Ποιό είναι το ζουμί της χθεσινής συμφωνίας μεταξύ Παπανδρέου και Σαμαρά;
Πρώτον οτι ο Σαμαράς συμφώνησε να εφαρμοσθεί η πολιτική αυστηρής λιτότητας που απαιτείται για να εκταμιευθεί η 6η δόση και οι επόμενες και να αποδόσει πρωτογεννές πλεόνασμα ο προυπολογισμός του 2012.
Δεύτερον οτι την... πολιτική αυτή θα την εφαρμόσει ένας άλλος πρωθυπουργός – που θα ανακοινωθεί σήμερα – και όχι ο κ. Παπανδρέου. Και ότι οι υπουργοί αυτής της κυβέρνησης θα περιλαμβάνουν στελέχη της ΝΔ και ενδεχομένως και άλλων κομμάτων.
Τρίτον οτι αυτή η κυβέρνηση θα έχει διάρκεια ορισμένων μηνών και υποχρέωση να μας πάει “άμεσα” σε εκλογές αμέσως μόλις ολοκληρώσει τον σκοπό της που είναι η υλοποίηση των συμφωνιών με την ΕΕ και την τρόικα.
Τι αλλάζει λοιπόν για την Ελλάδα απο αυτή τη συμφωνία;
Πρώτον ανάλογα με το πρόσωπο που θα αναλάβει την θέση του Πρωθυπουργού, θα μεταβληθεί η εμπιστοσύνη των ξένων πιστωτών. Αν πχ είναι ο κ. Παπαδήμος, τότε η εμπιστοσύνη των εταίρων μας θα φθάσει στο ζενίθ. Ας μην σχολιάσουμε τι θα συμβεί αν είναι κάποιος άλλος που δεν ξέρουμε ποιός.
Δεύτερον, η οικονομική πολιτική που θα ακολουθηθεί δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Θα είναι μια πολιτική πολύ αυστηρής λιτότητας η οποία ακόμη και αν έχει ενα ικανοποιητικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα, δεν πρόκειται να ανατρέψει τις πολύ κακές συνθήκες ρευστότητας.
Τρίτον η τρομερή έλλειψη ρευστότητας θα συνεχισθεί. Για την ακρίβεια, η ρευστότητα θα εξαφανισθεί τελείως, οι επιχειρήσεις θα συνεχίσουν να κλείνουν, το δημόσιο θα συνεχίσει να μην πληρώνει τις υποχρεώσεις του προς τις επιχειρήσεις, να μην επιστρέφει τον ΦΠΑ στους εξαγωγείς και να μην εξοφλεί καμία υποχρέωση του. Οι τράπεζες θα συνεχίσουν να μην δανείζουν επιχειρήσεις και ιδιώτες εξαιτίας της έλλειψης ρευστότητας και η ασφυξία της αγοράς θα αυξηθεί.
Το μόνο που μπορεί να αλλάξει, είναι οτι με την εκταμίευση της 6ης δόσης θα υπάρχουν χρήματα για να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, τους επόμενους λίγους μήνες.
Τέταρτον, όσον αφορά στην κοινωνία, αναμένεται οτι η συμφωνία των δυο κομμάτων θα ηρεμήσει σε κάποιο βαθμό τους οπαδούς τους. Όμως η ύφεση και η φτώχεια, καθώς και οι αντιδράσεις της αριστεράς θα συνεχίσουν να στέλνουν στους δρόμους τους Έλληνες πολίτες.
Το ερώτημα είναι αν οι Ευρωπαίοι σκοπεύουν να συνεχίσουν να μας υποστηρίζουν μέχρις ότου εμείς φέρουμε κάποιο αποτέλεσμα.
Και το να φέρουμε αποτέλεσμα θα είναι πολύ δύσκολο. Η ύφεση έχει βαθύνει, η είσπραξη των φορολογικών εσόδων είναι αμφίβολη, ο περιορισμός των δαπανών θα έχει μεγάλο κόστος για τις τσέπες των πολιτών, η έλλειψη ρευστότητας οδηγεί σε κλείσιμο τις επιχειρήσεις, οι ξένοι συνεργάτες των ελληνικών επιχειρήσεων δεν δίνουν πίστωση σε κανέναν, θέτουν μάλιστα “ρήτρες πτώχευσης” στις συναλλαγές τους.
Ευρώ ή δραχμή;
Υπο αυτές τις συνθήκες, το αν θα παραμείνουμε στο Ευρώ ή αν θα “γλυστρήσουμε” στη δραχμή, εξαρτάται απο το αν θα μπορέσουμε να φέρουμε αποτέλεσμα στη μείωση του ελλείμματος και απο το αν η απο κοινού διαπραγμάτευση με τους εταίρους των δυο πλειοψηφούντων κομμάτων θα ενισχύσει την ελληνική διαπραγματευτική ικανότητα. Και ενδέχεται οι ευρωπαίοι επειδή “θα μας βλέπουν αλλιώς” τώρα που είμαστε ενωμένοι, μπορούμε να πετύχουμε ίσως κάποιους καλύτερους όρους χρηματοδότησης.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, η χώρα έχει μπεί σε κατάσταση αναμονής και όλοι πρέπει να ετοιμασθούμε για έναν μαραθώνιο οικονομικής αντοχής.
Δηλαδή το ερώτημα είναι για πόσο καιρό θα αντέξουμε χωρίς λεφτά.
