Τι ακριβώς είναι η "μετενέργεια" που πιθανότατα πρόκειται να καταργηθεί ή να περιοριστεί χρονικά και γιατί είναι τόσο σημαντική η ανατροπή που θα επιφέρει στις εργασιακές σχέσεις.
Η μετενέργεια των συλλογικών συμβάσεων εργασίας σημαίνει ότι οι... όροι των συλλογικών συμβάσεων, ακόμη και μετά τη λήξη της διάρκειάς τους, παραμένουν ενεργοί για ένα ακόμη εξάμηνο.
Αυτή είναι μια πρόνοια του νομοθέτη προκειμένου να δοθεί ο αναγκαίος χρόνος για την ολοκλήρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων που θα καταλήξουν στην υπογραφή νέας σύμβασης.
Αλλά ακόμη και στην περίπτωση που δεν υπογραφεί νέα σύμβαση και «μετά την πάροδο του εξαμήνου οι υφιστάμενοι όροι εργασίας εξακολουθούν να ισχύουν μέχρις ότου λυθεί ή τροποποιηθεί η ατομική σχέση εργασίας».
Με αυτόν τον τρόπο το περιεχόμενο της παλαιάς σύμβασης, δηλαδή τα «κεκτημένα», ενσωματώνεται στην ατομική σύμβαση εργασίας. Ετσι, οι συμβάσεις «μετενεργούν» και μετά τη λήξη τους, παρέχοντας προστασία.
Με την κατάργηση της μετενέργειας, η προστασία αυτή αίρεται και ο μισθωτός επιστρέφει στην ατομική διαπραγμάτευση και στην ατομική σύμβαση χωρίς την προικοδότηση των όσων είχε κατοχυρώσει μέσω της τελευταίας συλλογικής του σύμβασης, χωρίς καμία ασφαλιστική δικλίδα.
Κατάργηση της μετενέργειας σημαίνει πως στην πράξη ο μισθός κάθε εργαζομένου, νέου ή παλαιού στη δουλειά, με προϋπηρεσία ή άνευ, μπορεί να επαναπροσδιοριστεί από «μηδενική» βάση και με σημείο εκκίνησης τον εκάστοτε κατώτατο μισθό και όχι την τελευταία κλαδική σύμβαση ή την ευνοϊκότερη επιχειρησιακή που έχει υπογραφεί.
Επομένως, το μέτρο είναι πολύ σοβαρότερο και από τη μείωση των κατώτατων ορίων και από τον 13ο και 14ο μισθό.
Με την κατάργηση του θεσμού της μετενέργειας, θεσμού που δεν αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία, τώρα μπορεί να γίνει βλαπτική τροποποίηση στους μισθούς χωρίς να έχει υπογραφεί νέα συλλογική σύμβαση εργασίας.
Αρα, το ζητούμενο εδώ είναι η κατάργηση των συμβάσεων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων που αποτελούν «το βασικό νομικό εργαλείο που έχουν οι εργαζόμενοι», όπως επισημαίνει ο καθηγητής Ιωάννης Κουκιάδης στον πρόλογο της β΄ έκδοσης του βιβλίου του «Εργατικό δίκαιο και Συλλογικές εργασιακές σχέσεις».
Προσπάθεια η οποία αν οδηγήσει στην αποδόμηση των συμβάσεων, που «αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της σύγχρονης δημοκρατίας», θα έλθει σε αντίθεση και «με μία από τις σπουδαιότερες κατακτήσεις του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού»...
