ουν»...Άρθρο του κ.Μ.Ιγνατίου
Εχω κατακρίνει τον Πολ Τόμσεν πολλές φορές και για πάρα πολλά πράγματα.
Τον έκρινα ειδικά για το πρόγραμμα της τρόικας, στην οποία συμμετέχει ως βασικό στέλεχος.
Πίστευα ότι από τη στιγμή που ο τότε πρωθυπουργός κατέφυγε στον μηχανισμό ΔΝΤ και ΕΕ, έπρεπε να αναζητηθούν διαφορετικοί τρόποι αντιμετώπισης των... προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, από αυτούς που δοκιμάστηκαν σε άλλες χώρες. Η Ελλάδα ήταν μία διαφορετική υπόθεση και περίπτωση.
Βέβαια, είναι εύκολο να τον κρίνουμε και να τον κατακρίνουμε και εμείς οι Ελληνες έχουμε μία τάση να τα φορτώνουμε στους ξένους, ως εμείς να είμαστε αθώες περιστέρες, που δεν φέρουμε ποτέ ευθύνη για τις πράξεις μας, τις παραλείψεις μας, τα ρουσφέτια, τα φακελάκια, τη φοροδιαφυγή και τόσα άλλα λάθη, που έγιναν μεν από τους πολιτικούς, αλλά οι πολίτες συνέχιζαν να τους ψηφίζουν και να τους επιβραβεύουν.
Τα πάντα σ' αυτήν τη ζωή έχουν τη σημασία τους. Από την αρχή κάτι δεν μου πήγαινε καλά, ούτε μπορούσα να αντιληφθώ τότε την επιμονή του Ντομινίκ Στρος Καν να υπογραμμίζει σε όποιον Ελληνα συναντούσε ότι «το πρόγραμμα είναι ελληνικό, οι Ελληνες το δημιούργησαν, οι Ελληνες το εφαρμόζουν». Το τελευταίο διάστημα που ερευνώ καλύτερα το θέμα, καταλήγω στο συμπέρασμα πως δεν πρέπει να βρίζουμε τον κ. Τόμσεν και τους υπολοίπους της τρόικας, αλλά να ψέγουμε τους εαυτούς μας.
Ο προηγούμενος γενικός διευθυντής του ΔΝΤ είχε απόλυτο δίκιο να υποστηρίζει πως το Μνημόνιο είναι δημιούργημα, εικόνα και ομοίωση των Ελλήνων που το σχεδίασαν.
Οι πηγές μου περιέγραψαν την εξής σκηνή: Οι εκπρόσωποι των δανειστών κάθονται απέναντι από τους Ελληνες αρμοδίους και τους ζητούν την πρότασή τους για την ελληνική οικονομία. Αυτοί απαντούν ότι δεν είναι έτοιμοι και εισηγούνται να τους δώσουν οι εκπρόσωποι των δανειστών το «σχέδιο σωτηρίας της ελληνικής οικονομίας» για να το αντιγράψουν και να τους το παραδώσουν. Είναι γι' αυτόν και για πολλούς άλλους λόγους που νιώθω την ανάγκη να απολογηθώ στον κ. Τόμσεν...
