Η αιματοχυσία συνεχίζεται στη Συρία, η διεθνής κοινότητα δεν ξέρει αν θέλει τον εκδημοκρατισμό της χώρας με ή χωρίς τον Ασσάντ και το αποτέλεσμα είναι η αποσπασματικότητα των κυρώσεων των ΗΠΑ και της Ε.Ε. Οι... πριγκιπικοί γάμοι δεν έγιναν καθόλου αισθητοί στη Συρία και δεν θα μπορούσε άλλωστε, γιατί την ώρα που οι νεόνυμφοι και χιλιάδες άλλοι χόρευαν και διασκέδαζαν, οι αντικαθεστωτικοί μετά την προσευχή της Παρασκευής και αγνοώντας τις προειδοποιήσεις, διαδήλωναν στους δρόμους για περισσότερες ελευθερίες και ανθρώπινα δικαιώματα.
Με ή χωρίς Ασσάντ;
Η συριακή οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα με έδρα το Λονδίνο κάνει λόγο για 62 νεκρούς, εκ των οποίων οι 33 σκοτώθηκαν στην πόλη Νταραά. «Κάτω το καθεστώς» φώναζαν οι διαδηλωτές που χθες ιδιαίτερα θέλησαν να δείξουν την αλληλεγγύη τους με τους κατοίκους της πόλης Νταράα, εκεί όπου ξεκίνησε πριν από ενάμιση μήνα η εξέγερση κατά του Μπασίρ αλ Ασσάντ. Στη μικρή αυτή πόλη που βρίσκεται στα σύνορα της χώρας με την Ιορδανία, ενισχύεται η συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων που την έχουν αποκόψει από τον υπόλοιπο κόσμο. Παρά τις προειδοποιήσεις οι κάτοικοι κατέβηκαν και χθες στους δρόμους, πολλοί έχασαν τη ζωή τους ή τραυματίστηκαν. Ένας διαδηλωτής κατόρθωσε από το κινητό του να δώσει εικόνα της κατάστασης: «Τα αιτήματά μας είναι ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερία και τερματισμός στην πολιορκία της Νταραά. Επί πλέον ζητάμε να σταματήσουν να μας πυροβολούν με βαριά όπλα. Είναι μια τραγωδία, αυτό που ζούμε εδώ», λέει ο διαδηλωτής την ώρα που ο υπόλοιπος κόσμος, οι κυβερνήσεις και οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων σιωπούν».
Οι μαρτυρίες βασίζονται σχεδόν αποκλειστικά στους αυτόπτες μάρτυρες
Αποσπασματικές κυρώσεις
Η πραγματικότητα είναι ότι ο διεθνής παράγων διαθέτει ελάχιστα περιθώρια παρέμβασης. Εκτός του ότι εμφανίζεται διαιρεμένος, κι αυτό έγινε σαφές στην αποτυχία του ΟΗΕ να καταλήξει σε ένα καταδικαστικό ψήφισμα, το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί να επαναληφθεί το σενάριο παρέμβασης της Λιβύης. Ο Μαχγιούμπ Ζβέιρι, εμπειρογνώμων σε θέματα Μ. Ανατολής από το Πανεπιστήμιο του Κατάρ μας εξηγεί το γιατί. «Στρατιωτικά δεν μπορεί κανείς να παρέμβει στη Συρία για πολλούς και διάφορους λόγους», λέει. «Η μόνο δυνατότητα είναι οικονομικές κυρώσεις. Οι λόγοι είναι πολλοί και το πιο βασανιστικό ερώτημα είναι τί θέλουμε, να λύσουμε την κρίση διατηρώντας το καθεστώς Ασσάντ ή θέλουμε αλλαγή καθεστώτος»;
Και όσο κανείς δεν μπορεί να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα, οι πιέσεις κατά του Σύρου προέδρου έχουν αποσπασματικό χαρακτήρα. Η Ουάσιγκτον αποφάσισε να επιβάλλει κυρώσεις σε βάρος του αδελφού του προέδρου και άλλων υψηλόβαθμών στελεχών του καθεστώτος παγώνοντας κάθε περιουσιακό στοιχείο που διαθέτουν στις ΗΠΑ και απαγορεύοντας στους αμερικανούς να έχουν συναλλαγές μαζί τους. Η Ε.Ε. συμφώνησε κατ΄αρχην να προχωρήσει σε μια σειρά από κυρώσεις μεταξύ αυτών και εμπάργκο όπλων, οι τελειωτικές αποφάσεις θα ληφθούν σε ένα επόμενο άτυπο συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών των 27. Η οργάνωση προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Amnesty International προειδοποίησε τον Ασσάντ ότι θα κληθεί να λογοδοτήσει για τα εγκλήματα του, αλλά κι αυτό το ενδεχόμενο είναι πολύ μακρινό. Σε κάθε περίπτωση ο χρόνος κυλά σε βάρος της διαδικασίας εκδημοκρατισμού της Συρίας.
Πηγή Ντόιτσε Βέλλε
