα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα. Δεν αποκλείεται κάποιοι να σπεύσουν και να βρουν δικαιολογίες και να τα ρίξουν στο κράτος, στην κυβέρνηση, στο Μνημόνιο, στην έλλειψη χρημάτων, στους γερμανούς, τους αμερικανούς, τους εβραίους, ή τους τούρκους, αλλά η εικόνα δεν αλλάζει. Με τις μπούρδες τους θα προσθέσουν απλά τη δική τους πινελιά για να την κάνουν χειρότερη. Αν αυτά όλα δεν δείχνουν την βαθύτατη παρακμή μιας κοινωνίας, τότε θα πρέπει να ανατρέξουμε στα λεξικά για να βρούμε την σημασία του όρου…
Αλήθεια πως είναι δυνατόν να ανεχόμαστε και ακόμη χειρότερα να δικαιολογούμε τέτοια φαινόμενα και άλλα παρόμοια. Δεν είναι μάλιστα σποραδικά, αλλά καθημερινά. Έχουν μπει στην καθημερινή μας ζωή και παρακολουθούμε να συμβαίνουν χωρίς ίχνος αγανάκτησης. Για όλα οργανώνονται πορείες, συλλαλητήρια και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, αλλά καμία για την απαράδεκτη υποβάθμιση της ζωής μας από ακραίους τύπους και ακραίες εκδηλώσεις. Όσο πολύ έχουμε αλλοτριωθεί άραγε; Τέτοια είναι η ξεφτίλα αυτής της κοινωνίας; Δεν έχει πάτο αυτή η ανοχή που επιδεικνύει η λεγόμενη σιωπηλή πλειοψηφία (αν υπάρχει) που υποτίθεται ότι θέλει να ζει μία κανονική ζωή; Τόση είναι η αμάθεια και η αδιαφορία;
Για όσους δεν το έχουν καταλάβει, η καθημερινότητα και γενικά η ζωή στην Ελλάδα μετατρέπεται ταχύτατα σε κόλαση και γι αυτό δεν ευθύνεται μόνο η οικονομική δυσπραγία και το Μνημόνιο.
Τα πράγματα πήγαιναν προς αυτή την κατεύθυνση εδώ και χρόνια, αλλά δεν θέλαμε να το δούμε, όπως δεν το βλέπουμε και τώρα. Δεν είναι ντροπή πια, ούτε και αντιδραστικό να ζητούν οι πολίτες την επιβολή στοιχειωδώς του νόμου και της τάξης.
Αρχίζοντας από τους γιατρούς που ζήτησαν από την διοικητή (και αυτήν ) του Αλεξάνδρα να δηλώσει ψευδώς ότι το νοσοκομείο ήταν κορεσμένο και να φτάσει μέχρι τους αλήτες που προσπαθούν να μην αφήσουν τίποτα όρθιο, ούτε καν την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών.
Για τα παιδιά μας ρε γαμώτο!
A.Σταγκος
