Είναι σίγουρα αφελές να υποστηρίζει κάποιος πως μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια την εξέλιξη της Ελληνικής οικονομίας τους επόμενους 12 μήνες.Εντούτοις με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία μια αρκετά πιθανή πορεία θα μπορούσε να ήταν αυτή που περιγράφεται παρακάτω...
Κατ'αρχήν να σημειώσουμε πως όλες οι ασκήσεις επί χάρτου για τη φερεγγυότητα του ελληνικού χρέους και την αποφυγή μιας νέας αναδιάρθρωσης θα πάνε περίπατο αν η ελληνική οικονομία δεν βγει από το τούνελ στο οποίο έχει εισέλθει.
Είναι γνωστό ότι αρκετές ελπίδες για τη σταθεροποίηση και εν συνεχεία την ανάπτυξη της οικονομίας είχαν στηριχτεί στην πετυχημένη υλοποίηση του PSI για συγκεκριμένους λόγους:
Κατ'αρχήν να σημειώσουμε πως όλες οι ασκήσεις επί χάρτου για τη φερεγγυότητα του ελληνικού χρέους και την αποφυγή μιας νέας αναδιάρθρωσης θα πάνε περίπατο αν η ελληνική οικονομία δεν βγει από το τούνελ στο οποίο έχει εισέλθει.
Πρώτον, εξασφάλιζε τη χρηματοδότηση του δημόσιου τομέα για τα επόμενα χρόνια υπό κάποιες προϋποθέσεις, ενώ ταυτόχρονα μείωνε τις δαπάνες για τόκους και «άπλωνε» τα χρεολύσια σε βάθος χρόνου.
Θα εξοφλούνταν επίσης οι ιδιωτικές εταιρείες στις οποίες χρωστά το κράτος δισ. ευρώ.
Δεύτερον, το PSI εξασφάλιζε την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, καθιστώντας ευκολότερη τη χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα.
Τρίτον, και σπουδαιότερο, θα εξόρκιζε το φάντασμα της δραχμής, συμβάλλοντας στην προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων και στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των Ελλήνων στο τραπεζικό σύστημα.
Όμως, η γνωστοποίηση του χρονοδιαγράμματος για την εκταμίευση των επόμενων δόσεων από τα δάνεια της Ε.Ε. και του ΔΝΤ και το ύψος των τελευταίων προκαλούν προβληματισμό γιατί αφαιρούν μέρος από την αρχική θετική δυναμική του PSI.
Eιδικότερα, η εξόφληση των οφειλών του κράτους προς τον ιδιωτικό τομέα θα γίνει σε δύο φάσεις, φέτος και του χρόνου, αντί εφάπαξ.
Επιπλέον, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα γίνει με ομόλογα, πιθανόν του EFSF, και όχι με ρευστό.
Ακόμη, οι αποδόσεις των νέων ελληνικών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά κυμαίνονται σε υψηλά, διψήφια νούμερα και η καμπύλη των αποδόσεων είναι αντεστραμμένη.
Αυτό σημαίνει ότι η αγορά δίνει μεγάλες πιθανότητες σε νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους τα επόμενα τρίμηνα ή χρόνια.
Αυτό δεν διώχνει το φάντασμα της δραχμής ούτε διευκολύνει την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των εγχώριων και ξένων επενδυτών στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας καθώς και των ντόπιων νοικοκυριών και επιχειρήσεων στο τραπεζικό σύστημα.
Φυσικά, οι προσδοκίες μπορούν να μεταβληθούν προς το καλύτερο ή το χειρότερο τους επόμενους μήνες.
Μερικοί ίσως ισχυριστούν ότι η επιφυλακτική στάση της αγοράς απέναντι στις ελληνικές κινητές αξίες δικαιολογείται σε σημαντικό βαθμό από το αυξημένο πολιτικό ρίσκο, εν όψει των επόμενων εθνικών εκλογών.
Είναι λογικό επιχείρημα από τη στιγμή όπου οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι μεν αντιμνημονιακές πολιτικές δυνάμεις έχουν ρεύμα, τα δε δύο κόμματα εξουσίας καταγράφουν χαμηλά ποσοστά σε αυτήν τη φάση.
Όμως, η οικονομία συνεχίζει να λειτουργεί και δεν περιμένει τις εκλογές για να επιβεβαιωθούν ή να διαψευστούν τα σενάρια για το πολιτικό ρίσκο.
Όσο μάλιστα η οικονομική κατάσταση χειροτερεύει, όλο και περισσότεροι θα θέλουν να εκφράσουν την οργή τους μέσα από τις κάλπες.
Εκτός από το PSI, ώθηση στην οικονομία αναμενόταν να δοθεί από την επανέναρξη των εργασιών στους μεγάλους οδικούς άξονες της χώρας, που κακώς σταμάτησαν.
Όμως, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να γίνεται στο αμέσως επόμενο διάστημα.
Ελπίδες υπήρχαν επίσης για πολύ μεγαλύτερη απορρόφηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ από τη στιγμή όπου η εθνική συμμετοχή περιορίστηκε στο 5%.
Όμως, ορατότητα δεν υπάρχει αυτήν τη στιγμή.
Δεν θα αναφερθούμε στις δυσάρεστες εκπλήξεις που περιμένουν πολλούς από το μέτωπο της φορολογίας, ούτε στο πλήγμα στην καταναλωτική και επιχειρηματική ψυχολογία που θα επιφέρει η εξειδίκευση των νέων μέτρων λιτότητας, ίσων με 5,5 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ τη διετία 2013-2014.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι συγκλίνουσες εκτιμήσεις θέλουν η οικονομία της ευρωζώνης να βιώνει μια μικρή ύφεση το 2012, που δεν ευνοεί τις ελληνικές εξαγωγές προϊόντων.
Επιπλέον, όλες οι ενδείξεις θέλουν ο αριθμός των Γερμανών τουριστών που θα επισκεφτεί την Ελλάδα φέτος να εμφανίζει μείωση από 20% έως 35% και οι Γερμανοί είναι οι μεγαλύτεροι πελάτες.
Από την άλλη πλευρά, οι πιέσεις της τρόικας για επιτάχυνση των διαδικασιών για την ιδιωτικοποίηση ελληνικών επιχειρήσεων δείχνουν να πιάνουν τόπο, ενώ κάποια φιλέτα ακινήτων του δημοσίου στην Κέρκυρα και στη Ρόδο θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν.
Ακόμα, η μείωση του ελλείμματος σε επίπεδα χαμηλότερα του 8% μοιάζει εφικτή αυτήν τη στιγμή.
Ποιο είναι το αποτέλεσμα για την ελληνική οικονομία αν τα «σουμάρουμε» όλα αυτά;
Σίγουρα αρνητικό.
Μερικοί ίσως ισχυριστούν ότι αυτά έχουν προεξοφληθεί από τη στιγμή όπου η οικονομία αναμένεται να συρρικνωθεί από 3,5% μέχρι 5% το 2012.
Αυτό μπορεί να είναι σωστό.
Όμως, δεν αποτυπώνει ούτε τη συνεχιζόμενη απαξίωση του κεφαλαιουχικού εξοπλισμού της χώρας, που υπονομεύει τον μελλοντικό ρυθμό ανάπτυξης, ούτε το κοινωνικό κόστος της υψηλής ανεργίας και του συμπιεσμένου διαθέσιμου εισοδήματος.
Dr. Money
