«Ανέφικτη η έξοδος από την κρίση όσο εφαρμόζουμε τα Μνημόνια»

Φωνή αντίστασης κατά της κατάκτησης της χώρας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ύστερα από τη διαπίστωση ότι «όσο σκύβουμε τον αυχένα τόσο οι τροϊκανοί θα απαιτούν κι άλλες, ακόμη πιο αιματηρές θυσίες, θα απαιτούν την εξόντωσή μας, την εξαφάνισή μας από προσώπου Γης, ως ελεύθερου λαού», αποτελούν τα λόγια της... καθηγήτριας Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη.

Η θέση αυτή διατυπώνεται στο νέο της βιβλίο με τίτλο «Ολη η αλήθεια για χρέος και ελλείμματα και πώς θα σωθούμε» (εκδόσεις Ιανός), στο οποίο υποδεικνύεται η ανάγκη αλλαγής στην ελληνική πολιτική σκηνή αλλά και της πορείας που ακολουθεί η Ελλάδα, διαφορετικά, όπως τονίζεται, «η διέξοδος από την κρίση, εφόσον παραμείνουμε δέσμιοι του Μνημονίου, θα καταστεί ανέφικτη», καθώς το Μνημόνιο αποδεικνύεται «τραγικά αναποτελεσματικό».

Στο βιβλίο αυτό, πιο επίκαιρο από ποτέ, η καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας κ. Νεγρεπόντη-Δελιβάνη αποκρούει κάθε θεωρία συνωμοσίας, υπογραμμίζει, ωστόσο, ότι «η χώρα μας επιλέχθηκε ως εισαγωγή στην καταστροφή ολόκληρου του ευρωπαϊκού Νότου», καθώς, όπως υποστηρίζει, το πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν πρόβλημα υπερβολικών δαπανών, αλλά πρόβλημα ανεπαρκών εσόδων.

Η συγγραφέας διαβλέπει τη «μακρά προετοιμασία απομύζησης του ευρωπαϊκού Νότου» και επισημαίνει ότι «η κάθετη επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων δεν είναι μόνο συνέπεια της κρίσης, αλλά κυρίως στόχος μιας γενικότερης πολιτικής, η οποία επιτίθεται ταυτόχρονα και εναντίον του κράτους πρόνοιας, καθώς και εναντίον της κάθε μορφής εξασφάλισης των εργαζομένων».

Παράλληλα, καταγγέλλει την όποια προσπάθεια τρομοκράτησης του ελληνικού λαού, ο οπσοίος «φοβάται να αναπνεύσει, μήπως και οι δυνάστες μας αρνηθούν την επόμενη δόση του δανείου», αλλά και τον χειραγωγούμενο διεθνή διασυρμό ενός λαού δήθεν ανεύθυνου, ανυπόληπτου, αναξιόπιστου.

Εγκληματικοί χειρισμοί

Οι βολές της δεν βρίσκουν το στόχο τους μόνο εναντίον της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της «άστοχης συμπεριφοράς της» αλλά και κατά των εγκληματικών χειρισμών της ίδιας της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία στάθηκε, όπως προκύπτει, κατώτερη των περιστάσεων.

Συγκεκριμένα, επισημαίνεται ότι «με όλα αυτά τα εξευτελιστικά επίθετα συμφωνεί, απόλυτα, και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, εφόσον σε επίσημη δήλωσή του, και μάλιστα εκτός της χώρας, ομολόγησε ότι "κυβερνά ένα διεφθαρμένο λαό", δήλωση που σημαίνει ότι ο ίδιος δεν ανήκει σ' αυτόν, αλλά ωστόσο προσπαθεί από μεγαλοψυχία να τον σώσει».

Η ελληνική κρίση ούτε αναπόφευκτη ήταν, όπως αναφέρεται, ούτε η κηδεμονία της από το ΔΝΤ μονόδρομος, αντίθετα παρατίθεται αναλυτικά η μεθόδευση για το πώς οδηγήθηκε η χώρα στο σημείο που βρίσκεται σήμερα.

Η Νεγρεπόντη-Δελιβάνη δεν βλέπει άλλη, στην παρούσα φάση τουλάχιστον, λύση από την άμεση διαπραγμάτευση του χρέους, διότι διαφορετικά «η μη προσφυγή σε διαδικασία διαπραγμάτευσης του χρέους μας ισοδυναμεί με συνεχιζόμενο έγκλημα εναντίον του ελληνικού λαού», ανοίγοντας το δρόμο στην «αιώνια λιτότητα»...