Αν κάτι στ’ αλήθεια σοκάρει και φοβίζει, ακόμη περισσότερο και από τα αλλεπάλληλα εισπρακτικά μέτρα που ανακοινώνει μέρα παρά μέρα η κυβέρνηση, είναι ο τρόπος που αυτά αποφασίζονται. Η βεβαιότητα ότι, πλέον, όλα γίνονται στο πόδι, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς σοβαρότητα και χωρίς κοινωνική ευαισθησία...
Εξαντλεί, είτε από αφέλεια είτε από καιροσκοπισμό, είτε από άγνοια είτε από...αβελτηρία, είτε από πολιτική πονηριά είτε από ανικανότητα, προθεσμίες και περιθώρια, αθετεί όσα είχε η ίδια συμφωνήσει. Με συνέπεια, να βρίσκεται συνεχώς με την πλάτη στον τοίχο, αντιμέτωπη με το δίλημμα: ή τώρα νέα μέτρα ή τώρα χρεοκοπία! Όμως, ως γνωστόν, πολιτική με τελεσίγραφα δεν συνιστά πολιτική, αλλά εκβιασμό. Εν προκειμένω, της κυβέρνησης προς την κοινωνία.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα προχειρότητας, είναι το ληστρικό χαράτσι στα ακίνητα.
Μια κλασική περίπτωση αρπαχτής, που μαρτυρά επιπολαιότητα, αλλά και ανικανότητα. Ένα μέτρο που, όπως αποδεικνύεται, αποφασίστηκε τσάτρα πάτρα, όταν κάποιοι φωστήρες πήραν το μήνυμα ότι λείπουν 2 δισ. ευρώ. Κάτι που γνώριζε, άλλωστε, και ο τελευταίος υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών, αφού ήταν γνωστός ο εκτροχιασμός του προϋπολογισμού και η απόκλιση από τα συμφωνηθέντα.
Είναι πασιφανές ότι όλα έγιναν με μπακάλικο τρόπο. Λάθος δεδομένα, λάθος υπολογισμοί, λάθος εκτιμήσεις. Με συνέπεια, να διαπιστώνεται εκ των υστέρων ότι έγινε λάθος, ο λογαριασμός δεν βγαίνει και, σχεδόν, να διπλασιάζεται εν μια νυκτί το χαράτσι! Άλλα να εξαγγέλλονται από τον υπουργό, άλλα να ισχύουν τελικά. Και κανείς να μην μπαίνει στον κόπο να ζητήσει, έστω για τα μάτια του κόσμου, μια συγγνώμη (η αυτονόητη παραίτηση μοιάζει με ανέκδοτο).
Στις δύσκολες στιγμές που περνάει η χώρα, έχει τεράστια σημασία να εμπιστεύεται ο λαός την κυβέρνηση. Ακόμη κι αν πολιτικά βρίσκεται στο απέναντι στρατόπεδο, ακόμη κι αν δυσφορεί με την ασκούμενη πολιτική, ακόμη κι αν στενάζει από τα αλλεπάλληλα μέτρα. Να έχει, τουλάχιστον, την αίσθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και την πεποίθηση ότι όσα υφίσταται είναι αναγκαίο κακό. Ξέρετε έστω και έναν που να νιώθει έτσι; «Υπάρχει Έλληνας που δεν πιστεύει ότι μπορούμε; Ότι θα τα καταφέρουμε;», ήταν το ερώτημα με το οποίο ξεκίνησε την ομιλία του ο πρωθυπουργός την περασμένη εβδομάδα στη ΔΕΘ.
Υπάρχει, κύριε πρόεδρε, σε κάθε ελληνική οικογένεια!
Πιθανόν όχι αυτός που θα έχει δουλειά (σύμφωνα με την εξαγγελία σας).
...Αλλά οι άλλοι που θα είναι άνεργοι.
Τ.Σπηλιόπουλος
