Το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα αυτή τη στιγμή, είναι να εμπλακεί η κυβέρνησή της σε έναν κυκεώνα αυθαίρετων εν πολλοίς εικασιών για τις επιπτώσεις που θα έχει στο Μνημόνιο η αντικατάσταση του Στρος Καν.
Αν και δεν αμφισβητείται ότι ενδεχομένως να υπάρξουν επιπτώσεις, η ενασχόληση με αυτές, τούτες τις κρίσιμες ώρες, θα αποτελούσε εγκληματικό αποπροσανατολισμό.
Μέχρι στιγμής, ουδείς μπορεί να αρνηθεί ότι, σε αντίθεση με όσα υποστήριζαν οι επαγγελματίες επαναστάτες που ευδοκιμούν στη χώρα μας, το Ταμείο είναι ο πιο ήπιος από τους πιστωτές μας. Επί... διευθύνσεως Στρος Καν, έχει επιδείξει αξιοσημείωτη ελαστικότητα, τόσο σε ό,τι αφορά την εκπλήρωση από την Ελλάδα των όρων δανεισμού της που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο, όσο και στο θέμα του επιτοκίου και της περιόδου αποπληρωμής. Επιπλέον, ο Στρος Καν είχε ταχθεί σαφώς υπέρ της έκδοσης ευρωομολόγου, πρόταση, πάντως, που μέχρι στιγμής δεν περπατάει, αφού η Γερμανία αντιτίθενται στην «ομοσπονδιοποίηση των κρατικών χρεών». Και τέλος, ο Στρος Καν επεδίωκε απεγνωσμένα την επίλυση του ελληνικού ζητήματος, προκειμένου να έχει μία μεγάλη επιτυχία στη φαρέτρα του, εν όψει των επικείμενων προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, για τις οποίες σχεδίαζε να είναι υποψήφιος.
Με λίγα λόγια, η «επιμήκυνση» που, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, φέρεται να ένιωσε όταν είδε την καμαριέρα του, μας χαλάει λίγο τη σούπα. Εντούτοις, η εξεύρεση αντικαταστάτη του είναι ένα παιχνίδι για μεγάλα παιδιά, στο οποίο εμπλέκονται κυρίως οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Γαλλία, η Βρετανία, η Κίνα και η Ινδία. Για εμάς θα ήταν χάσιμο χρόνου να ασχοληθούμε. Ακόμη και τον Γιώργο Παπανδρέου, που λέει ο λόγος να επιλέξουν για αντικαταστάτη, δεν θα είναι επειδή το ζήτησε η Ελλάδα. Ούτε φυσικά μπορούμε να προβλέψουμε αν ο Ινδός, Άγγλος, Γάλλος ή Πορτογάλος που θα πάρει –εκτός απροόπτου – τη θέση του κ. Στρος Καν θα αποδειχθεί φιλικός προς την χώρα μας.
Εξίσου αποπροσανατολιστικό είναι να ασχολείται ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο με το αν θα επιτύχουμε την επιμήκυνση του ιδιωτικού χρέους που λήγει το 2012 ή όχι. Για τις σχετικές διαπραγματεύσεις, αρκεί ο κ. Παπανδρέου, ο κ. Παπακωνσταντίνου και ο κ. Παπαδήμος.
Εξάλλου, όλη αυτή η συζήτηση δεν θα γίνονταν αν τον τελευταίο χρόνο όλοι οι υπουργοί έκαναν τη δουλειά τους, αντί να φλυαρούν περί αναδιάρθρωσης, περί της πορείας της Ε.Ε και περί σοσιλαδημοκρατίας. Και η δουλειά τους είναι αυτά που ψήφισαν στη Βουλή, όταν ενέκριναν το Μνημόνιο.
Το ίδιο ισχύει και για τον πρωθυπουργό, ο οποίος νόμιζε ότι αρκούν οι επαφές του για να τη σκαπουλάρουμε. Και σήμερα φτάσαμε στο σημείο να αρνούνται οι ομόλογοί του να φωτογραφηθούν μαζί του, επειδή η φωτογραφία θα δημιουργήσει αρνητικούς συνειρμούς. Τόσο αποτελεσματικά ήταν τελικά τα κολλητηλήκια στο εξωτερικό...
Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα, την ενδεκάτη ώρα, πολλά μέλη της κυβέρνησης δεν έχουν καταλάβει ότι τις επόμενες εβδομάδες μπορεί να ξεμείνουμε τελείως από μετρητά. Χθες, ανώτατη κοινοτική πηγή μου εξέφρασε την εκτίμηση ότι μέχρι τις 26 Ιουνίου που πρόκειται να εκταμιευθεί – σύμφωνα πάντα με το πρόγραμμα – η επόμενη δόση, έχουμε ακόμη χρόνο να σώσουμε την παρτίδα. Αρκεί να αρχίσουμε επιτέλους να ασχολούμαστε με τα μείζονα.
N.Mαλεβίτης