Φαντασιώσεις Πρωτοχρονιάς..

Δεν είναι εύκολο να βρεις λόγια να αποχαιρετίσεις μια χρονιά η οποία ήταν η πλέον δύσκολη που έζησε η Ελλάδα εδώ και σαράντα χρόνια -ενδεχομένως και περισσότερο- και ταυτόχρονα να υποδεχθείς μια άλλη, που, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, προβλέπεται να είναι ακόμη δυσκολότερη.

Το ερώτημα όμως δεν είναι τι θα μας φέρει η νέα χρονιά -όπως παραδοσιακά το θέτουν οι προβλέψεις των ημερών- αλλά τι θα... μπορούσαμε να κάνουμε εμείς τους επόμενους μήνες, για να κυνηγήσουμε το μέλλον μας. Η τύχη μας δεν είναι γραμμένη κάπου... στα άστρα, την κρατάμε ακόμη στα χέρια μας, όσο και αν έχουμε συνηθίσει να μιλάμε για επιρροές, κατευθύνσεις, παρεμβάσεις, σχεδιασμούς από μικρά ή μεγάλα κέντρα ισχύος.

Ολα αυτά, ενδεχομένως, να λειτουργούν στο βαθμό που το διεθνές γεωπολιτικό και οικονομικό «παιχνίδι» είναι μια περίπλοκη υπόθεση, αλλά είναι βέβαιο ότι δεν θα είχαν καμιά τύχη ευδοκίμησης, αν δεν υπήρχε γόνιμο εσωτερικό έδαφος για να αναπτυχθούν.

Θεωρητικά -όσο και αν στενεύει ο δρόμος- δεν είμαστε ακόμη σε αδιέξοδο, σε ό,τι αφορά τις επιλογές που έχουμε μπροστά μας. Θα μπορούσαμε, ας πούμε, να ολοκληρώσουμε γρήγορα, χωρίς καθυστερήσεις και αναπάντεχες στροφές τη διαδικασία ανταλλαγής των ομολόγων και να πάρουμε γρήγορα τη μεγάλη δόση του πακέτου στήριξης.

Παίρνοντας ανάσα και ενδεχομένως ένα «καλό νεύμα» από τις αγορές, θα ήταν δυνατόν, στη συνέχεια, να συζητήσουμε διακομματικά, να μετρήσουμε και να αξιολογήσουμε πόσο Δημόσιο χρειαζόμαστε και να προχωρήσουμε αποφασιστικά και γρήγορα στη διαδικασία εξορθολογισμού κόστους και εγκαθίδρυσης αποτελεσματικής δημόσιας διοίκησης, χωρίς «εφεδρικές» προχειρότητες και άσκοπες ανθρωποθυσίες, αλλά με σύνεση και προγραμματισμό. Και ταυτόχρονα να αρχίσουμε να ψάχνουμε για το ποια είναι τα προϊόντα και υπηρεσίες που μπορούμε να παράγουμε από εδώ και στο εξής, ώστε να αρχίσουμε να βάζουμε την παραγωγική μας μηχανή να δουλεύει προς αυτήν την κατεύθυνση. Και όλα αυτά να εξελίσσονται ομαλά και να μη διαταραχθούν από το χρόνο που θα πραγματοποιηθούν οι εθνικές εκλογές.

Αλλωστε, με οποιαδήποτε κυβέρνηση, εντός ή εκτός της Ευρωζώνης, με το ευρώ [EUR=X] , τη δραχμή ή οποιοδήποτε άλλο νόμισμα, υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες απλές προϋποθέσεις, που θα μας εξασφαλίσουν εθνική επιβίωση.

Ακούγεται σαν αποκύημα καλπάζουσας πολιτικής και οικονομικής φαντασίας, με μεγάλη δόση απλοϊκότητας. Αλλά, θεωρητικά, τίποτα δεν μας εμποδίζει να λειτουργήσουμε σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο με έναν τέτοιο μπούσουλα.

Αλλωστε, οι εορταστικές ημέρες προσφέρονται για λίγο περισσότερο φαντασία στη ζωή μας, ακόμη και όταν η σκληρή ελληνική πραγματικότητα στήνει καρτέρι σε κάθε γωνιά που θα στρέψεις το βλέμμα σου, αναζητώντας την αχτίδα της ελπίδας.

ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ