Χωρίς να θεωρούν ότι η φάση που διανύουμε εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους, επιστήμονες εκτιμούν ότι η περίοδος της απόλυτης ηρεμίας του ηφαιστείου ίσως τελειώνει.
Το ηφαίστειο της Σαντορίνης ενδεχομένως να διέρχεται μια νέα φάση στην πολυσήμαντη ιστορία του.
Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγουν οι ειδικοί επιστήμονες, Ελληνες και ξένοι, οι οποίοι εδώ και αρκετό καιρό ερευνούν επισταμένα την περιοχή αξιολογώντας τα νέα... δεδομένα που έχουν προκύψει.
Σύμφωνα με τα προκαταρκτικά αποτελέσματα μελέτης που εκπονείται από επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, του Ινστιτούτου Γεωφυσικής στη Νάπολι και του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, από τον Ιανουάριο του 2011 στη Σαντορίνη παρατηρείται μια σεισμική έξαρση η οποία συνοδεύεται από παραμορφώσεις στον φλοιό της γης. Συγκεκριμένα, οι επιστήμονες αποκαλούν τη χρονική περίοδο από το 1950 -οπότε πραγματοποιήθηκε η τελευταία έκρηξη του ηφαιστείου- μέχρι το 2011 «ανενεργή φάση», ενώ χαρακτηρίζουν την περίοδο που ξεκίνησε το 2011 ως ενεργή φάση του ηφαιστείου.
Η ομάδα εκτός από τις συγκριτικές μετρήσεις που πραγματοποιεί, και οι οποίες αποδεικνύουν την κίνηση του γήινου φλοιού, επικαλείται και την παρείσφρηση περίπου 107 κ.μ υλικού -πιθανώς μάγματος- σε απόσταση 1 χιλιομέτρου βόρεια από τη Νέα Καμένη και σε βάθος περίπου 4 χιλιομέτρων. Παράλληλα, από τον Ιούλιο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2011 ανιχνεύτηκε σημαντική αύξηση των εκπομπών CO2, με 39 τόνους αέρια να εκλύονται κατά μέσο όρο την ημέρα από το έδαφος.
Τα στοιχεία αυτά παρουσιάστηκαν στην 1η Ημερίδα Τεκτονικής Γεωδαισίας που πραγματοποιήθηκε χθες στην Αθήνα και η οποία είχε ως αντικείμενο τον επιστημονικό τομέα που εκτιμά τις μετακινήσεις του γήινου φλοιού. Στο συγκεκριμένο πεδίο λόγω της εκτεταμένης χρήσης των gps στην επιστημονική έρευνα τα τελευταία χρόνια έχουν σημειωθεί ραγδαίες εξελίξεις.
Σταθμοί παρατήρησης
Σύμφωνα με τους εισηγητές, συντελείται απότομη μετάβαση από μια εκτεταμένη περίοδο αργής καθίζησης του γήινου φλοιού στη Νέα Καμένη -η οποία γινόταν με ταχύτητα περίπου 1 εκατοστού κατ' έτος- σε ένα επεισόδιο ταχείας ανόδου του φλοιού που ξεκίνησε στις αρχές του 2011.
«Οι εγκατεστημένοι σταθμοί παρατήρησης αποκαλύπτουν μια άνοδο του ηφαιστείου κατά περίπου 10 εκατοστά από τα τέλη του 2010», εξηγεί ο κ. Δ. Παραδείσης, μέλος της ομάδας και καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
«Ισως η περίοδος της ηρεμίας να έφτασε στο τέλος της», επεσήμανε η Michelle Parks, μέλος της ομάδας και ερευνήτρια από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, επισημαίνοντας ωστόσο ότι η φάση που διανύουμε δεν φαίνεται να είναι φάση υψηλού κινδύνου.
Από την πλευρά τους άλλοι επιστήμονες θεωρούν ότι η «ανωμαλία» που εντοπίζεται στη Σαντορίνη δεν είναι ηφαιστειακής προέλευσης, αλλά σχετίζεται με τεκτονικές διεργασίες. Ανάμεσά τους ο διευθυντής Ερευνών του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου Αθηνών Γεράσιμος Παπαδόπουλος, ο οποίος στη χθεσινή ημερίδα επεσήμανε ότι οι δικές του αναλύσεις ταυτίζουν τη σεισμική έξαρση της περιοχής με σμήνος σεισμών που ενδεχομένως να προηγείται των προσεισμών ενός μεγάλου σεισμικού γεγονότος, το οποίο όμως δεν φαίνεται να είναι άμεσο χρονικά.
Ο ίδιος ανέφερε το παράδειγμα του 1919, οπότε το νησί είχε καταστραφεί από δόνηση εντάσεως 6 Ρίχτερ χωρίς να σημειωθεί ηφαιστειακή έκρηξη.
Κατερίνα Ροββά
πηγή Έθνος
