Μετά το PSI;

"To σύστημα αντεπιτίθεται".
Το PSI έχει νόημα μόνο αν η χώρα αυτή μπορέσει να βρει τα χαμένα στοιχεία της αυτοκυριαρχία της και να αναδείξει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που την έχουν βοηθήσει στο παρελθόν να κάνει θαύματα. Η αναπαραγωγή μοντέλων εξουσίας του παρελθόντος, τα οποία κινούνται σε μία λογική διαχείρισης των λεηλατημένων εθνικών και κοινοτικών πόρων, δεν μπορεί παρά να μας οδηγήσουν και πάλι στα όρια της χρεοκοπίας, ίσως και πέρα απ’ αυτά...

Το PSI τελείωσε, πάμε για εκλογές! Κι αυτές οι εκλογές ίσως κρύβουν περισσότερες εκπλήξεις απ’ όσες φοβούνται στα επιτελεία της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Το δυστύχημα είναι ότι αυτή η κρίση δεν μπόρεσε να αναδείξει κάτι... νέο. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά το κρατικοδίαιτο πολιτικό και επιχειρηματικό κατεστημένο θα επιχειρήσει να δώσει μία μεγάλη μάχη, στην προσπάθειά του να μην χάσει την επαφή του με την εξουσία. Παρ΄ όλα αυτά, μην ανησυχείτε. Η μεταρρύθμιση είναι υπόθεση του 3.000 μ.Χ. Μέχρι τότε, έχουμε καιρό...

Το PSI έχει νόημα μόνο αν η χώρα αυτή μπορέσει να βρει τα χαμένα στοιχεία της αυτοκυριαρχία της και να αναδείξει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που την έχουν βοηθήσει στο παρελθόν να κάνει θαύματα. Η αναπαραγωγή μοντέλων εξουσίας του παρελθόντος, τα οποία κινούνται σε μία λογική διαχείρισης των λεηλατημένων εθνικών και κοινοτικών πόρων, δεν μπορεί παρά να μας οδηγήσουν και πάλι στα όρια της χρεοκοπίας, ίσως και πέρα απ’ αυτά...

Θα περίμενε κανείς ότι η συσσωρευμένη και δικαιολογημένη λαϊκή οργή θα είχε ως αποτέλεσμα την ανάδειξη νέων προσώπων στην πολιτική σκηνή της χώρας. Νέων προσώπων και νέων σχημάτων. Όχι απαραίτητα επειδή το νέο σχήμα είναι καλύτερο από το παλιό, αλλά είναι μία φυσιολογική εξέλιξη, αποτελεί την επικύρωση της χρεοκοπίας του παλιού. Κι ενώ έχουμε ακούσει και διαβάσει πολλά για το τέλος της μεταπολίτευσης, βλέπουμε με έκπληξη να κυριαρχούν και πάλι τα ίδια πρόσωπα.

Μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν αδιανόητη η συμπόρευση του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Δεν καταλαβαίνουμε ποιος είναι ο λόγος να συνεργαστούν σήμερα, όταν το αρνήθηκαν (αδικαιολόγητα) στην αρχή της κρίσης. Όταν έπρεπε να το κάνουν για το καλό της χώρας δεν το έκαναν κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να επιδεινωθεί η κατάσταση στην Οικονομία. Αναρωτιόμαστε: Δεν συνεργάστηκαν τότε που έπρεπε. Ποιος είναι ο λόγος που τώρα θα στηρίξει ο ένας τον άλλον; Μήπως η προάσπιση ενός φθαρμένου και διεφθαρμένου συστήματος μηχανισμών;

Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, είναι φανερό ότι οι κομματικοί τους στρατοί πετάνε από πάνω τους όλες τις μάσκες και δείχνουν το αληθινό τους πρόσωπο, επιχειρώντας να μην χάσουν τα οφίτσια τους. Πετούν τον μανδύα των δήθεν ιδεολογικών διαφορών και αναζητούν εκείνα που πάντα τους ένωναν. Τους ενώνει η προσπάθεια να κρατήσουν σφικτά στα χέρια τους το τιμόνι της εξουσίας. Άρα, να περιοριστεί και οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική προσπάθεια.

Κι είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι κι εντός των ίδιων των κομμάτων απομονώθηκαν όλες εκείνες οι δυνάμεις που θα μπορούσαν να επιβάλουν σημαντικές αλλαγές στην πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου, μέσω του περιορισμού του κράτους. Να το πούμε πιο καθαρά: Το κόμμα του κρατισμού έχει κερδίσει κατά κράτος εκείνο των μεταρρυθμιστών. Ίσως επειδή το κράτος διαθέτει πολλούς τρόπους να ανταμείψει τους πιστούς του. Φανερούς και κρυφούς οικονομικούς πόρους και ισχυρούς κατασταλτικούς μηχανισμούς...

Είναι πολύ πιθανό στις επόμενες εβδομάδες και μέχρι τις εκλογές να δούμε πολλά «άσχημα» πράγματα που στόχο θα έχουν να «εκτεθούν» οι πολιτικοί αντίπαλοι των δύο κομμάτων, πιστεύοντας ότι με αυτό τον τρόπο ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία θα βγουν κερδισμένοι στην κάλπη. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι κάνουν λάθος. Πολύ φοβόμαστε, όμως, ότι μπορεί και να μην κάνουν! Η επόμενη ημέρα των εκλογών θα έχει δείξει αν μάθαμε ως λαός κάτι από αυτή την κρίση ή όχι...

(Aναδημοσίευση από το capital.gr)