Κι ύστερα, ήρθε η ανάπτυξη...

Οποιος αφιερώσει μερικά μόνο λεπτά για την παρακολούθηση των ενημερωτικών και ειδησεογραφικών εκπομπών το τελευταίο διάστημα, θα ακούσει πλήθος προτάσεων για την έξοδο από την κρίση, που καταλήγουν σε μια κοινή συνισταμένη: την (αορίστως περιγραφόμενη, πλην απαραιτήτως αναφερόμενη) ανάπτυξη..

Αλλοτε σε μικρότερο κι άλλοτε σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου, αλλά πάντοτε παρούσα. Μόνο που: α) πρακτικά, δεν περιγράφεται, σχεδόν από κανένα... πώς ακριβώς θα επιτευχθεί, ενώ
β) όταν τίθεται ζήτημα χρονοδιαγράμματος, όλοι (ή σχεδόν όλοι) μιλούν για μια διετία, τουλάχιστον.


Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι έχουν δίκιο (που όντως έχουν).

Κι ας υποθέσουμε ακόμα ότι το μαγικό φίλτρο υπάρχει, αλλά στο οικονομικό επιτελείο έχουν... καταρράκτη και δεν μπορούν να το δουν. Εχει σκεφθεί ποτέ κανείς, απ' όλους όσοι λένε και ξαναλένε τα περί ανάπτυξης, το πώς θα περάσει αυτό το δίχρονο; «Κουμπί» που να το πατάς και να διακτινίζεσαι, καλώς ή κακώς, δεν έχει βρεθεί ακόμα.
Συνεπώς, κάποιος θα πρέπει να κάνει τη βρωμοδουλειά, όπως θα λεγε και ο Αϊκ, δηλαδή να μας κρατήσει ζωντανούς όλο αυτό το διάστημα και να κάνει τη day to day διαχείριση: Να μαζέψει, δηλαδή, τα έσοδα, που πάνε απ' το κακό στο χειρότερο, να βρει λεφτά για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις και, κυρίως, να φτιάξει αποθεματικό για να καλύπτει τις μαύρες τρύπες των λήξεων. Που όσο περνάει ο καιρός, γίνονται ολοένα και μεγαλύτερες και αν δεν έρθει γρήγορα η 5η δόση, στο τέλος θα μας καταπιούν όλους.


Να πει κάποιος ότι με την παρούσα δομή του υπουργείου Οικονομικών και τον υπερ-συγκεντρωτισμό που ώρες ώρες διακρίνει τον κ. Παπακωνσταντίνου, δουλειά δεν γίνεται, να συμφωνήσουμε όλοι. Γιατί δεν μπορείς από τη μια να οραματίζεσαι την έξοδο από την κρίση και από την άλλη να έχεις τον διευθυντή των εσόδων να σε ζαλίζει με την υστέρηση.
Ή το ένα θα κάνεις ή το άλλο. Και τα δύο, αποκλείεται.
Ας κάνει, λοιπόν, από εκεί μια αρχή ο κ. Παπανδρέου με τον επικείμενο και πολυαναμενόμενο ανασχηματισμό. Κι ας τοποθετήσει έναν άνθρωπο στην Καραγεώργη Σερβίας, «κανονικό» υπουργό, που θα ασχολείται όλη μέρα με το μεγαλύτερο των προβλημάτων. Γιατί, όσο κι αν αυξάνει τους φόρους η Νίκης, αν δεν τους εισπράττει η Καραγεώργη Σερβίας, το αποτέλεσμα θα είναι μηδενικό.


Κι όχι τίποτα άλλο, τζάμπα θα πάνε οι θυσίες όλων.
Εκτός κι αν οι Ελληνες, ξαφνικά, αλλάξουμε μυαλά, μετανοήσουμε και από αύριο το πρωί αρχίσουμε να προσερχόμαστε οικειοθελώς στις εφορίες κι αρχίσουμε να τα δηλώνουμε (και να τα πληρώνουμε) όλα. Τότε, πράγματι δεν θα χρειάζεται μηχανισμός φοροείσπραξης αλλά μόνο υποδοχής και βεβαίωσης φόρου.
Αλλά μέχρι να γίνει αυτό -αν γίνει ποτέ- θα περάσουν χρόνια.
Οπότε, δεν αρχίζουμε να στήνουμε μηχανισμό; Πόσο θα διαρκέσει; Παραπάνω από δύο χρόνια;
Μετά θα 'ρθει και η ανάπτυξη...
πηγή Καθημερινή,άρθρο Γ.Μαντέλας