Πρόκειται για ένα αναμφισβήτητα επίκαιρο και σοβαρό ερώτημα που απασχολεί τους ειδικούς και μη του διαδικτύου.Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται για να υποστηριχθούν και οι δύο αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με το αν πρέπει ή όχι να πληρώνουν οι άνθρωποι που αναζητούν ενημέρωση μέσω του internet, για το περιεχόμενο που τους διατίθεται, και στις δυο περιπτώσεις είναι δόκιμα και λογικά..
Παρόλα αυτά γεγονός είναι πως η ενημέρωση από οποιαδήποτε πηγή στο διαδίκτυο, είναι...είναι πολύ εύκολο να βρεθεί.
Ωστόσο, σύμφωνα με έρευνες, είναι πολλοί αυτοί που θα πλήρωναν για περιεχόμενο το οποίο είναι αναντικατάστατο και αδιανέμητο. Αλλά, όσο αυτό κι αν ακούγεται ενδιαφέρον και μπορεί να προσφέρει «τροφή για σκέψη» στις επιχειρήσεις που θέλουν να χρεώνουν την πληροφόρηση που διαθέτουν, τόσο περιορίζεται η δυνατότητα υλοποίησης του εγχειρήματος, για δυο λόγους, κατά τη γνώμη μου.
Ο πρώτος είναι, γιατί το μεγαλύτερο μέρος αυτού του περιεχομένου δεν είναι απαραίτητο σε αυτόν που θα το χρησιμοποιήσει, είναι προαιρετικό. Οι άνθρωποι, παραδείγματος χάριν, που διαβάζουν τα άρθρα συγκεκριμένων δημοσιογράφων μιας εφημερίδας, που χρεώνει για το περιεχόμενο της, δεν τα έχουν απαραίτητα ανάγκη. Αυτό οφείλεται λίγο πολύ, στο γεγονός ότι μπορούν να διαβάσουν για το ίδιο θέμα, υπό διαφορετικό τίτλο και συντάκτη, από κάποια άλλη ηλεκτρονική εφημερίδα που δεν χρεώνει αυτό το περιεχόμενο.
Ο δεύτερος είναι, γιατί στην αναλογική εποχή, το να πληρώνει κάποιος για ένα φύλλο εφημερίδας ή άλλου εντύπου, αποτελούσε στρατηγική επιλογή τους προκειμένου να αυξήσουν τον αριθμό των διαθέσιμων φύλλων – εντύπων τους. Ενώ σήμερα, στην ψηφιακή εποχή, η χρέωση για τα ίδια μέσα είναι στρατηγική επιλογή για μείωση του αριθμού των διαθέσιμων φύλλων -εντύπων. Με άλλα λόγια, τα έσοδα από την χρέωση, μειώνουν τον αριθμό των αναγνωστών και προσφέρουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στις εφημερίδες και στα έντυπα που δεν χρεώνουν το περιεχόμενό τους.
Στο τέλος της ημέρας η χρέωση για το περιεχόμενο αφορά περισσότερο ειδικές περιπτώσεις, όπως, πχ. εκείνους που πληρώνουν για τους Financial Times, πληρώνουν δηλαδή για οικονομικές πληροφορίες που έχουν συγκεκριμένη αξία για αντίστροφους λόγους, αντίθετα με πολιτικά άρθρα και αναφορές, και μπορούν να οδηγήσουν σε λήψη επενδυτικών ή επιχειρηματικών αποφάσεων. Αν και η σωστά αναλυμένη πολιτική πληροφόρηση μπορεί και αυτή να οδηγήσει σε πολύ σοβαρές επενδυτικές ή επιχειρηματικές αποφάσεις. Σε κάθε περίπτωση, η δυναμική αυτή, δημιουργεί μεγάλο ανταγωνισμό μεταξύ οργανισμών που εργάζονται υπέρ ή εναντίον αυτής της εγγενούς δυνατότητας που προσφέρει το internet.
Πάνος Τσαγκαράκης
