Την ώρα που η ηγέτις ενός ξένου κράτους, της Γερμανίας, αποφασίζει μονομερώς για τη μείωση του συνόλου του ελληνικού χρέους κατά 50% έως 60% και επιχειρεί να επιβάλει την απόφασή της αυτή στις πιστώτριες τράπεζες της Ελλάδας, για ποια εθνική κυριαρχία μιλάμε ακόμη;
Έχει φύγει από το παράθυρο και την έχουμε ήδη ξεχάσει.
Ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε η ευρωζώνη, ούτε βεβαίως και η Ελλάδα έχουν πλέον...λόγο στον προσδιορισμό των επόμενων κινήσεων.
Λόγο έχει αποκλειστικά και μόνον η φιλτάτη κ. Μέρκελ, η οποία απειλεί τις τράπεζες και όποιον έχει εν τέλει ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, με ολική χρεοκοπία της χώρας, σε περίπτωση που δεν γίνει αποδεκτή η απαίτησή της για «κούρεμα» τουλάχιστον 50%.
Όχι επειδή έτσι «γλιτώνει» η χώρα μας ή επειδή έτσι κρίνουν οι εταίροι της στην ευρωζώνη, αλλά επειδή έτσι κρίνει η Γερμανία, της οποίας ηγείται.
Το πώς έφτασε αυτή η κυρία να έχει αυτό το «δικαίωμα» το γνωρίζουμε όλοι.
Προφανώς εμείς της το δώσαμε.
Προφανώς της το προσφέραμε απλόχερα τα τελευταία 30 χρόνια, ανεβάζοντας στην κυβέρνηση δύο κόμματα «εξουσίας», τα οποία φρόντισαν μεθοδικά και συστηματικά για την αποβιομηχάνιση της χώρας, την «ποινικοποίηση» της επιχειρηματικότητας, την εξάλειψη της αγροτικής παραγωγής, τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων, τη στελέχωση του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα με το 25% των εργαζομένων στη χώρα και, βεβαίως, για την υπερχρέωσή της.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς και τι σημασία έχει τώρα πια;
Την αναγκαία ίσως για την εποχή, αλλά καταστροφική τελικά, τόσο για την ίδια όσο και για τον κρατικό προϋπολογισμό, κρατικοποίηση της Ολυμπιακής και των αστικών συγκοινωνιών επί κυβέρνησης Κων. Καραμανλή, ή αντιστοίχως τον διπλασιασμό των αποδοχών των εκπαιδευτικών και άλλων δημοσίων υπαλλήλων επί Α. Παπανδρέου;
Το περιβόητο «Τσοβόλα δώστα όλα» ή τα σκάνδαλα και την ανοχή που συστηματικά καλλιεργήθηκαν στη συνέχεια, με τις κυβερνήσεις που ακολούθησαν;
Τους ημετέρους της Κεντρικής Επιτροπής που έγιναν πλούσιοι μέσα σε μία νύχτα, τους «εθνικούς προμηθευτές», τους εμπόρους όπλων και τις μίζες, ή τα κάθε λογής κόλπα με τα ομόλογα;
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;
Πώς να αξιολογήσει κανείς το φαγοπότι στο οποίο κατέληξε ο πακτωλός χρημάτων που προσέφεραν αρχικά η ΕΟΚ και στη συνέχεια η Ε.Ε. στην Ελλάδα, με τη μορφή των απανωτών κοινοτικών προγραμμάτων στήριξης;
Χρημάτων προορισμένων ειδικά για την ενίσχυση της οικονομίας της χώρας.
Τι είδους κατάλογο δημοσιονομικών ατοπημάτων να συντάξει κανείς για μια χώρα η οποία «έμαθε» μόνον ελέω μνημονίου πόσους δημοσίους υπαλλήλους έχει στη δούλεψή της ή πόσο τους πληρώνει;
Τι να πει κανείς, τέλος, για μια χώρα η οποία δεν κάνει απολύτως τίποτε για να πατάξει την υπ’ αριθμόν ένα αιτία κοινωνικής αδικίας, τη φοροδιαφυγή, και δεν μπορεί να συλλέξει ακόμη και σήμερα τους φόρους που η ίδια επιβάλλει;
Εν τέλει, τι να πει κανείς για μια χώρα η κυβέρνηση της οποίας, ακόμη και την ύστατη ώρα, και ενώ της έχει προσφερθεί μια γενναιόδωρη λύση όπως αυτή της 21ης Ιουλίου, κάνει ό,τι μπορεί για να πετάξει τα πάντα από το παράθυρο, με κακοστημένες μπλόφες της τελευταίας στιγμής;
Τους έδωσαν πριν από ενάμιση χρόνο λεφτά, ώστε να μη χρεοκοπήσει τότε η χώρα, και τους έδωσαν συνάμα και έναν ορίζοντα δημοσιονομικής προσαρμογής, έστω πρόχειρα στημένο, ώστε επιτέλους να μάθει η χώρα να ζει με όσα κερδίζει ή με όσα έχει στην τσέπη της, και τους είπαν: «Ιδού η τελευταία σας ευκαιρία»!
Ποια ήταν η απάντηση;
Ενάμισης χρόνος κοροϊδία.
Ούτε μεταρρυθμίσεις, ούτε αποκρατικοποιήσεις, ούτε εξορθολογισμός στη λειτουργία του κράτους, ούτε τίποτε. Αντί όλων αυτών, το μόνο που έκανε η κυβέρνηση ήταν να υπερφορολογεί τους ειλικρινείς φορολογουμένους και μόνον αυτούς.
Γιατί, λοιπόν, να μην «απαυδήσει» η φίλτατη κ. Μέρκελ, ακόμη και εάν η χώρα της έχει συμμετάσχει σε αυτό το φαγοπότι μέσω της μιας ή της άλλης εταιρίας στους εξοπλισμούς, στις τηλεπικοινωνίες ή αλλού;
Γιατί να μην πει «νισάφι» με αυτούς τους Έλληνες; «Αφήστε τους να χρεοκοπήσουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο… Αφού δεν μπορούν να το φτιάξουν αυτοί το 'μαγαζί' τους, θα τους το φτιάξουμε εμείς...».
Τώρα, τι γίνεται με τις έννοιες της Δημοκρατίας ή της εθνικής κυριαρχίας;
Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε… Έρχεται πάλι η ώρα του «Όθωνα».
Ν.Δρόσος
Ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε η ευρωζώνη, ούτε βεβαίως και η Ελλάδα έχουν πλέον...λόγο στον προσδιορισμό των επόμενων κινήσεων.
Λόγο έχει αποκλειστικά και μόνον η φιλτάτη κ. Μέρκελ, η οποία απειλεί τις τράπεζες και όποιον έχει εν τέλει ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, με ολική χρεοκοπία της χώρας, σε περίπτωση που δεν γίνει αποδεκτή η απαίτησή της για «κούρεμα» τουλάχιστον 50%.
Όχι επειδή έτσι «γλιτώνει» η χώρα μας ή επειδή έτσι κρίνουν οι εταίροι της στην ευρωζώνη, αλλά επειδή έτσι κρίνει η Γερμανία, της οποίας ηγείται.
Το πώς έφτασε αυτή η κυρία να έχει αυτό το «δικαίωμα» το γνωρίζουμε όλοι.
Προφανώς εμείς της το δώσαμε.
Προφανώς της το προσφέραμε απλόχερα τα τελευταία 30 χρόνια, ανεβάζοντας στην κυβέρνηση δύο κόμματα «εξουσίας», τα οποία φρόντισαν μεθοδικά και συστηματικά για την αποβιομηχάνιση της χώρας, την «ποινικοποίηση» της επιχειρηματικότητας, την εξάλειψη της αγροτικής παραγωγής, τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων, τη στελέχωση του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα με το 25% των εργαζομένων στη χώρα και, βεβαίως, για την υπερχρέωσή της.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς και τι σημασία έχει τώρα πια;
Την αναγκαία ίσως για την εποχή, αλλά καταστροφική τελικά, τόσο για την ίδια όσο και για τον κρατικό προϋπολογισμό, κρατικοποίηση της Ολυμπιακής και των αστικών συγκοινωνιών επί κυβέρνησης Κων. Καραμανλή, ή αντιστοίχως τον διπλασιασμό των αποδοχών των εκπαιδευτικών και άλλων δημοσίων υπαλλήλων επί Α. Παπανδρέου;
Το περιβόητο «Τσοβόλα δώστα όλα» ή τα σκάνδαλα και την ανοχή που συστηματικά καλλιεργήθηκαν στη συνέχεια, με τις κυβερνήσεις που ακολούθησαν;
Τους ημετέρους της Κεντρικής Επιτροπής που έγιναν πλούσιοι μέσα σε μία νύχτα, τους «εθνικούς προμηθευτές», τους εμπόρους όπλων και τις μίζες, ή τα κάθε λογής κόλπα με τα ομόλογα;
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;
Πώς να αξιολογήσει κανείς το φαγοπότι στο οποίο κατέληξε ο πακτωλός χρημάτων που προσέφεραν αρχικά η ΕΟΚ και στη συνέχεια η Ε.Ε. στην Ελλάδα, με τη μορφή των απανωτών κοινοτικών προγραμμάτων στήριξης;
Χρημάτων προορισμένων ειδικά για την ενίσχυση της οικονομίας της χώρας.
Τι είδους κατάλογο δημοσιονομικών ατοπημάτων να συντάξει κανείς για μια χώρα η οποία «έμαθε» μόνον ελέω μνημονίου πόσους δημοσίους υπαλλήλους έχει στη δούλεψή της ή πόσο τους πληρώνει;
Τι να πει κανείς, τέλος, για μια χώρα η οποία δεν κάνει απολύτως τίποτε για να πατάξει την υπ’ αριθμόν ένα αιτία κοινωνικής αδικίας, τη φοροδιαφυγή, και δεν μπορεί να συλλέξει ακόμη και σήμερα τους φόρους που η ίδια επιβάλλει;
Εν τέλει, τι να πει κανείς για μια χώρα η κυβέρνηση της οποίας, ακόμη και την ύστατη ώρα, και ενώ της έχει προσφερθεί μια γενναιόδωρη λύση όπως αυτή της 21ης Ιουλίου, κάνει ό,τι μπορεί για να πετάξει τα πάντα από το παράθυρο, με κακοστημένες μπλόφες της τελευταίας στιγμής;
Τους έδωσαν πριν από ενάμιση χρόνο λεφτά, ώστε να μη χρεοκοπήσει τότε η χώρα, και τους έδωσαν συνάμα και έναν ορίζοντα δημοσιονομικής προσαρμογής, έστω πρόχειρα στημένο, ώστε επιτέλους να μάθει η χώρα να ζει με όσα κερδίζει ή με όσα έχει στην τσέπη της, και τους είπαν: «Ιδού η τελευταία σας ευκαιρία»!
Ποια ήταν η απάντηση;
Ενάμισης χρόνος κοροϊδία.
Ούτε μεταρρυθμίσεις, ούτε αποκρατικοποιήσεις, ούτε εξορθολογισμός στη λειτουργία του κράτους, ούτε τίποτε. Αντί όλων αυτών, το μόνο που έκανε η κυβέρνηση ήταν να υπερφορολογεί τους ειλικρινείς φορολογουμένους και μόνον αυτούς.
Γιατί, λοιπόν, να μην «απαυδήσει» η φίλτατη κ. Μέρκελ, ακόμη και εάν η χώρα της έχει συμμετάσχει σε αυτό το φαγοπότι μέσω της μιας ή της άλλης εταιρίας στους εξοπλισμούς, στις τηλεπικοινωνίες ή αλλού;
Γιατί να μην πει «νισάφι» με αυτούς τους Έλληνες; «Αφήστε τους να χρεοκοπήσουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο… Αφού δεν μπορούν να το φτιάξουν αυτοί το 'μαγαζί' τους, θα τους το φτιάξουμε εμείς...».
Τώρα, τι γίνεται με τις έννοιες της Δημοκρατίας ή της εθνικής κυριαρχίας;
Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε… Έρχεται πάλι η ώρα του «Όθωνα».
Ν.Δρόσος
