Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να βγει η Ελλάδα από το μπέρδεμα στο οποίο έχει παγιδευτεί;
Ο Economist αναλύει την πρότασή του, την οποία, έπειτα από πολλούς μήνες, φαίνεται να αρχίζουν να υιοθετούν όσοι παίρνουν τις αποφάσεις στην Ευρώπη.
«Το πρώτο βήμα είναι να... αναγκαστούν οι ιδιώτες ομολογιούχοι να υποστούν μεγαλύτερες ζημιές. Έως τώρα, τους αντιμετώπιζαν με το γάντι, γιατί οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις επέμεναν ότι η συμφωνία θα πρέπει να είναι εθελοντική, λόγω ενός λανθασμένου φόβου για την πυροδότηση της αποπληρωμής των CDS. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Απαλλαγείτε από το προκάλυμμα της εθελοντικής συμφωνίας και η Ελλάδα μπορεί να γίνει σκληρότερη μου τους πιστωτές της», γράφει το περιοδικό. Ουσιαστικά, προτείνει την επιβολή ρητρών συλλογικής δράσης (CAC) στα ομόλογα. «Εάν (η Ελλάδα) το κάνει αυτό τώρα, θα έχει ακόμα αρκετό χρόνο για να οργανώσει μια μεγάλη, αναγκαστική αλλά τακτική αναδιάρθρωση των ελληνικών ομολόγων έως τις 20 Μαρτίου».
Ο Economist υποστηρίζει αυτή τη στρατηγική εδώ και πολλούς μήνες. «Πριν από ένα χρόνο, θα έκανε μεγάλη διαφορά στην επίλυση των προβλημάτων της Ελλάδας. Δυστυχώς, σήμερα, δεν επαρκεί πια», τονίζει. Η οικονομία βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση, που το haircut στους ιδιώτες ομολογιούχους δεν είναι αρκετό. Θα πρέπει, επίσης, να αναδιαρθρωθούν τα χρέη προς την ΕΚΤ και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα θα χρειαστεί τη στήριξη της τρόικας για πολύ καιρό, αφού δεν έχει γίνει σχεδόν καμία πρόοδος με τις μεταρρυθμίσεις. Αυτοί που υποτίθεται σώζουν την Ελλάδα είναι, τουλάχιστον εν μέρει, υπεύθυνοι, γράφει ο Economist. Εστίασαν υπερβολικά στην αύξηση των φόρων και πολύ λίγο στις μεταρρυθμίσεις. «Όμως, ο πραγματικός φταίχτης είναι η ελληνική κυβέρνηση, η οποία αποδείχθηκε εξαιρετικά ανίκανη να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που θα επιτρέψουν στην οικονομία να αναπτυχθεί».
«Οι Ευρωπαίοι σωτήρες της Ελλάδας πρέπει να προσφέρουν στη χώρα μια ξεκάθαρη επιλογή», καταλήγει το δημοσίευμα. «Εάν δεχτεί τις σκληρές μεταρρυθμίσεις, θα λάβει νέα κεφάλαια και μια σταδιακή μείωση των χρεών της προς το δημόσιο τομέα. Όμως, εάν συνεχίσει στο δρόμο της απραξίας, ίσως να μην αποφύγει μια έξοδο (από το ευρώ). Καθώς το κόστος μιας ελληνικής εξόδου από το ευρώ για τους υπόλοιπους μειώνονται, αυτή η απειλή θα γίνεται όλο και πιο αξιόπιστη».
