Κανείς δεν πρόκειται να μας λυπηθεί...

αν δεν υπάρξει πολιτική με όραμα.

Τα πρώτα δείγματα ρήξης στην ελληνική κοινωνία είναι εμφανή και ουδείς γνωρίζει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα αύριο.
Σαν ηφαίστειο που συσσωρεύει ενέργεια, η κοινωνία αφουγκράζεται μεταδίδοντας...μια αίσθηση επικείμενης έκρηξης, που απειλεί να συμπαρασύρει πολλές από τις υπάρχουσες δομές.

Η οικονομική κρίση, ως μεγεθυντικός φακός, αναδεικνύει προβλήματα της χώρας, που επί σειρά ετών αποκρύπτονταν μεθοδικά. Οι πολιτικοί μας ταγοί που για πολλά χρόνια υποτιμούσαν απροκάλυπτα την κοινωνία υποσχόμενοι καλύτερες ημέρες, σήμερα δεν γίνονται πιστευτοί ούτε από τους οργανωμένους οπαδούς των κομμάτων.

Κυβέρνηση και αντιπολίτευση δυσκολεύονται εμφανώς να συνεννοηθούν ακόμα και την ύστατη ώρα και επιμένουν να ανταλλάσουν κατηγορίες για μια εξέλιξη, για την οποία και οι δύο ευθύνονται.

Η Ελλάδα βρίσκεται ένα βήμα πριν από τη λήψη νέου δανείου, που θα συνοδευτεί με επιπλέον σκληρούς όρους, οι οποίοι θα κλιμακώσουν την πίεση επί της κοινωνίας. Με βάση τα στοιχεία στο τέλος Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους, οι άνεργοι ανήλθαν σε 790.000 άτομα, διαμορφώνοντας ένα απειλητικό πλαίσιο για το μέλλον των πολιτών αυτής της χώρας.

Η κοινωνία, χωρίς ορατή διέξοδο, αντιδρά σπασμωδικά, με αποτέλεσμα τα προβλήματα να οξύνονται.

Η πολιτική, όπως εφαρμόζεται σήμερα, αδυνατεί να παράγει όραμα και, το χειρότερο, όσοι τη διακονούν, βαρύνονται με την καταβαράθρωση της οικονομίας. Οι πολίτες κουράστηκαν να ακούνε τις επαναλαμβανόμενες κοινοτοπίες των πολιτικών, που αντανακλούν διαρκώς το χτες και δεν επιλύουν κανένα πρόβλημα.

Ακούμε δηλώσεις συμπαράστασης στους κατοίκους του κέντρου της Αθήνας, που υποφέρουν από τις συνέπειες της ανεξέλεγκτης εισόδου μεταναστών, για την οποία υπάρχουν ευθύνες.

Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι οι δηλώσεις γίνονται τη μία ημέρα για να ξεχαστούν την άλλη. Το πρόβλημα συνήθως μένει εκεί, μέχρι να επανέλθει ξαφνικά αργότερα, οπότε επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία.

Βλέπουμε υπουργούς που ενώ υποστηρίζουν τις αλλαγές στην οικονομία, τις αποφεύγουν στην πράξη, με αποτέλεσμα να μεταδίδεται ένα μήνυμα σύγχυσης, που επιτείνει το αδιέξοδο.

Αν αυτός ο φαύλος κύκλος δεν διακοπεί, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι θα πέσουμε πάνω σε ύφαλο. Και τότε ουδείς θα μας λυπηθεί.
Δ.Γ.Παπαδοκωστόπουλος