Η χθεσινή μέρα επρόκειτο να είναι σημαντική για την πορεία της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη για έναν απλό λόγο:
Ήταν η πρώτη μέρα όπου οι αγορές θα ήταν ανοιχτές μετά την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον τεχνοκράτη Μάριο Μόντι στην Ιταλία.
Συνέπιπτε επίσης με τη...δημοπρασία των 5ετών ιταλικών ομολόγων, οπότε προσφερόταν για συμπεράσματα.
Με δεδομένο το τεταμένο κλίμα που επικρατούσε στις αγορές την περασμένη εβδομάδα, οι συγκλίνουσες εκτιμήσεις ήθελαν η μέση απόδοση των 5ετών ομολόγων που δημοπρατήθηκαν να είναι υψηλότερη σε σχέση με την προηγούμενη δημοπρασία του Οκτωβρίου, αλλά χαμηλότερη σε σύγκριση με εκείνες που επικρατούσαν στη δευτερογενή αγορά πριν από λίγες μέρες.
Ως εκ τούτου, κανείς δεν θα πρέπει να ένιωσε έκπληξη που η απόδοση της δημοπρασίας ήταν 6,29% έναντι 5,32% τον Οκτώβριο.
Επιπλέον, θεωρήθηκε θετικό ότι η Ιταλία άντλησε 3 δισ. ευρώ από την πώληση των ομολόγων, από τη στιγμή όπου η υπερκάλυψη ανήλθε στη 1,47 φορά.
Όμως, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη εκείνης που προσδοκούσαν πολλοί και σίγουρα οι Ευρωπαίοι ηγέτες, καθότι τα spreads της Ισπανίας, της Γαλλίας και του Βελγίου πήραν την ανηφόρα για τα καλά.
Ήταν μία ακόμη ένδειξη ότι η αλλαγή κυβερνητικής φρουράς στην Ιταλία και στην Ελλάδα δεν σηματοδοτεί το τέλος της κρίσης χρέους ή τουλάχιστον δεν οδηγεί στον έλεγχό της.
Η συγκεκριμένη εξέλιξη δείχνει ότι οι αγορές θεωρούν πως η Γερμανία είναι η μοναδική χώρα μηδενικού ρίσκου (risk free) στην ευρωζώνη, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τον μηχανισμό χρηματοπιστωτικής σταθερότητας EFSF που εφευρέθηκε για να παρεμβαίνει σταθεροποιητικά στις αγορές ομολόγων αντικαθιστώντας την ΕΚΤ.
Είναι προφανές ότι το EFSF δεν μπορεί να λειτουργήσει όπως προβλεπόταν, δηλαδή ως μηχανισμός με την υψηλότερη πιστοληπτική διαβάθμιση ΑΑΑ, αν η αγορά θεωρεί ότι η διαβάθμιση της Γαλλίας δεν ανήκει στην ίδια υψηλή βαθμίδα.
Όμως, μια τέτοια κατάσταση δεν μπορεί να προκληθεί από τη δράση μερικών σπεκουλαδόρων ή αυτόκλητων τιμωρών (vigilantes) των αγορών, που υποτίθεται ότι έχουν βάλει στο μάτι το πρότζεκτ ευρώ και συγκεκριμένες χώρες, όπως αρκετοί Ευρωπαίοι πολιτικοί πιστεύουν.
Αυτοί θα μπορούσαν να επιδεινώσουν την τάση στην αγορά ομολόγων, αλλά δεν μπορούν να τη διατηρήσουν.
Επομένως, το αντίθετο μάλλον συμβαίνει.
Αρκετοί διαχειριστές παραδοσιακών θεσμικών χαρτοφυλακίων έχουν διαπιστώσει ότι τα χρεόγραφα των χωρών της ευρωζώνης δεν είναι τόσο ασφαλή όσο νόμιζαν.
Όλοι πίστευαν προφανώς μέχρι πριν από κάποιο διάστημα ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα κατόρθωναν να βρουν μια λύση στην κρίση χρέους της ευρωζώνης, ποντάροντας ουσιαστικά στο πρότζεκτ του ευρώ.
Όμως, διαπιστώνουν ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.
Αντίθετα, έχουν δει τους Ευρωπαίους ηγέτες να δίνουν το πράσινο φως για βαθύ κούρεμα των ελληνικών ομολόγων που κατέχουν ιδιώτες επενδυτές.
Είναι λοιπόν επόμενο να αρχίσουν να ρευστοποιούν ιταλικά και άλλα ομόλογα χωρών της ευρωζώνης για να προστατεύσουν τους μεριδιούχους τους και να αποφύγουν κούρεμα των μπόνους τους.
Με άλλα λόγια, οι πιέσεις στα ιταλικά και στα άλλα ομόλογα φαίνεται πλέον πως προέρχονται από τις ρευστοποιήσεις παραδοσιακών θεσμικών επενδυτών που αντιλαμβάνονται ότι τα συγκεκριμένα χρεόγραφα έχουν μεγαλύτερο ρίσκο απ' όσο οι ίδιοι νόμιζαν.
Δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια και είναι άκρως ανησυχητική για τη συνέχεια και το μέλλον της ευρωζώνης, αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν δράσουν συλλογικά και οι Γερμανοί δεν εγκαταλείψουν κάποια από τα πιστεύω τους.
dr.money
