Στην πραγματικότητα, η Γερμανία δεν διασώζει τους δημοσιονομικά απείθαρχους της Ευρωζώνης, αλλά τις ίδιες τις τράπεζές της, γράφει o Economist.
Και μάλιστα, το κάνει σε... τιμή ευκαιρίας!
Στην πλειοψηφία τους, τα επισφαλή κρατικά ομόλογα της περιφέρειας είναι «θαμμένα» σε... μικρές γερμανικές και τράπεζες και μάλιστα σε εκείνες που δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν την κρίση. Γιατί ενώ οι δύο μεγάλες γερμανικές τράπεζες, Deutsche Bank και Commerzbank έχουν παράδοξα χαμηλή έκθεση στα ομόλογα της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας (χαμηλότερη των 6 δισ. ευρώ), η συνολική έκθεση του γερμανικού τραπεζικού συστήματος διαμορφώνεται στα 27 δισ. ευρώ.
Τα ομόλογα είναι συγκεντρωμένα στα χαρτοφυλάκια των κρατικών περιφερειακών τραπεζών Landesbanken. Αυτές εμφανίζουν χαμηλή κερδοφορία και έχουν περιορισμένα κεφάλαια, επομένως, δεν είναι σε θέση να απορροφήσουν τις τυχόν ζημιές από τα ομόλογα.
Όπως επίσης, βαρύ πλήγμα θα επέφερε μία κρατική χρεοκοπία και στην Hypo Real Estate, μία γερμανική τράπεζα που διασώθηκε από το δημόσιο. Αυτή κατέχει ελληνικά ομόλογα 8 δισ. ευρώ και ιρλανδικά 10 δισ. ευρώ.
Βέβαια, οι μεγαλύτερες ζημιές σε μια ενδεχόμενη αναδιάρθρωση θα καταγραφούν στο τραπεζικό σύστημα της χώρας που θα την κάνει. Η Τράπεζα της Αγγλίας υπολογίζει ότι ένα haircut 50% στα ελληνικά, ιρλανδικά, πορτογαλικά και ισπανικά ομόλογα θα εξανέμιζε το 70% των κεφαλαίων των ελληνικών τραπεζών, σχεδόν το 50% των πορτογαλικών και των ισπανικών και το 10% των γαλλικών και γερμανικών.
Συνεπώς, μία αναδιάρθρωση θα μπορούσε εύκολα να μετατραπεί σε ένα νέο κύκλο τραπεζικών αλλά και εταιρικών χρεοκοπιών.
Με δεδομένο ότι οι γερμανικές τράπεζες έχουν συνολικές απαιτήσεις ύψους 230 δισ. ευρώ, γίνεται σαφές ότι τα ποσά που δαπανά η Γερμανία για να σώσει την περιφέρεια της Ευρωζώνης, είναι σαφώς μικρότερα. «Οι ‘σωτήρες’ δεν θα πρέπει να είναι τόσο υποκριτές», καταλήγει ο Economist.
