Τα πολιτικά κόμματα του τόπου, ακόμη και σήμερα, όχι μόνο συνεχίζουν να απολαμβάνουν αυξήσεις των ετήσιων επιχορηγήσεών τους από τον κρατικό προϋπολογισμό, όχι μόνο έχουν δανειστεί από τις τράπεζες έναντι μελλοντικών επιχορηγήσεων που θα λάβουν, αλλά ζητούν και διαγραφή των χρεών τους, συνολικού ύψους άνω των 245 εκατ. ευρώ!
Αν και η πιθανότητα πρέπει να είναι μηδενική, σε περίπτωση όπου κάποιος ακόμη αναζητά τους λόγους για τους οποίους οδηγήθηκε η χώρα μας στη χρεοκοπία και εμείς στα σημερινά δεινά μας, χρήσιμο θα ήταν ίσως να στρέψει το βλέμμα του προς... τη Βουλή.
Τα πολιτικά κόμματα του τόπου, ακόμη και σήμερα, όχι μόνο συνεχίζουν να απολαμβάνουν αυξήσεις των ετήσιων επιχορηγήσεών τους από τον κρατικό προϋπολογισμό, όχι μόνο έχουν δανειστεί από τις τράπεζες έναντι μελλοντικών επιχορηγήσεων που θα λάβουν, αλλά ζητούν και διαγραφή των χρεών τους, συνολικού ύψους άνω των 245 εκατ. ευρώ…
Την ίδια ώρα όπου εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας βρίσκονται στα όρια της ανέχειας και αγκομαχούν να αντεπεξέλθουν ακόμη και στις πλέον στοιχειώδεις ανάγκες διαβίωσης των ιδίων και των οικογενειών τους ή στην εξυπηρέτηση των κάθε λογής φορολογικών, δανειακών, ή άλλων υποχρεώσεών τους, ο πολιτικός κόσμος της χώρας ζητά διαγραφή υποχρεώσεων.
Ζητά, με άλλα λόγια, αυτό που δεν δύνανται να απολαύσουν χιλιάδες πολίτες αυτής της χώρας, οι οποίοι επωμίστηκαν στεγαστικά ή άλλα δάνεια σε καλύτερες εποχές και σήμερα αγωνιούν ή αδυνατούν να τα αποπληρώσουν.
Η υπόθεση ίσως είναι χαρακτηριστική της λαϊκής ρήσης «Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει», γίνεται όμως πραγματικότητα με τα δικά μας χρήματα. Με τα λεφτά των φορολογουμένων, από τα οποία έλαβαν τα πολιτικά κόμματα, στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, το συγκλονιστικό ποσό των 586 εκατ. ευρώ.
Όπως καταδείχθηκε στην πρόσφατη συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, στη διάρκεια της οποίας ο υπουργός Εσωτερικών, Αν. Γιαννίτσης, πρότεινε τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης προς τα κόμματα και την απαγόρευση της τραπεζικής χρηματοδότησης ή της υποθήκευσης μελλοντικών επιχορηγήσεων για διάστημα πέραν του ενός έτους, το μόνο που είναι διατεθειμένα να πράξουν τα πολιτικά κόμματα είναι να συνεχίσουν τον διάλογο….
Στο πλαίσιο δε αυτού του διαλόγου, ο μεν Πρ. Παυλόπουλος ζήτησε ρύθμιση των χρεών των κομμάτων στο πρότυπο των τακτοποιήσεων που έχει κάνει στο παρελθόν η Βουλή για τις ΠΑΕ, ο δε Γ. Τραγάκης να αναλάβει το Δημόσιο ρόλο εγγυητή για σημαντικό μέρος των χρεών αυτών.
«Αν είναι εγγυητής το κράτος, θα είναι σαν να δίνουμε δεύτερη χρηματοδότηση στα κόμματα», σχολίασε ευλόγως ο υπουργός Εσωτερικών.
«Το ύψος της χρηματοδότησης υπολογίζεται ως ποσοστό επί των προϋπολογιζόμενων κατ’ έτος κρατικών εσόδων. Σε νορμάλ περιόδους, δεν προκύπτουν προβλήματα. Τώρα, όμως, έχουμε ειδική συγκυρία, με περικοπές δαπανών, αύξηση φόρων και μειώσεις μισθών, στόχος των οποίων είναι να αυξηθούν τα έσοδα. Έρχονται, λοιπόν, τα κόμματα να λάβουν όφελος από αυτό, εξασθενίζοντας τη συνολική προσπάθεια. Είναι ένα πρόβλημα αρχών και δεοντολογίας» είπε ο Αν. Γιαννίτσης.
Εμείς, πάλι, δίχως να διαφωνήσουμε με την ουσία των λεγομένων του, θα προσθέταμε το εξής:
Σε ένα κράτος με ελλειμματική λειτουργία και ελλειμματικό προϋπολογισμό, όσοι κρατούν τα ηνία του δεν δικαιούνται «μερίσματος».
Αν το κράτος παράγει ελλείμματα, η επιχορήγηση των κομμάτων γιατί θα πρέπει να υπολογίζεται επί των εσόδων και όχι επί του τελικού αποτελέσματος;
Αντίστοιχα, γιατί τα κόμματα να μπορούν να δανείζονται ενεχυριάζοντας ακόμη και μελλοντικά έσοδα αυτού του κράτους, όταν η ύφεση και η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική συρρικνώνουν διαρκώς τα έσοδά του και διευρύνουν το έλλειμμά του;
Αν οι φίλτατοι πολιτικοί της χώρας αυτής επιθυμούν εμπράκτως να συμβάλουν στην προσπάθεια οικονομικής ανάκαμψης και δημοσιονομικής προσαρμογής, πρώτον, θα μπορούσαν να αποποιηθούν κάθε μελλοντικής επιχορήγησης από τον κρατικό κορβανά, έως ότου αυτός έχει πλεονάσματα και, δεύτερον, να δεχθούν να πληρώνονται με ομόλογα του ελληνικού δημοσίου.
Ας δούμε πόσο πρόθυμοι θα είναι τότε να συναινέσουν είτε στη συνέχιση της δημιουργίας ελλειμμάτων και χρεών, είτε στην αναδιάρθρωση ομολόγων του ελληνικού δημοσίου….
Ν.Γ.Δρόσος
