Υπάρχουν τουλάχιστον δέκα λόγοι που ακυρώνουν την αισοδοξία της αγοράς γύρω από τον ρόλο και την ενίσχυση του EFSF.
Η είδηση ότι υπάρχουν σκέψεις και σχέδια αύξησης των... πυρομαχικών του EFSF, έτσι ώστε να βοηθήσει στην καταπολέμηση της εξάπλωσης της κρίσης, ήταν αυτό που οδήγησε... τις διεθνείς μετοχές να «γυρίσουν» από το αρνητικό κλίμα που κυριαρχεί εδώ και πολύ καιρό στην αγορά. Η ισοπέδωση όμως αυτής της αισιοδοξίας είναι ικανή να στείλει και πάλι τις μετοχές στον δρόμο της ελεύθερης πτώσης. Και όσο καθυστερούν οι ευρωπαίοι να αποφασίσουν, τόσο μεγαλώνει η αβεβαιότητα στην αγορά, και τόσο πιο πολύ απομακρυνόμαστε κάθε μέρα από μία αξιόπιστη λύση. Αυτά σημειώνει ο κορυφαίος fund manager της M&G Investment, Mike Riddell, ο οποίος δεν βρήκε έναν, αλλά δέκα λόγους που δείχνουν ότι το EFSF ως ιδέα θα αποτύχει.
Πρώτον υπάρχει ο κίνδυνος ότι οι χώρες με αξιολόγηση ΑΑΑ που θα δρουν ως εγγυητές του ταμείου διάσωσης, θα δεχθούν υποβάθμιση, κάτι για το οποίο ήδη έχουν προειδοποιήσει οι οίκοι αξιολόγησης.
Δεύτερον, είναι άλλωστε γνωστό πως το σημερινό μέγεθος του EFSF και η σημερινή του μορφή δεν αρκούν για να διασώσουν την Ιταλία και την Ισπανία.
Τρίτον, εάν το EFSF ήταν αρκετά μεγάλο σε μέγεθος έτσι ώστε να μπορεί να στηρίξει Ισπανία και Ιταλία, τότε οι πιθανότητες υποβάθμισης αυξάνονται ακόμη περισσότερο.
Επίσης υπάρχει και ο «νομικός» κίνδυνος. Οι επενδύτες των ομολόγων του EFSF δεν έχουν καμία πληροφόρηση για το πού ακριβώς θα χρησιμοποιηθούν τα χρήματά τους. Και εάν ένας εγγυητής του EFSF ανακαλέσει την εγγύηση του, τότε το βάρος πέφτει σε κάποιον άλλον μεγάλο εγγυητή ( εάν για παράδειγμα η Σλοβακία πάρει πίσω την εγγύησή της, η Γερμανία θα καταλήξει να πληρώνει περισσότερα).
Πέμπτον, το ότι η Ισπανία και η Ιταλία θα είναι αρχικοί εγγυητές αλλά μπορεί και να καταλήξουν να χρειαστούν την στήριξη του EFSF, δημιουργεί πρόβλημα «υποκαταστασιμότητας», όπως το ονομάζει ο Riddell.
Έκτον, oι εγγυητές θα ποικίλουν και αρκετοί από αυτούς θα χρειαστούν και οι ίδιοι διάσωση όπως αναφέρθηκε πριν. Κάθε ομόλογο του EFSF έχει διαφορετικούς εγγυητές. Το πρώτο ομόλογο του ταμείου εκδόθηκε τον Ιανουάριο για τη διάσωση της Ιρλανδίας. Η Πορτογαλία παραμένει μέχρι και σήμερα ένας από τους εγγυητές αυτού του ομολόγου, παρά το ότι η ίδια χρειάζεται διάσωση.
Έβδομον, η ανάγκη εκδόσεων ομολόγων θα αυξηθεί. Στο μέλλον, εάν γίνει αναγκαία η αναδιάρθρωση χώρας ή τράπεζας και οι εγγυητές του
EFSF θα πρέπει να πληρώσουν τους επενδυτές του, τότε οι εγγυητές θα χρειαστεί να αντλήσουν κεφάλαια εκδίδοντας κι άλλα ομόλογα, γεγονός που αυξάνει τα επίπεδα χρέους, και που οδηγεί και πάλι στον κίνδυνο υποβάθμισης των χώρων-εγγυητών.
Επιπλέον, η αναδιάρθρωση του χρέους μίας χώρας της ευρωζώνης θα αποτελέσει την απόδειξη ότι ο μηχανισμός στήριξης του EFSF, όπως και τα μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας, θα έχουν αποτύχει. Δεν κάνει τίποτα για να αντιμετωπίσει τη φερεγγυότητα, που είναι και το μέγα πρόβλημα της κρίσης.
Επίσης, το EFSF υποτίθεται ότι θα έχει διάρκεια μέχρι το 2013, όταν θα χρειαστεί να ξεκινήσει ξανά από την αρχή με τον ESM, ο οποίος πιθανότατα να είναι ανώτερος του EFSF.
Και τέλος, υπάρχει έλλειψη προ-χρηματοδότησης. Οι επενδυτές πρέπει να πεισθούν για να συμμετάσχουν με δισεκατομμύρια ευρώ σε ένα όχημα του οποίου ακόμη η μορφή και ο ρόλος δεν έχουν ορισθεί, και το οποίο θα δανείζει χρήματα στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τράπεζες, τη στιγμή που θα το αποφασίσει η αγορά – και μόνο αυτή -ότι αυτές οι κυβερνήσεις και οι τράπεζες είναι αφερέγγυες.
