Οι τεχνικές λεπτομέρειες μπορεί να μην έχουν ακόμη καθοριστεί, όμως οι αγορές προεξοφλούν λύση στο πρόβλημα χρέους που ταλανίζει την ευρωζώνη.
Μήπως όμως λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο;
Oι αγορές βρέθηκαν αντιμέτωπες πάλι χθες με μια σειρά άσχημα νέα, όπως η μη υπερψήφιση του σχεδίου για τον μηχανισμό στήριξης EFSF από το κοινοβούλιο της Σλοβακίας, μία ακόμη δόση πολιτικής αβεβαιότητας στην Ιταλία, η άνοδος του... ποσοστού ανεργίας στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 17 ετών στη Βρετανία, τα απογοητευτικά αποτελέσματα της Alcoa και άλλα.
Όμως, τα άσχημα νέα δεν στάθηκαν ικανά να αλλάξουν την ψυχολογία τους προς το χειρότερο, με αποτέλεσμα τα χρηματιστήρια στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ να κερδίσουν έδαφος και τα spreads στις πιστωτικές αγορές να συρρικνωθούν.
Κάποιος θα μπορούσε να αποδώσει τη συμπεριφορά των αγορών σε τεχνικούς λόγους, π.χ. στη συνεχιζόμενη ανοδική αντίδραση έπειτα από μια παρατεταμένη περίοδο πτώσης των αξιών και διεύρυνσης των spreads στις αγορές των CDSs (credit default swaps), στα κρατικά ομόλογα των χωρών της ευρωπεριφέρειας κτλ.
Η άνοδος θα μπορούσε, επίσης, εν μέρει να αποδοθεί σε αγορές πανικού από σορτάκηδες σε μετοχές, ομόλογα κτλ, που πιάστηκαν εξαπίνης από το ράλι και τρέχουν να κλείσουν άρον-άρον τις ανοιχτές θέσεις πώλησης, δίνοντας μεγαλύτερη ώθηση στις αγορές.
Όμως, το ράλι του τελευταίου διαστήματος δεν φαίνεται να μοιάζει με παρόμοια περιστατικά του παρελθόντος που διήρκεσαν μικρό χρονικό διάστημα, καθώς αποδείχθηκε ότι η αισιοδοξία των αγορών ήταν αβάσιμη.
Είναι σαφές από την ετήσια σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Ουάσιγκτον ότι ένας άλλος αέρας φυσάει στις διεθνείς αγορές.
Ο αέρας φυσάει ακόμη πιο δυνατά μετά τις τελευταίες εξελίξεις στην ευρωζώνη και δείχνει ξεκάθαρα ότι οι αγορές προσδοκούν πως αυτήν τη φορά οι ιθύνοντες θα δώσουν λύση στην κρίση χρέους.
Εξυπακούεται ότι δεν υπάρχει καμία εγγύηση για το καλό αποτέλεσμα και απλώς οι αγορές θεωρούν ότι αυτήν τη φορά η Γερμανία έχει κατανοήσει την ουσία του προβλήματος και είναι αποφασισμένη να δώσει την τελική λύση.
Φυσικά, όλα αυτά είναι στη θεωρία, γιατί η πράξη άλλα δείχνει.
Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ηγέτες έχουν επανειλημμένα αποδειχθεί κατώτεροι των περιστάσεων, προτιμώντας τις μεσοβέζικές λύσεις που αντιπαθούν οι αγορές.
Όμως, η αγορά δείχνει να πιστεύει ακράδαντα αυτήν τη φορά ότι η Γερμανία και η Γαλλία, σε συνεργασία, είναι αποφασισμένες να ανακεφαλαιοποιήσουν τις ευρωπαϊκές τράπεζές τους και να ενδυναμώσουν τη δύναμη πυρός του μηχανισμού EFSF, εισακούοντας σε μεγάλο βαθμό τις εκκλήσεις των Αμερικανών και άλλων, καθώς ετοιμάζονται να «κουρέψουν» το ελληνικό δημόσιο χρέος.
Οι τεχνικές λεπτομέρειες του σχεδίου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν έχουν γίνει ακόμη γνωστές, αλλά αυτό που μετρά από τη σκοπιά των αγορών είναι η επιδεικνυόμενη πολιτική βούληση.
Θα μπορούσαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να απογοητεύσουν στη σύνοδο κορυφής της 23ης Οκτωβρίου; Ασφαλώς.
Όσο όμως οι αγορές κάνουν ράλι, προεξοφλώντας μια βιώσιμη λύση, τόσο αυξάνεται η πίεση σε αυτούς να επιβεβαιώσουν τις προσδοκίες της αγοράς, καθότι γνωρίζουν ότι το τίμημα μπορεί να είναι πολύ υψηλό:
Η διάσπαση της ευρωζώνης και το τέλος του πιο σημαντικού ίσως οικονομικού εγχειρήματος στην Ιστορία της Ευρώπης και της ανθρωπότητας.
Έχουν δίκιο; Κοντός ψαλμός αλληλούια.
Πάντως, η συμπεριφορά των αγορών δείχνει ξεκάθαρα πως πιστεύουν ότι αυτήν τη φορά οι πολιτικοί έχουν λάβει τις σωστές αποφάσεις.
