"Για τις ανάγκες του Καραμανλή και του Παπανδρέου πάντα φρόντιζαν κάποιοι άλλοι και ουδείς πρέπει να έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι θα περνούσαν τις ώρες τους στα καφενεία και στα γυμναστήρια, εάν ο θείος του πρώτου και ο πατέρας και ο παππούς του δεύτερου δεν είχαν ασχοληθεί με την πολιτική.."Άρθρο του κ.Μιχάλη Ιγνατίου.
Είναι αρκετό το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους για να αλλάξει την καταστροφική πορεία της ελληνικής οικονομίας ή απλά πρόκειται για μία «ανάσα» μέχρι το πάρα πέρα, μία παράξενη διαδικασία που παρακολουθούμε από το Μάιο του 2010, όταν ο πρώην πρωθυπουργός οδήγησε τη χώρα στα...γρανάζια του μηχανισμού της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου;
Δύσκολο ερώτημα και δεν πιστεύω επ' ουδενί πως υπάρχει έστω και ένας αναλυτής σε όλο τον κόσμο που να μπορεί να δώσει με ακρίβεια την απάντηση. Διότι δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση, αν και κάποια δεδομένα που έχουμε οδηγούν σε συμπεράσματα που δεν θετικά.
Το PSI αφαιρεί ένα βάρος από τις πλάτες του λαού, που φορτώθηκε ένα άνευ προηγουμένου χρέους, επειδή οι Ελληνες πολιτικοί αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων με ροπή προς τα σκάνδαλα και τη «λαμογιά».
Δεν έμαθαν να 'ναι νοικοκύρηδες και αυτό δεν οφείλεται στο αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι δεν εργάστηκαν ποτέ στη ζωή τους, ούτε διοίκησαν π.χ. μία εταιρεία, για να γνωρίζουν πώς να διοικήσουν το κράτος.
Οι δύο κατ' εξοχήν υπεύθυνοι για την τραγωδία της οικονομίας, ο Κώστας Καραμανλής και ο Γιώργος Παπανδρέου, είναι εξ επαγγέλματος και κληρονομικότητας πολιτικοί, άρα δεν γνωρίζουν να ισορροπούν ούτε τον οικογενειακό τους προϋπολογισμό.
Πάντα φρόντιζαν κάποιοι άλλοι τις ανάγκες τους και ουδείς πρέπει να έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι θα περνούσαν τις ώρες τους στα καφενεία και στα γυμναστήρια, εάν ο θείος του πρώτου και ο πατέρας και ο παππούς του δεύτερου δεν είχαν ασχοληθεί με την πολιτική.
Μπορεί, λοιπόν, το «κούρεμα» να θεωρήθηκε επιτυχία και να πανηγύρισαν ο πρωθυπουργός, ο υπουργός Οικονομικών και ο πρόεδρος της Ν.Δ., όμως εάν δεν συνοδευτεί από γνήσια προσπάθεια για να εξέλθει η χώρα της κρίσης, θα αποδειχθεί θανάσιμος βρόχος, για τον απλούστατο λόγο ότι οι λεγόμενοι «ιδιώτες επενδυτές», που έχουν αποδεχθεί μετά από εκβιασμό τις απώλειες των υπερ-κερδών τους, βγήκαν από το παιγνίδι και δεν θα είναι διαθέσιμοι την επόμενη φορά για να υποστούν νέο «κούρεμα».
Οι νέοι δανειστές της χώρας μας είναι το ΔΝΤ και οι πολίτες των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Εάν, για τους γνωστούς λόγους, η Ελλάδα δηλώσει αδυναμία πληρωμής των δανεικών, οι θησαυροί της πρέπει να γίνουν ρευστό για να πληρωθούν τα δάνεια του Ταμείου.
Για να είμαστε πιο κατανοητοί, το ΔΝΤ δεν πρόκειται να μην πληρωθεί για τα δανεικά που έδωσε στην Ελλάδα. Με λίγα λόγια, τα δανεικά του ούτε χαρίζονται, ούτε «κουρεύονται».
Απλά ξεπληρώνονται...
Το ίδιο λίγο πολύ θα συμβεί και με τα δανεικά της Ε.Ε. Διότι στην πραγματικότητα οι δανειστές είναι οι ίδιοι οι λαοί της Ευρώπης, οι οποίοι στην περίπτωση αποτυχίας της Ελλάδας θα υποστούν τις συνέπειες των αποφάσεων των ηγετών τους, οι οποίοι θα πάρουν πληρωμένη απάντηση στις εκλογές.
Η υπόθεση του ελληνικού χρέους είναι ένας μύλος, που, δυστυχώς, γυρίζει μεν αλλά αντί να βγάζει νερό (και ενέργεια) από το πηγάδι, αναδεικνύει νέα προβλήματα, που βασικά προκύπτουν από την άνευ όρων παράδοση της χώρας στο Μηχανισμό.
Εάν η Ελλάδα δεν τα καταφέρει και πτωχεύσει, κάτι το οποίο όλοι απευχόμαστε, αυτό θα οφείλεται σ' αυτήν καθ' αυτήν τη διαπραγμάτευση, η οποία ήταν εγκληματικά ερασιτεχνική και έθεσε την Ελλάδα υπό συνεχή εκβιασμό και απειλές ακόμα και της εθνικής της κυριαρχίας.
