Στα πρόθυρα της έκρηξης

Η βία είναι διάχυτη παντού. Τα μάτια των περισσότερων ανθρώπων δεν γελάνε. Εκπέμπουν εχθρότητα και πολλές φορές ένα τυφλό μίσος.
Στη διαδήλωση προχθές εναντίον του μνημονίου, πέρα από συνθήματα, παρέλασε και μια μεγάλη απογοήτευση
Ωραία, τι κάνουμε;

Ερχεται κι άλλο μνημόνιο και οι τροϊκανοί κοιτάζουν να εξασφαλίσουν τα λεφτά που δανείζουν; Το χρέος και τα ελλείμματα κανένας, ούτε η κυβέρνηση ξέρει από πού και πώς προέκυψαν. Αλήθεια, σε ποιους χρωστάμε;
Πόσα χρωστάμε και γιατί;
Αν γίνει έλεγχος λογιστικός ίσως να διαπιστωθεί πως... το μεγαλύτερο χρέος μας το δημιουργήσαμε παράνομα και τότε η κυβέρνηση όχι αυτή, αλλά αυτή που θα προκύψει από τον εξαγριωμένο λαό και από τον εξοργισμένο, να πει δικαιωματικά δεν πληρώνω.

Οι εκβιασμοί, οι δηλώσεις των αξιωματούχων και οι αξιολογήσεις θα πέσουν στο κενό καθότι οι κύριοι αυτοί, εκπρόσωποι των τροϊκανών και των τραπεζών, θα προτιμήσουν για να παίρνουν τις δόσεις τους, να μη πτωχεύσουμε πλήρως, να μη βγούμε από την Ευρωζώνη και να μην επανέλθουμε στη δραχμή, γιατί τότε το σύστημά τους και το ευρώ θα καταρρεύσουν. Δεν βρίσκονται στην καλύτερη οικονομική και κοινωνική κατάσταση οι χώρες τους.

Είναι αλληλένδετες οι οικονομίες και αλληλένδετα τα προβλήματα που δεν είναι μονάχα οικονομικά. Η κρίση είναι του συστήματός τους, του θνήσκοντος καπιταλισμού, που τρώει πλέον τα σωθικά του. Η κοινωνική βία είναι αναπότρεπτη, θα εκφραστεί με πολλούς τρόπους κι αυτό που πρέπει να προσεχθεί από το εργατικό κίνημα είναι να μην πέσουμε στην αλληλοσφαγή γιατί τότε θα ενισχυθεί το σύστημά τους, θα πάρει ανάσα και θα βγουν κερδισμένοι όλοι αυτοί που προκάλεσαν και δημιούργησαν την πολλαπλή κρίση.



Η βία, η κατασταλτική του κράτους και της αστυνομίας, στην προχθεσινή διαδήλωση ήταν σκόπιμη και απροκάλυπτη. Ή μάλλον ήταν προληπτική για να μην ακολουθήσουν τα χειρότερα, τα οποία όμως δεν γίνεται να αντιμετωπιστούν με αυτόν τον τρόπο. Οταν γενικευτούν οι συγκρούσεις, γιατί ο άλλος δεν θα έχει να φάει, όταν οι νέοι θα βγουν από την απελπισία και θα διεκδικήσουν το δικαίωμα στη ζωή, τότε καμία καταστολή δεν θα μπορέσει να τους αναχαιτίσει. Οι αστυνομικοί ΜΑΤάδες που χτύπαγαν είναι εγκληματίες κι έτσι θα αντιμετωπίζονται. Σίγουρα, με το υπάρχον πολιτικοκομματικό σύστημα τίποτε δεν μπορεί να γίνει, ούτε απλά μερεμέτια. Οι ανακατατάξεις, οι αναδιατάξεις, τα νέα πολιτικά μορφώματα θα προέλθουν μέσα από την πολλαπλή κρίση που περνάει η κοινωνία μας, δηλαδή από εμάς, από τον καθένα ξεχωριστά και από όλους μαζί.


Η εγκληματικότητα και η παραβατικότητα θα αυξηθούν, δεν είναι απλά συμπτώματα, είναι φαινόμενα κοινωνικά και δεν έχουν να κάνουν μόνο με τους μετανάστες, γιατί όλοι θα αισθάνονται σε λίγο μετανάστες στον τόπο τους που δεν θα τον αναγνωρίζουν. Οι έχοντες και οι κατέχοντες δεν θα μπορούν να ζήσουν ήσυχα και να απολαμβάνουν τα κέρδη τους.

Η ζωή δεν αποτιμιέται με χρήμα, είναι αγαθό μοναδικό, δεν έχει τιμή όσο και αν προσπαθεί το σύστημα να βάλει τα κέρδη του πάνω από τις ζωές των ανθρώπων.

Οι λογαριασμοί δεν θα τους βγουν, γιατί το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό.

Είναι βαθύτατα, ηθικό, αξιακό, ανθρώπινο, βαθύτατα πολιτικό, πολιτιστικό και πολιτισμικό και ξεπερνάει τα όρια μιας χώρας και ήδη ο κόσμος βρίσκεται σε αναβρασμό.

Δ. Παπαχρήστος,
Συγγραφέας.