Όλες οι δημιουργικές δυνάμεις του τόπου δεν θέλουν «αντιεξουσιαστές στην εξουσία».
Θέλουν ένα στιβαρό και σταθερό χέρι στο τιμόνι..
Υπάρχει όμως;
«Είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία»!
Όταν η φράση ακούστηκε για πρώτη φορά, τον Οκτώβριο του 2009, στην παρθενική συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου που μόλις είχε ορκίσει ο Γιώργος Παπανδρέου, ήχησε σαν... καινοφανής λογική ακροβασία. Σαν ένα κενό περιεχομένου σύνθημα -χαριτωμένο ίσως, αλλά άτοπο, άστοχο και πάντως καθόλου πειστικό. Τότε ήταν απλώς ένα επικοινωνιακό ατύχημα που κατέληξε σε ένα «κρύο» πολιτικό αστειάκι.
Η μέθη από τον νωπό εκλογικό θρίαμβο, σκέπασε το μικρό γεγονός και έκανε να ξεχαστεί γρήγορα η ελαφρότητα και η ανοησία της έμπνευσης κάποιων συμβούλων και λογογράφων του προεδρικού επιτελείου. Κι έτσι, αυτοί έμειναν ανενόχλητοι. Παρέμειναν στα πόστα τους. Και επέμειναν να μην μαθαίνουν από τα λάθη τους, να μην συνδέονται με την πραγματικότητα της οικονομίας και της κοινωνίας, να μην καταλαβαίνουν (τελικά…) τι είναι πολιτική…
«ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ στην εξουσία»!... Δυστυχώς, ο πρωθυπουργός επέλεξε να επαναλάβει τη διατύπωση μόλις προχτές. Στην καρδιά της κρίσης, δηλαδή. Την ώρα που όλοι οι εχέφρονες και σοβαροί άνθρωποι αγωνιούσαν για το αν η χώρα θα κατορθώσει να αποφύγει τον πνιγμό την ύστατη στιγμή, κρατώντας το κεφάλι της οριακά έξω από νερό. Την ώρα που το ΠΑΣΟΚ διχάζεται βαθιά για το Μεσοπρόθεσμο, οι βουλευτές του ανοίγουν «πυρ κατά βούληση» με στόχο τον υπουργό Οικονομικών και στις πλατείες βράζει μια οργή τυφλή και επικίνδυνη -καθώς η αυθεντική απελπισία συναντιέται με την υποκρισία των τελάληδων του ακρότατου λαϊκισμού, που κερδίζουν έτσι μια θέση στα τηλεοπτικά πάνελ και χτίζουν καριέρες.
ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ Η ΖΗΤΟΥΜΕΝΗ ευρωπαϊκή λύση στην ελληνική κρίση χρέους μοιάζει να μπλοκάρει στις αντιδράσεις του «γερμανικού άξονα» και χρειάζεται να στείλει ο Ομπάμα το ιππικό, για να υποκύψει η Μέρκελ στη φωνή της κοινής λογικής. Αυτήν ακριβώς την ώρα διάλεξαν, για να υποβάλουν ξανά το απίθανο εύρημά τους στον Παπανδρέου οι νεόκοποι δήθεν σχεδιαστές πολιτικής που έχουν καταλάβει ισχυρούς κυβερνητικούς θώκους και υψηλές καρέκλες στο Μέγαρο Μαξίμου: φίλοι, «κηπουροί» (κατά την έκφραση Φλωρίδη), διορισμένοι Ηρακλείς του στέμματος, τυχάρπαστοι που νέμονται αλαζονικά μια κλεμμένη δόξα, διάττοντες αστέρες που ήλθαν από το πουθενά και θα επιστρέψουν στο τίποτα. Αλλά τώρα πια, αυτό που ήταν κάποτε αστείο, γίνεται επικίνδυνο… Πολύ επικίνδυνο…
«ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ στην εξουσία»!... Το έγραψε ο ίδιος κύκλος των φωστήρων, που δημιούργησαν και το γνωστό τηλεοπτικό σποτ του κυβερνητικού απολογισμού: ένα έργο κακότεχνης και αποτυχημένης προπαγάνδας, με ολέθριο αποτέλεσμα στην κοινή γνώμη. Το έγραψαν οι μαθητευόμενοι μάγοι που καθημερινά δοκιμάζουν σκληρά τις αντοχές του ΠΑΣΟΚ και της κοινωνίας. Αυτοί που απολαμβάνουν αυτάρεσκα τον ρόλο του εξ απορρήτων καρδινάλιου, ξοδεύοντας το πολιτικό κεφάλαιο του Γιώργου Παπανδρέου. Και το εκφώνησε ο πρωθυπουργός.
Αλλά όλοι εκείνοι που πρωτοστατούν στη δύσκολη προσπάθεια σωτηρίας της χώρας ή τη στηρίζουν στωικά, που υπομένουν τις θυσίες, που κλείνουν τα αυτιά τους στις σειρήνες της ανευθυνότητας επειδή βλέπουν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος… Όλες οι υπεύθυνες και δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, εκείνες που θέλουν πραγματικά μιαν άλλη, παραγωγική Ελλάδα και σήμερα ασφυκτιούν, παγιδευμένες στη βαθιά ύφεση και στις αγκυλώσεις του παρελθόντος… Όλοι αυτοί δεν θέλουν «αντιεξουσιαστές στην εξουσία». Θέλουν ένα σίγουρο, στιβαρό και σταθερό χέρι στο τιμόνι!
ΤΙΣ ΚΑΛΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ του Γιώργου Παπανδρέου δεν τις αμφισβητεί κανείς καλόπιστος. Είναι ένας άνθρωπος αφοσιωμένος σε ιδέες, που εργάζεται ακαταπόνητα και θέλει ειλικρινά να προσφέρει στον τόπο -το θεωρεί ένα είδος αποστολής, που του ανέθεσε η Ιστορία. Στο εξωτερικό, πέτυχε όντως πολλά για τη χώρα, τους τελευταίους είκοσι μήνες, αξιοποιώντας τη φυσική του άνεση να κινείται σε αυτά τα fora, το ταλέντο του να συνομιλεί και να διαπραγματεύεται στο διεθνές πεδίο. Τώρα, χρειάζεται κάτι ακόμη: να υπερβεί τον εαυτό του και στο εσωτερικό -εδώ που θα δοθεί η κρίσιμη «μητέρα όλων των μαχών».
Αυτός μπορεί, διορθώνοντας τα προφανή πλέον λάθη στις επιλογές προσώπων και διαδικασιών, να ενοποιήσει πολιτικά την κυβέρνηση -και με πειθώ και με πειθάρχηση! Να δώσει στη χώρα μια νέα ηγεσία, απαλλαγμένη από ερασιτεχνικούς πειραματισμούς, από στείρες ιδεοληπτικές εμμονές, από προσωπικές στρατηγικές και αδιέξοδες γκρίνιες.
ΜΙΑ ΗΓΕΣΙΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ προσηλωμένα στην κοινωνία και στο μέλλον, που θα έχει στο κέντρο της προσοχής της το χειροπιαστό αποτέλεσμα. Που θα κινηθεί γρήγορα, με θάρρος και με πολιτικό ρεαλισμό. Μια ηγεσία που θα συγκρούεται χωρίς δισταγμό, που θα εμπνέει εμπιστοσύνη, που θα κινητοποιεί και θα συνεγείρει τους πολίτες. Μεταφράζοντας τους στεγνούς και άψυχους αριθμητικούς στόχους σε ένα συγκεκριμένο όραμα, ικανό να ξαναζεστάνει την ελπίδα.
Ηλ.Θεοφύλακτος
