"Ταπεινωτικοί όροι και θυσίες"

Η συμφωνία θα είναι υπό όρους, να συμφωνήσει η Ελλάδα σε επιπλέον ταπεινωτικές θυσίες στην κυριαρχία της, με χρήματα που θα δίνουν προτεραιότητα στην αποπληρωμή των τόκων και εξουσίες στην Ευρωζώνη για παρεμβάσεις επί των ελληνικών θεμάτων γράφει σήμερα η Wall Street Journal.

Λιγοστοί είναι εκείνοι που πιστεύουν πως θα έχει αποτέλεσμα ένα πακέτο που αφήνει την Ελλάδα με χρέος ίσο με το 120% του...ΑΕΠ. Οποιαδήποτε εκτίμηση για τη διατηρησιμότητα του ελληνικού χρέους ύστερα από το πακέτο διάσωσης θα εξαρτηθεί εν μέρει από το επιτόκιο και από τις ωριμάσεις του νέου χρέους της χώρας, συμπεριλαμβανομένων οποιωνδήποτε αλλαγών στους όρους των δανείων.
Η Credit Suisse
Σύμφωνα με την Credit Suisse, το χρέος θα μπορούσε να πέσει κάτω από το 120% του ΑΕΠ ακόμη και πριν από το 2020 εάν ο ιδιωτικός τομέας συμμετείχε με ποσοστό 100% στην ανταλλαγή ομολόγων και εάν η ΕΚΤ συμφωνούσε να τα κέρδη στη δική της έκθεση ύψους 45 δισ. ευρώ. Αλλά σε μεγάλο βαθμό αυτό θα εξαρτηθεί από το τι θα συμβεί στην ελληνική οικονομία. Πολλοί φοβούνται πως ύστερα από πέντε χρόνια ύφεσης, στο διάστημα των οποίων το ελληνικό ΑΕΠ «βούλιαξε» κατά 14%, η χώρα υποφέρει από δημοσιονομική κόπωση και πως δεν υπάρχει πλέον πολιτική στήριξη να εφαρμοστούν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που είναι κρίσιμες για να τονωθεί η ανάπτυξη.
Ύστερα από την τελευταία συμφωνία, η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο ελληνικό χρέος θα είναι μόνον 30%, και όλο αυτό υπό τη βρετανική νομολογία, που περιορίζει τις προοπτικές για περαιτέρω ανακούφιση από τα χρέη. Τούτο σημαίνει πως τυχόν μελλοντικές απώλειες θα επιβαρύνουν τους φορολογούμενους της Ευρωζώνης - εξέλιξη πολιτικά «δύσπεπτη», που θα αυξήσει τις πιέσεις για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Ποιος θα θέλει να κατέχει ελληνικό χρέος όταν επικρέμαται επάνω του αυτή η απειλή; Ποιος θα προσφέρει τις επενδύσεις που είναι απαραίτητες για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και να τονωθεί η ανάπτυξη;