Οι εξαιρετικά δύσκολες διαπραγματεύσεις ολοκληρώθηκαν. Στη διάρκειά τους, η 5η δόση των 12 δισ. ευρώ ερχόταν κι έφευγε. Δεν ήταν «κόλπο» η αγωνία του οικονομικού επιτελείου.
Ηξερε αυτό που οι άλλοι αγνοούσαν: ότι τα ταμεία αδειάζουν (ούτε καν στα μέσα Ιουλίου, αλλά) πριν από τα τέλη Ιουνίου.
Η συμφωνία έγινε δεκτή με μείωση των spreads, πτώση των ασφαλίστρων κινδύνου (CDS), μεγάλη άνοδο (την Παρασκευή)του Χρηματιστηρίου Αθηνών. Η εξέλιξη θα φανεί.
Οι επόμενες είκοσι ημέρες είναι κρίσιμες. Και η... ψηφοφορία στη Βουλή, σχεδόν ταυτόχρονα με τη Σύνοδο Κορυφής της 24ης Ιουνίου, καθοριστική.
Ουσιαστικά, πρόκειται για Μνημόνιο ΙΙ.
Στις συζητήσεις που θα γίνουν μέσα κι έξω από τη Βουλή, χρήσιμες είναι δύο αλήθειες.
Πρώτη, ότι σήμερα η κατάσταση είναι χειρότερη από εκείνην προ 12μήνου, διότι οι αγορές είναι πολύ πιο δύσπιστες, το πολιτικό σύστημα έχει περιπέσει σε κωματώδη κατάσταση, η καλή διάθεση των εταίρων μας εξαντλείται.
Δεύτερη, ότι χάρη στο Μνημόνιο Ι πετύχαμε ορισμένες σημαντικές αλλαγές. Το Μνημόνιο Ι δεν ήταν ένα «λάθος». Αλλά δεν αρκούσε για την ολοκλήρωση της αναγκαίας μακράς πορείας μεταρρυθμίσεων. Ούτε εφαρμόστηκε με συνέπεια – εξαιτίας της πρόδηλης κυβερνητικής ανεπάρκειας και του διάχυτου λαϊκισμού.
Τέσσερις ήταν οι στόχοι του Μνημονίου Ι.
Πρώτος, αποφυγή της άμεσης χρεοκοπίας.
Δεύτερος, αποκατάσταση της δημοσιονομικής σταθερότητας – μετά μια 5ετία κραιπάλης.
Τρίτος, μεταρρυθμίσεις, ώστε ο ελλαδικός καπιταλισμός να καταστεί ανταγωνιστικός, να παράγει πλούτο αντί πλαστής ευημερίας με δανεικά και να πληρώνει τα χρέη του. Στον δεύτερο και τρίτο, υπολειπόμαστε.
Αν τους είχαμε πετύχει, θα βγαίναμε στις αγορές το 2012. Αυτός ήταν ο τέταρτος στόχος. Δεν τον πετυχαίνουμε.
Με το Μνημόνιο ΙΙ, θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε την προσπάθεια χωρίς η Ελλάδα να περάσει από «φωτιά και τσεκούρι». Εναλλακτική εφαρμόσιμη πρόταση δεν υπάρχει.
Η πρόταση της Ν. Δ., να σωθούμε διά της μειώσεως της φορολογίας κεφαλαίου, είναι ένα μαυρογιαλούρικο παραμύθι που οδηγεί στην άμεση πτώχευση. Τέτοιο είναι και το ιδεολόγημα ότι «η κρίση αντιμετωπίζεται με ανάπτυξη» – η κρίση ξέσπασε ύστερα από ανάπτυξη 4% επί πολλά έτη. Πάλι, η πρόταση άλλων να σωθούμε διά της ακόμη πιο επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής είναι ανέξοδος και αδιέξοδος κεϊνσιανισμός. Λεφτά δεν υπάρχουν ούτε πρέπει να υπάρξουν για να συνεχίσουμε να δημιουργούμε «φούσκες». Φτιάξαμε «φούσκα» μαγαζιών, «φούσκα» δημοσίων υπαλλήλων, «φούσκα» βιοτικού επιπέδου, «φούσκα» μισθών, «φούσκα» δανείων. Ε, η «ελληνική φούσκα» έσπασε!
Μέρος της αντιπολίτευσης και του ΠΑΣΟΚ, ως «συνδικάτο της φούσκας», προτείνουν να την συρράψουμε και να την ξαναφουσκώσουμε. Αυτό δεν θα συμβεί. Ετσι ή αλλιώς.
Το Μνημόνιο ΙΙ προσδιορίζει τον δρόμο για να γίνει ικανή η χώρα να βγει στις αγορές. Αν μας εμπιστευθούν οι αγορές και αντλήσουμε κεφάλαια, μόνο τότε θα μπορέσουμε να μιλήσουμε (σοβαρά…) για οικονομική μεγέθυνση. Η προσπάθεια θα είναι πολύ σκληρή. Η Βουλή, με όλο ή μέρος του ΠΑΣΟΚ, θα εγκρίνει τη συμφωνία. Είναι το σημαντικό, επείγον πρώτο βήμα για να απομακρυνθούμε από την παύση πληρωμών. Μετά; Εξαρτάται από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.
Είτε ο κ. Γ. Παπανδρέου θα έχει την ευκαιρία να κάνει την υπέρβαση και να σχηματίσει μια κυβέρνηση που θα διευθύνει την εθνική προσπάθεια με γνώση και σταθερό χέρι. Είτε θα οδηγηθούμε σε εκλογές. Οπου τα δύο μεγαλύτερα κόμματα θα κατέβουν με ουσιαστικά κοινό πρόγραμμα.
Το Μνημόνιο ΙΙ. Α λα Πορτογαλία..
πηγή Κ.Καλλίτσης,Καθημερινή.
