Είναι αλήθεια ότι, παρά τις αρνητικές συνθήκες που επικρατούν, παρά το έλλειμμα αξιοπιστίας σε πρόσωπα και θεσμούς της Ε.Ε.,
είναι χίλιες φορές προτιμότερο να παραμείνουμε στα γνώριμα νερά της Ευρώπης, παρά να αφεθούμε στην τύχη μας.
Αυτό που φοβίζει περισσότερο, είναι η χώρα μας κάποια στιγμή να βρεθεί σε αχαρτογράφητα νερά.
Είναι μια μεταφορική έννοια που χρησιμοποιούν εσχάτως πολιτικοί και τεχνοκράτες, για να επισημάνουν τα απρόοπτα και τους
... κινδύνους που παραμονεύουν στο αφιλόξενο διεθνές περιβάλλον, αν η χώρα, εν τέλει, χρεοκοπήσει. Αν βρεθούμε εκτός των συντεταγμένων θεσμικών πλαισίων, στα οποία συμμετέχουμε σήμερα.
Είναι αλήθεια ότι, παρά τις αρνητικές συνθήκες που επικρατούν, παρά το έλλειμμα αξιοπιστίας σε πρόσωπα και θεσμούς της Ε.Ε., είναι χίλιες φορές προτιμότερο να παραμείνουμε στα γνώριμα νερά της Ευρώπης, παρά να αφεθούμε στην τύχη μας.
Αν το άγνωστο φοβίζει στην οικονομία, τι να πει κανείς για το εγχώριο πολιτικό σκηνικό; Πόσο χαρτογραφημένο είναι το αύριο; Ποιος μπορεί να μιλήσει με σιγουριά για την επόμενη ημέρα; Σήμερα, μια απογοητευμένη, κουρασμένη, καχύποπτη αλλά και οργισμένη κοινωνία, δείχνει να κινείται χωρίς πυξίδα και να αμφισβητεί το πολιτικό σκηνικό εν γένει. Και όλα αυτά, σε συνθήκες ακόμη «υποφερτές», σε σχέση με όσα δυνητικά θα συμβούν αν η χώρα χρεοκοπήσει!
Η μεν κυβέρνηση, είτε με παρακάλια, είτε με το ζόρι, είτε με αλλεπάλληλα εκβιαστικά διλήμματα, καταφέρνει να διατηρεί οριακά την εύθραυστη πλειοψηφία της στη Βουλή. Είναι προφανές ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί απ’ άπειρον. Η εικόνα του πρωθυπουργού και των πρωτοκλασάτων στελεχών της έχει ήδη τρωθεί, σε βαθμό μη αναστρέψιμο. Κανείς δεν μπορεί να θεωρηθεί άμοιρος ευθυνών. Άλλωστε, η ιστορία δεν ξεκίνησε να γράφεται το 2009.
Αλλά και η ΝΔ, με νωπές τις εντυπώσεις από το 2009, με τα ίδια, πάνω κάτω, πρόσωπα, τις εύκολες λύσεις και τις μαξιμαλιστικές υποσχέσεις του κ. Σαμαρά, δεν πείθει πως θα είναι αυτή που θα βγάλει τη χώρα από την περιπέτεια, όπως μαρτυρούν και οι μετρήσεις της κοινής γνώμης. Ακόμη κι αν γίνει πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς, το πιθανότερο είναι ότι η θητεία του θα αποτελέσει μια σύντομη παρένθεση.
Ενδεχόμενη οικουμενική ή κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να αποτελέσει λύση, αλλά ακόμη κι αν ήταν αποτελεσματική, θα ήταν βραχύβια, όπως συμβαίνει παντού σε αυτές τις περιπτώσεις! Στις παρούσες συνθήκες, η έντονη αμφισβήτηση της εκτελεστικής εξουσίας και η κατακραυγή του κόσμου, μάλλον θα απέτρεπε τη συμμετοχή τεχνοκρατών, αν θεωρήσουμε πως υπάρχουν κάποιοι ικανοί να βοηθήσουν τη χώρα.
Τα εντελώς αχαρτογράφητα νερά, είναι το πολιτικό αύριο του τόπου μας. Ιδίως, αν τα πράγματα στραβώσουν ακόμη περισσότερο και η οργή του κόσμου πολλαπλασιαστεί! Φαίνεται πως το πιθανότερο που θα συμβεί είναι να βιώσουμε ένα άχαρο και απροσδιόριστο πολιτικά χρονικό διάστημα, περιμένοντας την επόμενη ημέρα. Τα καινούργια πρόσωπα, τους νέους πολιτικούς σχηματισμούς, που θα ανακτήσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου και θα βγάλουν τη χώρα από τα δύσκολα.
Μακάρι αυτό να μην αργήσει να συμβεί…
Τ.Σπηλιόπουλος
